Από προλήψεις σε δεισιδαιμονίες και καλά διατηρείται η ανορθόδοξη πορεία και η προσπάθεια αποϊεροποίησης της Πίστεώς μας. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι είναι "χρουσουζιά" ή κακός οιωνός να θυμιατίζουμε μετά τις εσπερινές ώρες. Έχουν εσφαλμένα συνδέσει την προσφορά θυμιάματος με την κοίμηση ενός προσφιλούς μας προσώπου, κατά την ευλογημένη - παλαιές όμορφες συνήθειες - εκείνη τακτική να ξενυχτούν οι συγγενείς τον κεκοιμημένο στην οικεία του και ουχί απομονωμένο σ᾿ένα νεκρικό θάλαμο ενός "κρύου" νεκροτομείου. Φθάσαμε, δηλαδή, να θεωρούμε την ευλογία πρόκληση της μοίρας και ν᾿αναζητούμε πλείστες όσες δικαιολογίες στηριγμένες στην αμάθεια και αγνωσία μας προκειμένου να καλύψουμε την πνευματική μας ένδεια και αμορφωσιά.
Είναι ευλογημένη και ευσεβής συνήθεια να θυμιατίζουμε κάθε στιγμή, νύχτα και ημέρα στα σπίτια μας, στο γραφείο μας, στον προσωπικό μας χώρο. Το θυμίαμα που καίγεται προσελκύει την ευλογία του Ουρανού και καλλιεργεί τις πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου, καθώς κατέχει καίρια συμβολή στην όλη δημιουργία μιας κατανυκτικής ατμόσφαιρας, ουχί βεβαίως ρομαντικής, μέσω των εύοσμων αρωμάτων που αναδύονται από το καιόμενο θυμίαμα, αλλά μέσω της εν μετανοία πορευόμενης ψυχής να προσεγγίσει την Παναγία Τριάδα στην κατ᾿ οίκον Εκκλησία, δηλαδή, στο σπίτι σου και στο σπίτι μου. Είναι, λοιπόν, ευλογημένη συνήθεια να θυμιατίζουμε και μετά το εσπέρας και πάντοτε στα σπιτικά μας. Θυμηθείτε τα Μοναστήρια μας που νηχθημερόν θυμιατίζουν!
Ας παραδειγματιστούμε από τις λατρευτικές εκδηλώσεις όσων Ιερών Ναών στον κόσμο αγρυπνούν και προσεύχονται. Μην απεμπολείτε στη λησμοσύνη όλα εκείνα τα παραδείγματα των πατέρων και μητέρων μας που μεγάλωσαν σε άκρως χριστιανικά σπίτια και κληροδότησαν σ᾿ εμάς όσες ιερές και ευσεβείς συνήθειες. Ευλογημένο θυμίαμα! Ευσεβείς πατέρες! Αγαπημένες συνήθειες των παιδικών μας χρόνων!
Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημητρίου Π. Λυκούδη "Λειτουργικά Ζητήματα", τόμος Α' (Αθήνα 2017), που κυκλοφορεί σε όλα τα χριστιανικά βιβλιοπωλεία και από τις Εκδόσεις ΕΠΙΡΡΩΣΗ, ΕΔΩ!
Είναι ευλογημένη και ευσεβής συνήθεια να θυμιατίζουμε κάθε στιγμή, νύχτα και ημέρα στα σπίτια μας, στο γραφείο μας, στον προσωπικό μας χώρο. Το θυμίαμα που καίγεται προσελκύει την ευλογία του Ουρανού και καλλιεργεί τις πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου, καθώς κατέχει καίρια συμβολή στην όλη δημιουργία μιας κατανυκτικής ατμόσφαιρας, ουχί βεβαίως ρομαντικής, μέσω των εύοσμων αρωμάτων που αναδύονται από το καιόμενο θυμίαμα, αλλά μέσω της εν μετανοία πορευόμενης ψυχής να προσεγγίσει την Παναγία Τριάδα στην κατ᾿ οίκον Εκκλησία, δηλαδή, στο σπίτι σου και στο σπίτι μου. Είναι, λοιπόν, ευλογημένη συνήθεια να θυμιατίζουμε και μετά το εσπέρας και πάντοτε στα σπιτικά μας. Θυμηθείτε τα Μοναστήρια μας που νηχθημερόν θυμιατίζουν!
Ας παραδειγματιστούμε από τις λατρευτικές εκδηλώσεις όσων Ιερών Ναών στον κόσμο αγρυπνούν και προσεύχονται. Μην απεμπολείτε στη λησμοσύνη όλα εκείνα τα παραδείγματα των πατέρων και μητέρων μας που μεγάλωσαν σε άκρως χριστιανικά σπίτια και κληροδότησαν σ᾿ εμάς όσες ιερές και ευσεβείς συνήθειες. Ευλογημένο θυμίαμα! Ευσεβείς πατέρες! Αγαπημένες συνήθειες των παιδικών μας χρόνων!
Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημητρίου Π. Λυκούδη "Λειτουργικά Ζητήματα", τόμος Α' (Αθήνα 2017), που κυκλοφορεί σε όλα τα χριστιανικά βιβλιοπωλεία και από τις Εκδόσεις ΕΠΙΡΡΩΣΗ, ΕΔΩ!
