Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου,
ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
«Χώρες
του ήλιου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον ήλιο. Χώρες του ανθρώπου
και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον άνθρωπο». Αδυνατώ , αδυνατώ μονολογώ
να κατανοήσω και να αφουγκραστώ το μεγαλείο και την αμφισημία της
ιδιαιτερότητας του ανθρώπου.
Και αναπόφευκτα , με τρόπο σιωπηλό και διακριτικό –ως
επακόλουθο της επευχόμενης διάκρισης που εν δυνάμει συνέχει την
αδιακρισία μου – επιχειρώ να εγκλιματιστώ στον κοινωνικό μου περίγυρο ,
επιθυμώ χρόνια τώρα να δυνηθώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ…
« Δε μ΄ενοχλεί ο λαός , μ
΄ενοχλεί αυτό το αφάνταστο προστύχεμα που προοδεύει ολοένα και
αποβλακώνει το λαό» θα καταθέσει γλαφυρά ο ποιητής Σεφέρης. Αυτή η
συμπόρευση και αλληλουχία προσώπου και προσωπείου , εγώ και εκείνου ,
ταυτοπροσωπίας και ετεροπροσωπίας , «υποκειμενικής και αντικειμενικής
θεολογίας », ως θα έλεγε ο μεγάλος Χέγκελ. Αδυνατώ μονολογώ να κατανοήσω
το περίσσευμα της αθλιότητας που αναδύεται και αναπτύσσεται με
γεωμετρικούς ρυθμούς ολοένα γύρω μου . Πιέζομαι , δυσανασχετώ ,
προβληματίζομαι! Αποσύρομαι αδιάκριτα στη μόνωσή μου και ακριβώς επειδή
αυτή δεν τελεί σε καθεστώς απομόνωσης , κατορθώνω με ιδιάζουσα εμβρίθεια
να καταθέσω ότι «Θεός μας χρειάζεται….».
Μοναχικότητα στη μοναξιά μου ,
συνέπεια στην ασυνέπεια , λόγος στην αλογία και πάλι μπορώ να ελπίζω ,
να αγωνίζομαι θυσιαστικά στη μέθεξη της αγάπης Του! Με διδάσκει η μόνωση
, η ασημία και η ουτιδανότητα ! Μόνο έτσι δύναμαι να γευθώ και να
ψηλαφίσω τα άλογα όσα εκείνα λέγονται και γράφονται , όσα εκείνα δεν
συναπαρτίζουν λόγο προσωπικό και ανθρώπινο , λόγο αγαπητικό και
θεο-λογικό!
« Μιλούσες για πράγματα που δεν
τά βλεπαν κι αυτοί γελούσαν. Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό πάνω
νερά , να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο στα τυφλά , πεισματάρης και να
γυρεύεις λόγια ριζωμένα σαν το πολύροζο λιόδεντρο – άφησε κι ας
γελούν». Άφησε κι ας γελούν. Και αν αρέσκεσαι στα λόγια του ποιητή ,
μαθε να σιωπάς αρχοντικά στην αλογία των καιρών ακριβώς γιατί έχει και
λόγο η άκριτη αδιακρισία της εφήμερης άλογης πραγματικότητας. Και δεν
είναι άλλη από την έλλογη σιωπή στην αγάπη Εκείνου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου