Είναι νύχτες που τολμάς και σκέφτεσαι χαμηλόφωνα και με παιδιάστικη και άγουρη ντροπή: "Ναι! Και όμως, αξίζει!
Αξίζουν για τέτοιες νύχτες όλα τα βάσανα που συναντήσαμε και ζούμε". Είναι ο βόμβος ο μεθυστικός, του έρωτα το χάδι και η γνωρισιμιά!
Σαν κόκκινο κελαριστό κρασί, που ρέει βαριεστημένα και απρόθυμα στις ονειροπόλες φλέβες του νοός μου, και σε θυμίζει...
Αυτή που με απαλλάσσει, μονομιάς, από μια αγωνιώδη αναμονή, που αντέχει να μιλάει στο παρόν μέσα απο το παρελθόν μου...!