Ακηδία στην πνευματική ορολογία σημαίνει οκνηρία, τεμπελιά, απροθυμία. Τόσο στους Μοναχούς όσο και στους λαϊκούς - αγάμους και εγγάμους - η ακηδία επιφέρει την οκνηρή και βαριεστημένη διάθεση και κουράζει τον άνθρωπο ψυχοσωματικά. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας συνιστούν την οριοθέτηση και οργάνωση της πνευματικής μας ζωής ως όπλο και αντίδοτο της ακηδίας. Πνευματική ζωή, άλλωστε, δεν υφίσταται άνευ πνευματικού και "ζυγισμένου" προγράμματος. Δεν έχει σημασία τόσο η ποσότητα και διάρκεια των ενασχολήσεών μας μέσα στο πνευματικό πρόγραμμα (αυτό άλλωστε, προϊόντος του χρόνου και όσο αυξάνεται η ζέση της καρδίας καλύπτεται καί ποσοτικά καί ποιοτικά), όσο η ακριβής, η σχεδόν αδέκαστη και ευλαβική προσήλωσή μας στην τήρηση του αυτού προγράμματος. Έτσι, κάτι που σήμερα φαίνεται δύσκολο, κάτι που με κουράζει υπερβολικά και με κάνει ν᾿ απομακρύνομαι από αυτό, ένα είναι σίγουρο: αύριο θα είναι δυσκολότερο και μεθαύριο ακόμη πιο δύσκολο. Πρόγραμμα στην πνευματική ζωή, λοιπόν, πρόγραμμα απαράβατο και η ακηδία θα χάσει την ισορροπία της, θα απωλέσει τον πονηρό και βαριεστημένο φορτιστή της που δεν είναι άλλος από την ακαταστασία, την αναβολή και τελική απουσία του πνευματικού μας προγράμματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου