Θα καταθέσω πρωτίστως, την άποψη μου ως ιεροψάλτης που διακονώ
μουσικολογικά το ιερό αναλόγιο από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου.
Ασφαλώς και βοηθάει τον ιεροψάλτη πολύ ο "ισοκράτης", τόν ξεκουράζει,
τόν αναπαύει μουσικολογικά, ψάλλει ξεκούραστα! Πλην όμως, η παρουσία του
"ισοκράτη" εντός των ιερών Ναών και επί των αναλογίων καθίσταται
απαράδεκτη και ασύμφωνη με το ορθόδοξο λειτουργικό πνεύμα και με την
Ορθόδοξη Παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας. Δεν είναι θεατρικές σκηνές τα
αναλόγια! Και αν προς στιγμήν "χάσω" μουσικολογικά την όποια βάση,
σκοπό να θέσω ιερό την ψυχή μου να μή χάσω! Στα ιερά αναλόγια ψάλλουμε,
κοινώς προσευχόμεθα! Οποιαδήποτε άλλη επιμέλεια που μας διασκεδάζει την
προσοχή και συγκέντρωση του νου, και επιπλέον, τροφοδοτεί την "καλή"
παρουσία και "εικόνα" μας εντός του Ναού, με άλλα λόγια τον εγωϊσμό μας,
είναι ασύμβατος, ανορθόδοξος, απεχθής, αλειτούργητος και κολάσιμος!
Κομποσχοίνι να κρατάμε όχι "ισοκράτες". Κομποσχοίνι λειτουργικό!
Πίστευα μικρός ότι η νύχτα κρυφακούει τα ακούσματα των ανθρώπων!
Γεύεται, νοεί κατά πάντων, οσφραίνεται, δια-νυκτερεύει σιμά στις
ανθρώπινες αισθήσεις! Μα όσο περνά ο καιρός η νύχτα γιγαντώνεται, ξέρει
δα κρύφια τα αισθήματα να ζώνει! Και μιά κινείς και εμπρός βαδίζεις ,
νύχτα μαθές ωσάν την αποψινή! Σσσσσσσσ! Νύχτα μαθές, έμαθε πιά, ξέρει τα
μύχια των ανθρώπων να διαβάζει...!
Το βλέμμα σου κάθε που κοιτώ, το βλέμμα σου κάθετι τού κλέβω! Είναι η αναδυόμενη αύρα του βυθού ωσάν δροσιά αναψυχής, ένα με τα μάτια σου, ένα μ΄ εσένα γίνεται, ουράνια καμώνεται πως έχει την καταγωγή, Ουράνια μαθές και στ΄ όνομα ακούει! Μα δες φως! Ωσάν τα μάτια σου, Θεέ μου, φως δες που έδωσες στον κόσμο, τα μάτια της κάθε που χαζεύω...! Γιατί κάθε που συνταιριάζουνε καρδιές, ναι, αλήθεια είναι θαρρώ, τα βλέμματα χαλάσματα δεν κάμνουν! Μονάχα αρέσκονται να ερωτοτροπούν νωχελικά, αρέσκονται στη ναύλα του ονείρου! Πού; Ωσάν ακολουθούν στράτα ουράνια, Ουράνια σαν τύχει τ΄όνομά σου, Ουράνια σαν τύχει να ομοιάζεις..!