Ποιά πρέπει να είναι η στάση των ιεροψαλτών επί του ιερού Αναλογίου;

     Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν σε μία παρόμοια "λειτουργική-νομοκανονική απορία". Σε εκείνη καταφέρομαι ενάντια του μηχανήματος "ισοκράτης" που πολλοί συνάδελφοι ιεροψάλτες, εσφαλμένα κατά την ταπεινή μου άποψη, χρησιμοποιούν εντός των ιερών Ναών, κατά τη διάρκεια των Ιερών Ακολουθιών. Στην παρούσα σύντομη ανάρτηση θα εστιάσω στην εν γένει συμπεριφορά και στάση ημών των ιεροψαλτών επί του ιερού Αναλογίου.
     Στενοχωριέμαι πολύ! Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που απουσιάζει παντελώς η πνευματικότητα. Και δεν αναφέρομαι στα ρομαντικά και επίπλαστα στιγμιαία δάκρυα, που ενίοτε, και δη, επί της Μεγάλης Εβδομάδος εμφανίζονται. Αναφέρομαι στα δάκρυα της καρδιάς που απουσιάζουν  και, εν πολλοίς, συνήθως , όταν αυτό συμβαίνει, γίνεται αβίαστα αντιληπτό από πολλούς, για να μην τονίσω από όλους. Φιλαυτία, εγωκεντρισμός, κενοδοξία, οικονομική και ΜΟΝΟ προσέγγιση επί του Αναλογίου (αναφέρομαι εδώ στην υπερβολή και στην μονοδιάσταστη οικονομική - με κάθε μέσο- επικέντρωση του νου κάποιων συναδέλφων), σε σημείο που εγγίζει την όμοιρη προδοσία του πάλαι ποτέ Ιούδα, καθώς πολλοί συνάδελφοι εμφανίζονται να "μανατζάρουν" τους εαυτούς τους με ύφος και τρόπο "νυχτερινό" και "ποδοσφαιρικό" για να επιτύχουν, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη και αποδοχές! Ναι, να πληρώνονται οι ιεροψάλτες, αλλοίμονο! Όχι όμως ακρότητες! Όχι προδοσίες! Όχι ο Χριστός στον οικονομικό κορβανά για να τροφοδοτούμε την όποια "ευσέβεια" και "θρησκευτικότητά" μας. Οι παλαιότεροι διδάσκαλοί μας έλεγαν: « Ούτε να κοιτάξεις προς τον κόσμο όταν ψέλνεις τον Χριστό». Σε σημείο δηλαδή, που ακόμη και να έχεις άγνοια αν έχει κόσμο ή ακόμα καλύτερα, να έχεις απόλυτη άγνοια επί των προσώπων που εκκλησιάζονται. Προσευχή και υμνωδία παραλληλίζονται! Εισέτι, συνήθιζε να διδάσκει ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: « Φαντάσου ότι είσαι ενώπιον του Θεού, της Κ. Θεοτόκου και όλων των Αγίων. Έτσι να ψάλλεις. Με φόβο Θεού και εντροπή». Και ως λέγω συχνά, την όποια μουσική βάση και νότα ας χάσουμε, μικρή η ζημία. Τον Παράδεισο να μη χάσουμε! Τον Παράδεισο! Να ντρεπόμεθα επί του Αναλογίου λοιπόν! Όχι να φουσκώνουμε από κενοδοξία σαν αλλοπαρμένα παγώνια! Και στο στόμα "κλειδί". Κλειδί! Μας βλέπει ο Θεός. Μας ακούει ο Θεός! Είναι παρών ο Θεός! Να εναγκαλιζόμαστε, ως έκανε ο Άγιος  πρ. Πενταπόλεως Νεκτάριος, πριν και μετά το Αναλόγιο τον Εσταυρωμένο και με δάκρυα ψυχής να ζητούμε έλεος και μετάνοια για τον εγωϊσμό μας!
     ΄Οσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ κληρικών και ιεροψαλτών και αντιστρόφως, πρώτα ο Θεός, θα επανέλθω σε άλλην ανάρτηση! Όαση στην πνευματική έρημο, ασφαλώς, είναι εκείνη η μερίδα των συναδέλφων που "κοσμεί" τα ιερά Αναλόγια και ψάλλει με ταπεινό τρόπο και φόβο Θεού. Άμποτε να τους ομοιάσουμε και οι υπόλοιποι!

Νοσταλγίες από τον Άθωνα...!

   

     «Πολλές φορές ο Γέροντας με έστελνε στο μουράγιο της σκήτης, για να παραλαμβάνω πράγματα της καλύβης μας ή να δίνω διάφορες παραγγελίες με το καΐκι για την Δάφνη, καθώς επίσης και το ταχυδρομείο. Έβλεπες εκεί πατέρας απ΄ όλες σχεδόν τις καλύβες της σκήτης, οι οποίοι κατέβαιναν για τον ίδιο λόγο. Σ΄ αυτές τις εξόδους μου ήμουν ολόκληρος μάτια και αυτιά [...] όλοι περίμεναν υπομονητικά το μοτοράκι. Πατέρες άγιοι, ευλογημένοι. Θα μένουν για πάντα στον νου μου τυπωμένες οι μορφές τους, ταπεινές, σιωπηλές, σκυμμένες προς την γη. Με τα παλιά τους ζωστικά, με τις άσπρες μάλλινες κάλτσες, τα χονδροπάπουτσά τους, με τον ντρορβά, το μπαστούνι, με το τριμμένο κομποσχοίνι στο χέρι... Σαράντα χρόνια πέρασαν, αλλά το μυστήριο της σιωπής τους, η προσπάθεια τους να μένουν αφανείς, "ως καθ΄ ημέραν αποθνήσκοντες", προκάλεσαν τον θαυμασμό μου, ο οποίος διατηρείται αμείωτος, σαν να τους είδα εχθές. Ζωντανά μυροδοχεία του Αγίου Πνεύματος. Απαρνήθηκαμν όλα τα εξωτερικά, τα συμβατικά, τα σκύβαλα. Έσκαψαν μέσα τους, καλλιέργησαν τον εσωτερικό τους κόσμο και βρήκαν έτσι τον θησαυρό, τον Θεόν, την Βασιλεία των Ουρανών. Πόσα δεν έχει πράγματι να πη αυτή η αυταπάρνησίς τους, αυτός ο απαράμιλλος ηρωισμός τους, αυτή η θέωσίς τους εν Χριστώ Ιησού, στον σύγχρονο απροσανατόλιστο και ανειρήνευτο κόσμο».

(Χερουβείμ Καράμπελα, Αρχιμ., Από το Περιβόλι της Παναγίας, Νοσταλγικές Αναμνήσεις, Ι. Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός 1997, σελ. 161-163).

Επιστημονική ημερίδα με θέμα "Η πρόληψη των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών σε περίοδο κοινωνικό - οικονομικής κρίσης", το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου, από 09:30 - 15:30, στην αίθουσα συγκεντρώσεων του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, Σεβαστουπόλεως 113 (ΕΨΕ)

     Η ημερίδα οργανώνεται από το περιοδικό "Ψυχιατρική" της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας(ΕΨΕ). Κάθε χρόνο, περίπου 1.000.000 αυτοκτονίες σημειώνονται παγκοσμίως. Κάθε 20 δευτερόλεπτα συντελείται μία αυτοκτονία, ενώ κάθε δευτερόλεπτο πραγματοποιείται μία απόπειρα. Να σηκώσουμε τα χέρια ικετευτικά στον Ουρανό και να παρακαλέσουμε για όλους τους αδελφούς μας απανταχού, ανεξάρτητα από το χρώμα, τη γλώσσα, την καταγωγή, τη φυλή, την εθνικότητα. Ένα κομποσχοίνι υπέρ ελέους και φωτισμού της συμπαντικής κτίσης: "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον τον κόσμον Σου".

"ΑΝΑΛΟΓΙΟ", το ραδιόφωνο της συντροφιάς μας!

     Ο διαδικτυακός ραδιοφωνικός μας σταθμός με πνευματική θεματολογία και αρκετή ξεκούραστη μουσική. Από 22:00 έως 10:00 π.μ. καθημερινά συνδεόμαστε με τον ραδιοφωνικό σταθμό "΄Αγια Μετέωρα", ενώ την υπόλοιπη ημέρα, πέρα από τις πνευματικές ομιλίες, εκπέμπουμε ξεκούραστη μουσική για όλους. Μέσα στον τρέχοντα μήνα θα αρχίσουμε και τις ζωντανές εκπομπές μας, καθώς και τις συνεργασίες με νέους συνεργάτες, οι οποίοι και θα παρουσιάζουν εκπομπές εβδομαδιαίως ποικίλης θεματολογίας. Στόχος και σκοπός μας η προσέγγιση της νεότητας. Οι νέες και οι νέοι μας. Καλή σας ακρόαση! Θερμές ευχαριστίες και στην ιστοσελίδα ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, που αυτοβούλως προθυμοποιήθηκε να συμπεριλάβει τον ραδιοφωνικό μας σταθμό στην ήδη πλούσια θεματολογία της.

http://analogio.webnode.com/

Και εδώ η ιστοσελίδα ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

http://www.ouranies-skepseis.gr/documents/blog.php?entry_id=1472776965

Είναι αλήθεια ότι καταργείται η πρωινή προσευχή στα σχολεία μας;

    

     Δεν είναι αλήθεια. Η πρωινή προσευχή ΔΕΝ καταργείται από τα ελληνικά σχολεία μας. Βέβαια, με σχετική εγκύκλιο της παρούσας αθεοκεντρίζουσας Κυβέρνησης (Εγκύκλιος 2016-2017, αρ. Πρωτ.: 139808/Δ1/3116), ΔΕΝ καταργείται η πρωινή προσευχή αλλά δεν αναφέρεται καν. Συντελείται δηλαδή η έντεχνη αποσιώπησή της και περιθωριοποίησή της με απώτερο στόχο, ει δυνατόν, να το κατορθώσουν στο μέλλον! Δεν καταργείται όμως η πρωινή προσευχή στα σχολεία γιατί διασφαλίζεται από Προεδρικό Διάταγμα (και ο σημαιοστολισμός επίσης), και μάλιστα με το Π.Δ. 201/98 (ΦΕΚ 161 τ. Α'), άρθρο 13, παράγραφος 5, εδάφιο α'. Μου κεντρίζει όμως την προσοχή η άμεση και ταυτόχρονα πρόχειρη, για να μην χαρακτηρίσω διαφορετικά την ενέργεια, προσπάθεια συναδέλφων θεολόγων-αθεολόγων, που υποστηρίζουν ότι δεν πειράζει και να καταργηθεί, αφού πλέον, αποδεδειγμένα, με τον τρόπο που γίνεται μόνο προσευχή δεν είναι. Αναλογικά και επαγωγικά σκεπτόμενοι, ερωτώ, μήπως και να καταργήσουμε την εκπαίδευση και εν γένει την παιδεία δημόσιου χαρακτήρα αφού, ομοίως, με τον τρόπο που λαμβάνει χώρα δεν έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα; Να γίνεται η προσευχή, να εξακολουθήσει να γίνεται έστω και όπως γίνεται. Σημαία είναι, σημαία ομολογίας και ορθοπραξίας στα παιδιά και στα σχολεία μας. Δείτε τις ελληνικές σημαίες που κυματίζουν ἐρημες στις βραχονησίδες του Αιγαίου μας! Ομολογία κάμνουν γης Ηρώων και Μαρτύρων, γης Αγίων του τόπου μας! Να συνεχιστεί η προσευχή και να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις πραγμάτωσής της! Ζει Κύριος ο Θεός!

Οι εκπομπές της εβδομάδος 05/09/2016 - 11/09/2016

Α. ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ: "Η Αγία Πουλχερία η Παρθένος"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Β. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Διάλογος με τους νέους"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Γ. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Διάλογος με τους νέους - Επίκαιρες απαντήσεις σε διάφορα νεανικά ερωτήματα"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Δ. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ: "Παιδαγωγικές προσεγγίσεις στην Χριστιανική Αγωγή"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης).

Ε. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Το Μυστήριο του Γάμου". Τηλεοπτική εκπομπή στον τηλεοπτικό σταθμό "ΘΑΡΡΙ" της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου.
(Δημήτριος Π. Λυκούδης). 

(δείτε εδώ που και πότε μπορείτε να ακούσετε και να δείτε τις εκπομπές)

Η αξία της ευχής του Ιησού "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό".

     Αισθανόμουν μία δίψα να προσευχηθώ, μίαν επιτακτική ανάγκη να αφήσω την ψυχή μου να αναλυθή σε προσευχή, επειδή δεν είχα μείνει μόνος για 48 ολόκληρες ώρες. Αισθάνθηκα σαν να υπήρχε μέσ' στην καρδιά μου ένα κύμα αίματος που προσπαθούσε να ξεσπάση και να ξεχυθή σε όλα μου τα μέλη [...] Τότε, λοιπόν, κατάλαβα γιατί αυτοί που εφαρμόζουν την εσωτερική αυτοενεργούσα προσευχή αποφεύγουν την επικοινωνία με τους ανθρώπους και πηγαίνουν σε μοναχικά μέρη. Κατενόησα ακόμη γιατί εις την κατάστασι της ιεράς ησυχίας και η πιο επωφελής πνευματική συζήτησις ονομάζεται ανώφελη, εάν είναι μεγάλη, ακριβώς όπως ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος λέγει: «Η καλή συνομιλία είναι ασήμι, αλλ' η σιωπή είναι χρυσάφι».

(Οι Περιπέτειες ενός Προσκυνητού, μτφρ. Παντελεήμονος Καρανικόλα, πρ. Μητροπολίτου Κορίνθου, εκδ. Παπαδημητρίου , Αθήνα 1999, σελ. 114-115).

Κυριακή 04 Σεπτεμβρίου, εορτάζει ο Όσιος Άνθιμος ο εκ Κεφαλληνίας(1782), προστάτης της πανέμορφης Αστυπάλαιας!

     Πανηγυρίζει η Αστροπαλιά, η πανέμορφη Αστυπάλαια, καθώς εορτάζει ο πολιούχος άγιός της, Όσιος Άνθιμος ο εκ Κεφαλληνίας (1782). Στην Αστυπάλαια διέμεινα 4 ολόκληρα χρόνια, 1983-1987. Οι πρώτες αναμνήσεις από το νηπιαγωγείο, πρώτη και δευτέρα δημοτικού! Οι πρώτες μου αμαρτίες εκεί! Οι πρώτες μου αταξίες, τα πρώτα μου όνειρα! Στις ονειρεμένες αμμουδιές της πρωτοερωτεύτηκα τη θάλασσα, εκεί για πρώτη φορά της υποσχέθηκα πιστότητα στο χρόνο. Εκεί πρωτοσυνέλεξα τα πρώτα βότσαλα! Έτρεχα και τα άφηνα σιμά της, στην ακροθαλασσιά, και έκαμνα υπόσχεση, όρκο έβαζα εμπρός της να γυρίσω να τη συναντήσω πάλι. Εκεί άφησα λησμονημένες όλες τις παιδιάστικες μυρωδιές! Αμμουδιά και θάλασσα, ιώδιο και αλάτι...! Πέρασε καιρός, λησμόνησα το χρώμα της, με λησμόνησε και αυτή, μια και, υποσχέσεις ανεκπλήρωτες δεν κρατούν αλώβητες στο πέρασμα του χρόνου. Εορτάζει η Αστροπαλιά, η αγάπη των παιδικών μου χρόνων! Μα όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν τολμώ, ανίκανη φαντάζει από μέρους μου, αδύναμος θαρρώ πως είμαι, αδύναμος να ψελλίζω "Αστροπαλιά" και αδακρύβρεχτος να μένω...!

Νέα φιλανθρωπική δραστηριότητα του Συλλόγου «Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοία»

Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Σύλλογο.

Τα πανέρια του ερημίτη (Γεροντικό)

     Ένας γέροντας ερημίτης κίνησε για το πιο κοντινό χωριό να πουλήση τα πανέρια του. Στον δρόμο που πήγαινε, τον βρήκε ο διάβολος κι από την πολλή κακία που του είχε, άρπαξε τα πανέρια από τα χέρια του κι έγινε άφαντος.

     Τότε ο γέροντας, χωρίς να στενοχωρηθή καθόλου, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε:

- Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, που με απάλλαξες από το φορτίο μου κι από τον κόπο να κατέβω στο χωριό.

    Τότε ο διάβολος, μην υποφέροντας την αταραξία του ερημίτη, τού πέταξε κατάμουτρα τα πανέρια, φωνάζοντας:

- Πάρτα πίσω, παλιόγερε.

     Ο ερημίτης τα μάζεψε πάλι και συνέχισε τον δρόμο του για το χωριό.

(Περί Απαθείας στο "Χαρίσματα και Χαρισματούχοι", τόμος τρίτος, εκδ. Ι. Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2002, σελ. 97-98).

Κυριακή 03 Σεπτεμβρίου, Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης

   03 Σεπτεμβρίου. Η ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα. Τον έβλεπαν να λειτουργεί επί της γης και να μην πατάει στο έδαφος. Αυτός, που τόσο αγωνίσθηκε υπομένοντας τις κακοτοπιές μερίδος της εκκλησιαστικής και κοσμικής εξουσίας της εποχής του. Αυτός που στερούνταν, κάποια χρονικά διαστήματα, ακόμα και τον επιούσιον. Αυτός, που κατηγορήθηκε όσο λίγοι. Αυτός, που "ζεσταίνει" τις καρδιές μας και "τρέχει" ευθύς, κοντά σε κάθε πονεμένο. Γι΄ αυτόν τον ταπεινό γέροντα και αγωνιστή ιεράρχη του Χριστού.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Νέο άρθρο του Δημητρίου Π. Λυκούδη στην έντυπη εφημερίδα "Κιβωτός της Ορθοδοξίας" [01/09/2016]

"ΤΕΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΕΜΕΝΑΔΕΣ"

στην εφημερίδα "ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"
αρ. φύλλου 035, Πέμπτη 01 Σεπτεμβρίου 2016, σελ 12.

"Τεμένη και τεμενάδες"

Δημητρίου Π. Λυκούδη, 

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Ο Ιάκωβος Φαλμεράιερ, Γερμανός ιστορικός, υποστήριζε ότι οι «Νεοέλληνες  είναι απόγονοι των Σλάβων και πως δεν ρέει ούτε σταγόνα ελληνικού αίματος στις φλέβες τους». Ένα μέρος της θεωρίας του αφροκεντρισμού, τις βασικές ιδέες του οποίου, πολύ φοβούμαι ως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, έχουν οικειοποιηθεί πολλοί ημέτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

Αναφέρομαι στην επικείμενη κατασκευή τζαμιών, ουχί ενός, αλλά περισσοτέρων εντός της ελληνικής επικράτεια, ακριβώς την ίδια χρονική στιγμή που η Γαλλία, ως πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο σε είκοσι περίπου τζαμιά, καθώς τα τελευταία, είναι κοινά πλέον αποδεκτό, χρησιμοποιούνται ως τα αμεσότερα και πλέον «αξιόπιστα» και αποτελεσματικά μέσα του ισλαμικού φονταμενταλισμού!

"Γιατί να λέμε συνεχώς και αδιαλείπτως την ευχή του Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό/ή;» Δεν αρκεί μία φορά;"

     Ο διάβολος είναι πρύτανης και μεταδιδάκτορας της πονηρίας! Έχει συγκεντρώσει όλα τα διδακτορικά της επί γης επιστήμης .Όλοι οι πονηροί να συγκεντρωθούν μπροστά του , ακόμη και όλος ο κόσμος, δεν τον ξεπερνούν στην πονηρία. Ως εκ τούτου, διημερεύει και διανυκτερεύει για να συκοφαντεί και να επιφέρει κάθε επιβουλή και προσβολή στον άνθρωπο, τον οποίο, ως κορωνίδα της κτίσεως ο τελευταίος και δημιούργημα "κατ΄ εικόνα και καθ΄ομοίωσιν" του Θεού, πολύ μισεί ο διάβολος. Επειδή συνεχώς, με κάθε είδους επιβουλή επιτίθεται νοερώς, και όχι μόνο, στον άνθρωπο, ωσαύτως και ο άνθρωπος, καλείται αδιαλείπτως να λέγει την ευχή του Ιησού, "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν/ή", η οποία, ως ο διάβολος φανερώνει πολλές φορές, τον καίει και τον αφανίζει. Η ευχή του Ιησού είναι φωτιά διά τον μισόκαλον  διάβολον και φυλακτήριον και αλεξιτήριον δια τον άνθρωπον. Συνεχώς λοιπόν και, ει δυνατόν, αδιαλείπτως να λέγουμε την ευχή. Άλλοτε χαμηλόφωνα, άλλοτε ψιθυριστά, άλλοτε νοερά, ανάλογα με την πνευματική κατάσταση ενός εκάστου και πάντοτε με την ευλογία του γέροντος πνευματικού. Αδιαλείπτως λοιπόν, απροσκόπτως και αργά, χωρίς άγχος την ευχή. Να γλυκαίνεται και να κλαίει η καρδιά του προσευχόμενου! Όταν σε πολεμάει συνεχώς ο διάβολος τότε αμύνεσαι και συνεχώς!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Αναλόγιο"῍ Ο νέος μας ραδιοφωνικός διαδικτυακός σταθμός που εκπέμπει όλο το 24ωρο. Μέσα στον τρέχοντα μήνα, πρώτα ο Θεός, με πολλές νέες ζωντανές εκπομπές και συνεργασίες!

    

  Ο νέος μας ραδιοφωνικός διαδικτυακός σταθμός "Αναλόγιο" εκπέμπει εδώ και ένα μήνα. Με ποικίλες πνευματικές ομιλίες και περισσότερη μουσική και λίαν συντόμως, με πολλές ζωντανές εκπομπές για τους ακροατές του! Καλή σας ακρόαση!

Ακούστε εδώ

"Ανθρώπινες συνοικίες". Νέο άρθρο του Δημητρίου Π. Λυκούδη στην έντυπη εφημερίδα "Η Ροδιακή" [28/08/2016]

"ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ" 

στην εφημερίδα "Η ΡΟΔΙΑΚΗ"

 αρ. φύλλου 21.377, Κυριακή 28 Αυγούστου 2016, σελ 27.

"Διάλογος με τους νέους [56]"

(ακούστε εδώ)

(κατεβάστε εδώ)

"Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου" (31 Αυγούστου)

(ακούστε εδώ)

(κατεβάστε εδώ)

Οι εκπομπές της εβδομάδος 29/08/2016 - 04/09/2016

Α. ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ: "Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Β. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Διάλογος με τους νέους [56]"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Γ. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Διάλογος με τους νέους - Επίκαιρες απαντήσεις σε διάφορα νεανικά ερωτήματα"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Δ. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ: "Παιδαγωγικές προσεγγίσεις στην Χριστιανική Αγωγή"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης).

Ε. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: Τηλεοπτική εκπομπή στον τηλεοπτικό σταθμό "ΘΑΡΡΙ" της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου.
(Δημήτριος Π. Λυκούδης).

(δείτε εδώ που και πότε μπορείτε να ακούσετε και να δείτε τις εκπομπές)

"Ανθρώπινες συνοικίες"

Δημητρίου Π. Λυκούδη, 

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

 
   Ήταν κάπου βόρεια και βορειοδυτικά στην πλαγιά της Ακροπόλεως. Οι ανασκαφές της αμερικανικής Σχολής των Κλασσικών Σπουδών είχαν ως αποτέλεσμα την πλήρη κατεδάφιση της συνοικίας "Βρυσάκι", μιας ιστορικής και αρχοντικής συνοικίας στο κέντρο των Αθηνών.
   Η κατεδάφιση είχε σκοπό να αναφανούν τα αρχαία ευρήματα, καθώς η συνοικία είχε χτιστεί επάνω σε αυτά. Λέγεται ότι την όμορφη και γραφική συνοικία αποτελούσαν τρεις γειτονιές, δεσπόζουσα θέση στις οποίες κατείχαν τα δύο κεντρικά καφενεία της εποχής: αυτό του Καρατζά, τόπος συγκέντρωσης των βενιζελικών οπαδών εκείνης της περιόδου και το άλλο του Σοφού, χώρος συνεστίασης και μάζωξης των βασιλικών, του αντίπαλου δηλαδή πολιτικού χώρου.