“Ευλόγιον, τον Ξενιστήν των Ξένων” (27 Απριλίου)

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,  Θεολόγου – Φιλολόγου

ΜΑ., ΜΑ. Θεολογίας,  Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

        «Συνήθιζε κάθε ἑσπέρας νὰ περιφέρεται μὲ τὸ ἱστορικὸ φαναράκι του καὶ ν’ ἀναζητᾶ νὰ μοιραστεῖ τὸν ἀνθρώπινο πόνο τῶν περαστικῶν…». Αυτή η φράση στον Ιερό Συναξαριστή κέντρισε το πνευματικό ενδιαφέρον μου και έτσι καταπιάστηκα να γράψω για τον άγιο Ευλόγιο τον ξενοδόχο, τον λοξευτή και πετροκόπο.

"Αδήωτος Αδολεσχία"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου -Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

    

Είναι και αυτός ο τίτλος! Σε προετοιμάζει και σε απομακρύνει, σε αποδυναμώνει και σ΄εμποδίζει να συγκεντρώσεις τον περιπλανώμενο νου σου, λες και συντελεί, συνδράμει, έστω και ασυναίσθητα να μην κατανοήσεις , να μην ενδιαφερθείς για όσα γράφονται, καθώς θυμόμαστε μόνο όσα αρέσκονται στην εκλεπτυσμένη διανοητική αρχή και εξουσιαστική υφή του ήθους μας. ¨Αδήωτος αδολεσχία¨ και συνωστισμός λέξεων βιάζονται να περάσουν στο χαρτί, να μείνουν, να φύγουν - ποιός ξέρει; - μήπως και συναντήσουν κάποιον ¨παράξενο¨, κάποιον ¨απόκοσμο¨ ως θα έλεγε ο Σολωμός, και έτσι αποκτήσουν νόημα και οδηγήσουν στην «ενόραση της αλήθειας»[1], που κατά τον αυστριακό φιλόσοφο Χούσερλ, μπορεί ν΄αποκτηθεί, όχι μέσω της εσωτερικής εμπειρίας, αλλά διαμέσου της εσω-κατεύθυνσης του νου προς τα εσωτερικά δεδομένα μιας κεκαθαρμένης ζωής από το βάρος της γήϊνης υπάρξεως.

"Γη Αιτωλική, γη του τόπου μου"

Υπό Δημητρίου  Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Πολλές φορές αντίκρισα θλιμμένα και μελαγχολικά το λυκόφως απ’ τα γεφύρια του Αιτωλικού και ακόμη περισσότερες απέπεμψα το νου μου, τον αποδέσμευσα να εμβαθύνει στη νοσταλγική αύρα αλλοτινών θυμησών και σκέψεων, πάντοτε υπό την κυριαρχία της ακόρεστης δίψας του πνεύματός μου· δίψας ασίγαστης να συμπορευθώ και να βηματίσω ξανά στα γραφικά βαθυκόκκινα από το σούρουπο σοκάκια του, ν’ αγγίξω την ανάλαφρη ανάδυση του χωροχρόνου και να ζωντανέψω τις στιγμές, τον παιδικό απόηχο από τις γειτονιές που μεγάλωσε και ανδρώθηκε ο μακαριστός πατέρας μου, Παντελεήμων Λυκούδης.

"Αγιος Γεώργιος" (23 Απριλίου - εκπομπή)

 

(ακούστε εδώ)

"Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

  Θεολόγου –Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

    Όταν καταπιάνεσαι να γράψεις για τον «γενναότατον Χριστού στρατιώτην και αθλητήν παναληθή του Σωτήρος»[1], Γεώργιον τον Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρον, κινείσαι μεταξύ του μεθορίου της υπερβολής και της ασημότητας. Υπερβολής διότι το σέμνωμα του Αγίου υπερ-βάλλει κάθε κόπον, φόβον, ενδοιασμό προς δόξαν Θεού, ασημότητα γιατί αναγνωρίζοντας ως αδαής το εγχείρημα, προ-γνωρίζεις όσα ημέτερα απέριττα και φτωχά θα καταθέσεις για να τιμήσεις τον Άγιο.

"Χριστός γαρ εγήγερται ευφροσύνη αιώνιος"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Η Ανάσταση του σώματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί την πλέον αξιόπιστη, έγκυρη, αυθύπαρκτη, ζωηφόρα και θεοφόρα απόδειξη και πιστοποίηση, αμα δε και πραγματοποίηση του απολυτρωτικού Του έργου. Επί του Σταυρού ο θάνατος καταλύεται και αφανίζεται και επί του Άδου η φθορά αλλοτριώνεται, μάλλον δε εξαλείφεται και αποδυναμώνεται. Ασφαλώς, ο Κύριος Ιησούς Χριστός προσέλαβε όμοια με εμάς ανθρώπινη φύση και σώμα, ουχί κατά δόκηση ή μετ΄ αιθερίου και πλάνου σχήματος.

"Ο Χριστός επι του Σταυρού"

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

 Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Μεγάλη Παρασκευή σήμερον και ο Χριστός επί του Σταυρού! Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Κύριος της Δόξης, σήμερον «τα θεμέλια της γης εδυνήθησαν φόβω του κράτους σου»[1], « ο ήλιος εσκοτίζετο και γης τα θεμέλια συνεταράττετο»[2]. Όσες ομιλίες και κηρύγματα και αν δονήσουν τον αέρα, όσα κείμενα και αν συμπλεύσουν εις την βιβλιογραφικήν φαρέτραν του έντυπου κόσμου, όσοι ζωγράφοι και αγιογράφοι και αν επιχειρήσουν ν΄ αποδώσουν  το μεγαλείο της ημέρας αυτής, δε θα καταφέρουν παρά μόνο, να μας μυήσουν επιδερμικά εις το αφ΄ εαυτού ασύλληπτο σε κενωτική θυσία και υπερφυές σε διανοητική σύλληψη μυστήριο του Θεανθρώπου, στη Σταυρική Θυσία του Λυτρωτού Κυρίου Ιησού Χριστού.

"Μεγάλη Εβδομάδα και μετάνοια" (εκπομπή)

(ακούστε εδώ)

"Απελθών απήγξατο, Ιούδας ο δούλος και δόλιος"

Δημητρίου Π. Λυκούδη
Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

        Εις εκ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης επρόκειτο να διατελέσει το πλέον ατιμωτικόν έγκλημα εις την μακραίωνην ιστορίαν, ουχί μόνο της ήδη καταγεγραμμένης, αλλά και όσων πραχθησομένων θα ακολουθήσουν εν τη παρούσα πραγματικότητα του κόσμου τούτου έως συντελείας των αιώνων.

"Μεγάλη Εβδομάς" (εκπομπή)

 

(ακούστε εδώ)

"Το Συνέδριο των παρανόμων"

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου

 ¨Ότε παρέστης τω Καϊάφα, ο Θεός, και παρεδόθης τω Πιλάτω, ο Κριτής, αι ουράνιαι δυνάμεις εκ του φόβου εσαλεύθησαν¨[1]. Πράγματι! Εσαλεύθησαν άπασαι αι ουράνιαι δυνάμεις, Άγγελοι και Αρχάγγελοι, Κυριότητες, Αρχές, Εξουσίαι, Δυνάμεις, Θρόνοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ. Εσαλεύθησαν τα ουράνια τάγματα των Αγγέλων, εσαλεύθη αυτός ο κόσμος, εσαλεύθη ο Ουρανός, και όμως, ο άνθρωπος στέκει τολμηρά ¨άτολμος¨, παρίσταται ενώπιον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και πόρρω απέχει από το θείο και ζωοποιό Του δράμα, πόρρω απέχει από το δράμα Του Γολγοθά.

"Γενηθήτω το θέλημά Σου"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου,
ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

«Σε δύσκολη θέση βρέθηκα δυο τρεις φορές, όταν μερικοί ευσεβοφανείς θέλησαν να με ¨περιθάλψουν¨. Φιλοφρονήσεις, ηθικολογίες, απανωτά ναί ναί, προσκλήσεις για φιλοξενίες και άλλα υποκριτικά καμώματα. Ένας μάλιστα είχε στείλει και στον επίσκοπο επαινετική επιστολή. Άλλος πάλι με ρωτούσε να του πω τί να γράψει για να με επαινέσει στον επίσκοπο. Γρήγορα όμως αυτοί οι άνθρωποι αποδείχτηκαν εχθροί μου.

"Προσευχητικόν Ανάγνωσμα"

                                                                           

 

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου,
ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

                                                                               

Η πνευματική ζωή , κατά τον Kierkegaard, δεν τελεί ποτέ σε ακινησία, παρά το «γίγνεσθαι της δυνατότητας». Αυτό εκφράζεται με τη δυνητική ανοδική τροχιά του ανθρώπου, με την ¨πλήρωση¨ όλων των στοιχείων που συνθέτουν το ανθρώπινο ον, ακεραιωμένων μέσα στο πνεύμα του. Η ακεραίωση αυτή επιφέρει, ώστε η γνώση, (ως βιβλική έννοια εδώ), να μην είναι ποτέ αυτόνομη και μονοδιάστατη άσκηση μιας μόνης ιδιότητας του ανθρωπίνου πνεύματος , αλλά μετοχή του συνόλου των ιδιοτήτων του.

Ο Αγιος Βάδιμος (9 Απριλίου - εκπομπή)

(ακούστε εδώ)

"Ιδού Βαδίζω προς Θείαν Κοινωνίαν"

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου,  Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

«Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα , ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς», (Ιωαν. στ΄ 53). Πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε ¨Μυστήριο Μυστηρίων¨ , θείο δώροδώρο που ενώνει επουράνια και επίγεια, γη και ουρανό.

"Στώμεν καλώς, Στώμεν μετά φόβου"

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη, Θεολόγου – Φιλολόγου,

Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

H επίκληση της Παραδόσεως της Εκκλησίας, μέσα στα πλαίσια της οποίας καθαγιάζεται και χαριτώνεται η διάδραση της λειτουργικής διάστασης της προσευχής είναι πράγματι επίκληση στο σταυροαναστάσιμο φρόνημα της Εκκλησίας. Πάντοτε η Αγία μας Eκκλησία, πέρα από τη μόρφωση της γνωστικής συνείδησης των μελών της ,

"Γάμος ορθόδοξος: Που έγκειται η ανωτερότητά του;" (Εκπομπή στο σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος).

 

 
Την Τετάρτη 09/04/2014, ο κ. Δημήτρης Π. Λυκούδης, προσκεκλημένος του δημοσιογράφου κ. Αντωνίου Γιαννακόπουλου, θα μιλήσει ζωντανά στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5 FM , από 19:05 έως 20:00 με θέμα: "Γάμος ορθόδοξος: Που έγκειται η ανωτερότητά του;"

"Στάχυα Αλόγων λόγων"

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου, 

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

        «Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον ήλιο. Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον άνθρωπο». Αδυνατώ , αδυνατώ μονολογώ να κατανοήσω και να αφουγκραστώ το μεγαλείο και την αμφισημία της ιδιαιτερότητας του ανθρώπου.

       Και αναπόφευκτα , με τρόπο σιωπηλό και διακριτικό –ως επακόλουθο της επευχόμενης διάκρισης που εν δυνάμει συνέχει την αδιακρισία μου – επιχειρώ να εγκλιματιστώ στον κοινωνικό μου περίγυρο , επιθυμώ χρόνια τώρα να δυνηθώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ…

"Ραθύμως τον βίον μου όλον εκδαπανήσας"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου, 

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Κάθε απόπειρα να εντρυφήσω στην ευαγγελική περικοπή της παραβολής του Ασώτου Υιού[1], θύμιζε στην απερίσκεπτη διανοητική μου χλιαρότητα, ως προσπάθεια να συντάξω την αυτοβιογραφία μου σε ακανόνιστα χρονικά πλαίσια, σε παραμέτρους αυστηρά εξομολογητικούς που προσιδιάζουν και περιστρέφονται γύρω από το βιβλικό «και έσονται οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι», μια αυτοβιογραφία του πάνυ και όντως Ασώτου υιού, του μη δυναμένου να αντιληφθεί την υψοποιό χαρισματική κατάσταση της υιοθεσίας και της πατρικής θαλπωρής.

Η δική σου ανάσα...

Η δική σου ανάσα αντηχεί και κυριαρχεί στα μελωδικά μου ακούσματα. Μόνο εσύ, μόνο η στιβαρή αιθέρια μορφή σου,

μόνο αυτή είναι ικανή να προσκρούσει αυτοθέλητα στους κυματώδεις αφρούς της προσωπικής μου λογισμικής τρικυμίας. Μόνο εσύ δύνασαι να θεαθείς, μόνο εσύ υπάρχεις ακόμη και πάνω από τα κύματα, ωσάν πλεούμενο στα ανοιχτά, ωσάν πλεούμενο δύνασαι να θεαθείς στα ονειρικά μου ακούσματα, και μόνο με σε, και δια σε, επιποθώ ταξίδι στο χρόνο να αρχίσω...

 

Δημήτριος Π. Λυκούδης