Προφητείες και πνευματική ζωή

Δημήτριος Π. Λυκούδης,
Θεολόγος – Φιλόλογος, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών

Είναι και αυτό στοιχείο οξύμωρο της αχαρακτήριστης και ανίερης λεγόμενης «μεταπατερικής εποχής». Ο πιστός, ο χριστιανός λησμόνησε τα πνευματικά, δεν ενδιαφέρεται, δεν αναπαύεται, δεν αφιερώνει χρόνο στη μελέτη του ιερού Ευαγγελίου και της Αγίας Γραφής, και αν το κάμνει, απώτερο στόχο έχει όχι τον εξ Ουρανού φωτισμό, αλλά την ανούσια μάθηση, την άκαρπη επιστημονική και αγιογραφική κατάρτιση, μόνο και μόνο για να ¨γνωρίζει¨ να απαντήσει εάν ερωτηθεί, μόνο και μόνο για να δείχνει ότι μελέτησε και ¨γνωρίζει¨.

"Οι τρεις Ιεράρχες ως φωστήρες της Οικουμένης"

 

 

Δημήτριος Π. Λυκούδης,

Θεολόγος – Φιλόλογος, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών

 

Οικουμενικοί διδάσκαλοι και φωστήρες της απανταχού γης αναδείχθηκαν οι προστάτες της ελληνικής Παιδείας και των γραμμάτων, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος(1). Πνευματικά αναστήματα ανείπωτης υπεροχής, σκαπανείς και μύστες της ορθοδόξου πνευματικότητος, που κατόρθωσαν να συγκεράσουν στοιχεία του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό και προέτρεψαν ακουσίως τον πατέρα Γεώργιο Φλορόφσκυ ν΄αναφέρεται στον ελληνισμό ως αξεδιάλυτο στοιχείο της Ορθοδοξίας, στοιχείο που, αν αφαιρεθεί, χάνεται ένα ουσιαστικό, ίσως το ουσιαστικότερο κομμάτι της(2).

Οι εκπομπές της εβδομάδος 22/02/2016 - 28/02/2016

Α. ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ:"O Όσιος Ιωάννης ο θεριστής" (24 Φεβρουαρίου)"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Β. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ:"Διάλογος με τους νέους"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Γ. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Διάλογος με τους νέους"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),
 
Δ. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ [20]
(Δημήτριος Π. Λυκούδης).

 

(δείτε εδώ που και πότε μπορείτε να ακούσετε τις ραδιοφωνικές εκπομπές)

Πότε σημαίνουν τα σήμαντρα στην ενορία;

 Πρωτίστως, ομιλούμε για σήμαντρα και όχι για καμπάνες! Οι καμπάνες υπήρχαν στη Δύση και για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν στην Κωνσταντινούπολη το 865 μ.Χ. Πήραν το όνομά τους επειδή κατασκευάζονταν από εκλεκτό μέταλλο στην Καμπανία της Ιταλίας.
Από εκκλησιολογικής απόψεως, τα σήμαντρα σημαίνουν στην αρχή κάθε ακολουθίας! Προσοχή! Στην αρχή κάθε ακολουθίας. Σημαίνουν στην αρχή του εσπερινού, στην αρχή του Όρθρου, στην αρχή της Θείας Λειτουργίας (είναι όταν χτυπάει η τρίτη καμπάνα, περίπου κατά τη διάρκεια της δοξολογίας), η οποία παλαιότερα δεν ήταν συνδεδεμένη με τον Όρθρο. Η δεύτερη καμπάνα που χτυπάει κατά τη διάρκεια των Καταβασιών στον Όρθρο δεν έχει κανένα λειτουργικό ή εκκλησιολογικό συμβολισμό! Κανέναν απολύτως και, ως εκ τούτου, κακώς σημαίνει η δεύτερη καμπάνα! Επικράτησε από λαθεμένη συνήθεια, επειδή την ώρα αυτή, εάν χοροστατεί επίσκοπος, το χριστεπώνυμο πλήρωμα ενημερώνεται ακουστικά για την άφιξή του!
Επιπρόσθετα, επικράτησε η δεύτερη καμπάνα για να ενημερώνεται ο λαός του Θεού ότι πλησιάζουμε στη Θεία Λειτουργία, καθώς σε άλλες εποχές δε συνηθιζόταν η συχνή χρήση ωρολογίου από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Η Παράδοση μάς πληροφορεί και για τους «θεοδρόμους». Αυτοί ήσαν όσοι «κρυφά», την περίοδο των διωγμών, ενημέρωναν τους χριστιανούς για τον τόπο και την ώρα της Θείας Λειτουργίας! Ας τα ακούμε και ας μαθαίνουμε σήμερα όλοι μας, θεολόγοι και αθεολόγητοι, για να μη φθάσουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε «για ποιόν χτυπάει η καμπάνα!».

Δημήτριος Π. Λυκούδης

"Πρέπει ο ιερέας που τελεί την εξόδιο ακολουθία στην ενορία να συνοδεύει τον κεκοιμημένο στο κοιμητήριο ή να αναλαμβάνει εκεί ο ιερέας του κοιμητηρίου;"

Είναι γνωστό ότι παρά το "δι΄ευχών" στην ενορία, η εξόδιος ακολουθία δεν ολοκληρώνεται εκεί, αλλά τρόπον, τινά, συνεχίζεται και καθ΄οδόν προς το κοιμητήριο. Άλλωστε, αυτό εξυπηρετούν τόσο το τρισάγιο αλλά και τα λοιπά τροπάρια που πρέπει να σιγοψάλλονται καθ΄οδόν. Στα χωριά μας(μεγάλωσα εκεί και το καταθέτω μετά βεβαιότητος), η πομπή του κεκοιμημένου συνεχίζεται με απόλυτη ησυχία, ευπρέπεια και σεμνότητα έως το κοιμητήριο και προπέμπουν αυτήν  σταυρός και το θυμιατό. Έτσι και ο ιερέας της ενορίας πρέπει να συνοδεύει πεζός, ει δυνατόν, τον κεκοιμημένο αδελφό και να ολοκληρώνει ο ίδιος τα της ταφής με την εναπόθεση του σκηνώματος στον τάφο. Αυτό εκφράζει έμπρακτα και την ιδιαίτερη πνευματική σχέση που έχει, και πρέπει να έχει, ο ιερέας με τον εκλιπόντα ως μέλος και αναπόσπαστο μέρος της ενορίας του, αλλά ταυτόχρονα διαλύει και διασκεδάζει κάθε υπόνοια και ίχνος συνήθειας και "επαγγελματισμού" μέσα στην ιεροσύνη! Και επιπλέον, μετά την ταφή, αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής, η σεμνότητα, το ιλαρό και ανεπιτήδευτο πρόσωπο του ιερέα είναι ικανά να ποιμάνουν και να διδάξουν όλους εμάς, κυρίως τους συγγενείς του μεταστάντος, όσα αδυνατούν να μεταδώσουν οι πλέον μελίρρυτοι ιεροκήρυκες από τους περικαλλείς άμβωνες των. Με σεμνότητα λοιπόν και φόβο Θεού!

Δημήτριος Π. Λυκούδης

"Παιδαγωγία εν Χριστώ [19]"

(ακούστε εδώ)

"Οι νεόνυμφοι μέσα στο γάμο" Ομιλία του Δημητρίου Π. Λυκούδη στον Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος.(19/02/2016)

Ο Δημήτριος Π. Λυκούδης, την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016, 17:30 – 17:55, στην εκπομπή «Η Εκκλησία καθ΄ οδόν» του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνομίλησε με τον δημοσιογράφο κ. Αντώνιο Γιαννακόπουλο με θέμα: «Οι νεόνυμφοι μέσα στο γάμο»

 

(ακούστε εδώ)

Ραδιοφωνική εκπομπή στον σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος (19/02/2016)

Ο Δημήτριος Π. Λυκούδης, την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016, 17:30 – 17:55, στην εκπομπή «Η Εκκλησία καθ΄ οδόν» του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνομιλεί με τον δημοσιογράφο κ. Αντώνιο Γιαννακόπουλο με θέμα: «Οι νεόνυμφοι μέσα στο γάμο». Καλή σας ακρόαση!

"Είναι σωστό ο ιερέας-λειτουργός να μνημονεύει ονόματα κατά την μεγάλη Είσοδο και μάλιστα επί της Ωραίας Πύλης;"

   Πρόκειται για συνήθεια που δε συναντάται παρά μετά τον ΙΗ΄αιώνα. Ποιος ο λόγος που γίνεται; Τι εξυπηρετεί; Πόσο δε μάλλον, όταν προσοντούχοι ιερείς αρέσκονται σε αυτοσχέδιους λεκτικούς σχηματισμούς και ακραίες εκφραστικές ωραιοποιήσεις! Αναρωτιέται καθείς, εκείνη την ώρα: δεν θα ήταν πιό κατανυκτικό, ταπεινό και απλό να εισέλθει ο ιερέας εντός του αγίου Βήματος χωρίς την αναφορά όλων των παραπάνω, για τους οποίους έγινε, ούτως ή άλλως, αναφορά το πρωί στην προσκομιδή; Επιπλέον, ποιος και με τι κριτήρια θα επιλέξει την όποια μνημόνευση των ονομάτων εκείνη την ώρα; Και, γιατί άλλοι μνημονεύονται και άλλοι όχι; Ερωτήματα που, ενδεχομένως, εκκλησιολογικά αναφέρομαι, εγείρουν, δικαιολογημένα, πιστεύω, περισσότερα προβλήματα από όσα ήδη έχουμε να ασχοληθούμε και να επιλύσουμε. 
  Δεν αναγράφεται, λοιπόν, πουθενά αυτή η μνημόνευση και, επιπροσθέτως, δεν αποτελεί αρχαίον έθος, αλλά πολύ μεταγενέστερο! Καθείς , λοιπόν, ας πράξει ως τού υποδεικνύει η συνείδησή του και ο πνευματικός του!

Δημήτριος Π. Λυκούδης

Νέο άρθρο του Δημητρίου Π. Λυκούδη στην έντυπη εφημερίδα "Κιβωτός της Ορθοδοξίας" [18/02/2016]

"ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ",
στην εφημερίδα "ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"
αρ. φύλλου 020, Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016, σελ 26 -27

Πότε πρέπει να διαβάζεται η Αρτοκλασία στους ιερούς Ναούς;

    Πρόκειται για ξεχωριστή ακολουθία που εσφαλμένα σήμερα, στους περισσότερους ιερούς Ναούς, έχει ενταχθεί στο τέλος της ακολουθίας του Όρθρου ή, ακόμη χειρότερα, μέσα στη Θεία Λειτουργία, πολλές δε φορές και πριν το τέλος της. Η ακολουθία της Αρτοκλασίας διαβάζεται στο πέρας του Μεγάλου Εσπερινού, και δη των Ολονυκτιών! Αυτό άλλωστε μας συμμαρτυρεί η εκκλησιαστική μας Ιστορία και η Λειτουργική μας Παράδοση. Ποτέ δεν εντάχθηκε μέσα στα πλαίσια άλλης ακολουθίας ή και της Θείας Λειτουργίας , έστω και με την πρόφαση της δικαιολογίας ότι συνέβαινε για να είναι παρόντες όσοι έκαμναν και προσέφεραν αυτά τα ¨δώρα¨ του άρτου! Ειδικά δε σήμερα, η συνήθεια να διαβάζεται η Αρτοκλασία στο πέρας της Θείας Λειτουργίας και πριν την απόλυσή της, επειδή τότε, ενδεχομένως, έχουν προσέλθει οι προσφέροντες τα ¨δώρα ταύτα¨ ή επειδή προτάσσεται χρονικά το σημείο ένεκα του αυξημένου αριθμού του εκκλησιάσματος σε σχέση με άλλη ώρα, και μόνον αυτό, αποφαίνεται περίτρανα ότι δεν κατεχόμαστε από ουδεμία λειτουργική σύμπνοια και εκκλησιαστική αγωγή!Προσοχή λοιπόν! Στο πέρας του Μεγάλου Εσπερινού η Αρτοκλασία και ποτέ άλλοτε!

Δημήτριος Π. Λυκούδης

"Ο Άγιος Θεόδωρος ο Νεομάρτυρας ο Βυζαντινός (17 Φεβρουαρίου)"

(ακούστε εδώ)

(κατεβάστε εδώ)

L’ Amour ( Η Αγάπη)

 

   Είναι και άνθρωποι που κάμνανε την αγάπη μαρτύριο! Θυμήσου πως ξεκίνησαν και δες μαθές, λίγο χρόνο έπειτα, θυμήσου τ΄ αγαπητικά τα λόγια! Είναι μαρτύριο την αξία ¨αγάπη¨ να στοιβάξεις μέσα σε μόνο μια ζωή, μαρτύριο σαν τύχει και αγαπιέσαι!

   Ωμοιάζεις μ΄ εκείνον που διαλαλεί στην έρημο! Ω, πόσο αναπαύει η έννοια ¨αγάπη¨ να γροικά, να κιοτεύει μην τύχει και διαβεί παντοπόρος άπορος, μην κάμνει πως ηχεί γλυκόλογα στα ώτα που κωφεύουν!

   «Χρέος του ανθρώπου είναι να φωνάζει στην έρημο» εμήνυσε ο λογοτέχνης! Χρέος του ανθρώπου ν΄ αγαπά ισχνά μ΄ ασίγαστα, μονάχος ¨εν τω κόσμω¨ και παντέρημος ¨εν τη ερήμω¨. Σάμπως, ήθελε και αυτός να δει σε τέτοια χάλια τα γραπτά του!

   Ωμοιάζεις μ΄ εκείνον που διαλαλεί στην έρημο! Λόγο αγάπης φωνασκεί, φοβάται ν΄ ακουστεί καί τρέμει μην ακούσει, τρέμει μην απαντηθεί στο διάβα του άνθρωπος μονάχος, μην κάμνει διαβάτης και σταθεί και αντικρίσει της γύμνιας του τα στήθη!

   Μα η αγάπη αντηχεί καθάρια στις ερήμους, εκεί που παντέρημοι οι άνθρωποι εστέκουνε και τα παλαιά θυμούνται. Και προσεύχονται, καί μυκτηρίζουνε τον κόσμο ¨εν τω κόσμω¨, όλους εκείνους που δεν άντεξαν, δεν επρόκαμναν, ν΄ αποκηρύξουν μια ψεύτικη αγάπη!

Από το βιβλίο του Δημητρίου Π. Λυκούδη "Αγέλαστοι Άνθρωποι" (Ποιητική Συλλογή), που κυκλοφορεί σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία.

Δείτε εδώ: https://www.politeianet.gr/sygrafeas/lukoudis-p-dimitrios-95705