Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,
Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
«Γιατί ν΄αφρίζει δίχως η πρύμνα, δίχως
ν΄αφήνει αχνάρι ή πλώρα, δίχως αέρα, το καράβι επήγαινε μπροστά!»[1]. Το
καράβι επήγαινε και πηγαίνει μπροστά για τον ¨κόσμο¨! Ολούθε ο κόσμος
κινείται, στέκει και παραστέκει εις το άνυδρο βάκτρον του και βαθύβουλος
ομοιάζει, μα οίδας, βαθύκρημνος και βαθυδίτης εστί, από-κοσμος και
πάρηβος σε συναισθήματα και κρίση. Η δε παράφαση ομοθυμαδόν αντηχεί εις
τον πελάζοντα χώρον: «Να προκάμεις να ζήσεις! Μη λησμονείς! Παρεπήδημος
εστί ο κόσμος και αβαθής και άνανδρος!».