Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη
Θεολόγου -Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
Είναι και αυτός ο τίτλος! Σε
προετοιμάζει και σε απομακρύνει, σε αποδυναμώνει και σ΄εμποδίζει να
συγκεντρώσεις τον περιπλανώμενο νου σου, λες και συντελεί, συνδράμει, έστω και
ασυναίσθητα να μην κατανοήσεις , να μην ενδιαφερθείς για όσα γράφονται, καθώς
θυμόμαστε μόνο όσα αρέσκονται στην εκλεπτυσμένη διανοητική αρχή και
εξουσιαστική υφή του ήθους μας. ¨Αδήωτος αδολεσχία¨ και συνωστισμός λέξεων
βιάζονται να περάσουν στο χαρτί, να μείνουν, να φύγουν - ποιός ξέρει; - μήπως
και συναντήσουν κάποιον ¨παράξενο¨, κάποιον ¨απόκοσμο¨ ως θα έλεγε ο Σολωμός,
και έτσι αποκτήσουν νόημα και οδηγήσουν στην «ενόραση της αλήθειας»[1], που
κατά τον αυστριακό φιλόσοφο Χούσερλ, μπορεί ν΄αποκτηθεί, όχι μέσω της
εσωτερικής εμπειρίας, αλλά διαμέσου της εσω-κατεύθυνσης του νου προς τα
εσωτερικά δεδομένα μιας κεκαθαρμένης ζωής από το βάρος της γήϊνης υπάρξεως.