Η
συμβίωση αγάμου κληρικού μετά γυναικός, επειδή η τελευταία εισέρχεται
εντός της οικίας του και διακονεί αυτόν, αποτελεί συνήθεια πεπαλαιωμένη.
Αρχικά δεν εθεωρείτο αμάρτημα. Η δε γυνή ονομάζεται «συνείσακτος».
Σήμερα, το φαινόμενον τούτο και πάλιν στο προσκήνιον. Άγαμοι ή
χηρεύοντες κληρικοί χρησιμοποιούν εις
τον οίκον τους οικονόμους με σκοπό την άρτια και ομαλότερη διευθέτηση
της καθημερινότητάς τους. Όμως, ένεκα πολλών διαστρεβλώσεων και
αντικειμενικών παραδειγμάτων και προς περιφρούρησην του χριστεπωνύμου
πληρώματος, καθώς και της δομής της κοινωνικής αυτού ευρυθμίας, η Αγία
μας Εκκλησία απαγόρευσε την συγκατοίκηση αυτή δια παντός: «Όσοι
παρθενίας επαγγελλόμενοι, αθετούσι την επαγγελίαν, τον των διγάμων όρον
εκπληρούτωσαν. Τας μέντοι συνερχομένας παρθένοις τισίν ως αδελφάς
εκωλύσαμεν»[1].
Ιδιαίτερη μνεία και αναφοράν γίνεται μόνον στην περίπτωση που ο άγαμος κληρικός συγκαταβιώνει με μητέρα ή αδελφή ή θεία, οπότε και επιτρέπει η αγία μας Εκκλησία, μη αναγνωρίζουσα αυτήν την οικονόμον-γυναίκαν ως «συνείσακτον»[2]. Με άλλα λόγια, όσοι άγαμοι κληρικοί διακονούν στον κόσμον , καλόν και αρεστόν και θείον είναι να μη σκανδαλίζουν και προκαλούν ως προς την συμβίωσή τους, αντίθετα, να αναπαύονται αφ΄ εαυτών, ειδάλλως να συνεπικουρούνται από οικεία τους πρόσωπα.
Ιδιαίτερη μνεία και αναφοράν γίνεται μόνον στην περίπτωση που ο άγαμος κληρικός συγκαταβιώνει με μητέρα ή αδελφή ή θεία, οπότε και επιτρέπει η αγία μας Εκκλησία, μη αναγνωρίζουσα αυτήν την οικονόμον-γυναίκαν ως «συνείσακτον»[2]. Με άλλα λόγια, όσοι άγαμοι κληρικοί διακονούν στον κόσμον , καλόν και αρεστόν και θείον είναι να μη σκανδαλίζουν και προκαλούν ως προς την συμβίωσή τους, αντίθετα, να αναπαύονται αφ΄ εαυτών, ειδάλλως να συνεπικουρούνται από οικεία τους πρόσωπα.
Παραπομπές:
1. Σύνοδος Αγκύρας Γαλατίας 19, Σ, Γ΄, 60.
2.Αυτόθι, 3, Σ, Β΄, 120, πρβλ., Κανόνες Μεγάλου Βασιλείου, 88, Σ, Δ΄ 269-270, Χριστινάκη Παναγιώτου, Θέματα Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου Α΄, Συμμετρία, Αθήνα 1994, τις σελίδες 244-247.