"Στώμεν καλώς, Στώμεν μετά φόβου"

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη, Θεολόγου – Φιλολόγου,

Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

H επίκληση της Παραδόσεως της Εκκλησίας, μέσα στα πλαίσια της οποίας καθαγιάζεται και χαριτώνεται η διάδραση της λειτουργικής διάστασης της προσευχής είναι πράγματι επίκληση στο σταυροαναστάσιμο φρόνημα της Εκκλησίας. Πάντοτε η Αγία μας Eκκλησία, πέρα από τη μόρφωση της γνωστικής συνείδησης των μελών της ,

"Γάμος ορθόδοξος: Που έγκειται η ανωτερότητά του;" (Εκπομπή στο σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος).

 

 
Την Τετάρτη 09/04/2014, ο κ. Δημήτρης Π. Λυκούδης, προσκεκλημένος του δημοσιογράφου κ. Αντωνίου Γιαννακόπουλου, θα μιλήσει ζωντανά στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5 FM , από 19:05 έως 20:00 με θέμα: "Γάμος ορθόδοξος: Που έγκειται η ανωτερότητά του;"

"Στάχυα Αλόγων λόγων"

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου, 

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

        «Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον ήλιο. Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον άνθρωπο». Αδυνατώ , αδυνατώ μονολογώ να κατανοήσω και να αφουγκραστώ το μεγαλείο και την αμφισημία της ιδιαιτερότητας του ανθρώπου.

       Και αναπόφευκτα , με τρόπο σιωπηλό και διακριτικό –ως επακόλουθο της επευχόμενης διάκρισης που εν δυνάμει συνέχει την αδιακρισία μου – επιχειρώ να εγκλιματιστώ στον κοινωνικό μου περίγυρο , επιθυμώ χρόνια τώρα να δυνηθώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ…

"Ραθύμως τον βίον μου όλον εκδαπανήσας"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου, 

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Κάθε απόπειρα να εντρυφήσω στην ευαγγελική περικοπή της παραβολής του Ασώτου Υιού[1], θύμιζε στην απερίσκεπτη διανοητική μου χλιαρότητα, ως προσπάθεια να συντάξω την αυτοβιογραφία μου σε ακανόνιστα χρονικά πλαίσια, σε παραμέτρους αυστηρά εξομολογητικούς που προσιδιάζουν και περιστρέφονται γύρω από το βιβλικό «και έσονται οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι», μια αυτοβιογραφία του πάνυ και όντως Ασώτου υιού, του μη δυναμένου να αντιληφθεί την υψοποιό χαρισματική κατάσταση της υιοθεσίας και της πατρικής θαλπωρής.

Η δική σου ανάσα...

Η δική σου ανάσα αντηχεί και κυριαρχεί στα μελωδικά μου ακούσματα. Μόνο εσύ, μόνο η στιβαρή αιθέρια μορφή σου,

μόνο αυτή είναι ικανή να προσκρούσει αυτοθέλητα στους κυματώδεις αφρούς της προσωπικής μου λογισμικής τρικυμίας. Μόνο εσύ δύνασαι να θεαθείς, μόνο εσύ υπάρχεις ακόμη και πάνω από τα κύματα, ωσάν πλεούμενο στα ανοιχτά, ωσάν πλεούμενο δύνασαι να θεαθείς στα ονειρικά μου ακούσματα, και μόνο με σε, και δια σε, επιποθώ ταξίδι στο χρόνο να αρχίσω...

 

Δημήτριος Π. Λυκούδης

Να χάνομαι...

Να χάνομαι, να κουρνιάζω θέλω μέσα στην αγαπητικά ονειρεμένη αγκάλη των αιθέριων προσδοκιών σου.

Ποιών προσδοκιών; Ότι μπορώ να ζω μακριά σου μόνο με τη σκέψη σου...

Μόνο μαζί σου

Δημήτριος Π. Λυκούδης

Θα απογυμνώσω τον εαυτό μου...

Θα απογυμνώσω τον εαυτό μου από κάθε συναισθηματικό ψίθυρο.

Να ακούσω θέλω τον παφλασμό του νερού, κάπως έτσι, να σπάει το νερό ήσυχα και αγαστά , να κρούει ρυθμικά την άκρη της προκυμαίας και να φθάνει αδύναμο πια ως το παραθύρι μου.

Κάπου εκεί, αν αδυνατίσει η ροή του νάματος, κάπου εκεί θα στο επιστρέψω, θα σου γράψω στο νερό οτι σε αγαπώ, σου μερίζω την καρδιά μου, κάπου εκεί που το νερό θα σπάει ,

αδύναμο πια, μα τόσο δυνατό να διατηρεί στα χνάρια του τέτοια λόγια σαν τα δικά μου...

Δημήτριος Π. Λυκούδης

Και αν με αφήσεις...

Και αν με αφήσεις χρόνους πολλούς να περιμένω, ο ήχος ενός χαλικιού, ένα βότσαλο θα ταράξει την ησυχία του διανοητικού βυθού μου.
Ποιά ησυχία; Την ησυχία που κομίζει η θαλασσινή ανάδυση της επίπλαστης σε αλληγορικές μορφές παρουσίας σου...
Γνώση και αλμυρή όσφρηση γύρω σου...

Δημήτριος Π. Λυκούδης

Κάθε άνεμος...

Κάθε άνεμος, κάθε λόγος, να μετουσιώνει τη διαφορά της ομοιότητας μέσα απο τη λάμψη σου. Με ένα τέτοιο φεγγαρόφωτο υπάρχω, κάθε φορά, με ένα τέτοιο φεγγαρόφωτο να βλέπω πιό καθάριο τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου.

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Η δύναμη της προσευχής" (βίντεο)

 

 (δείτε εδώ)

"Μνήσθητι Ημών Κύριε" (βίντεο)

(δείτε εδώ)

Έξηβος Αγάπη

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου,
ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Πάντοτε έγραφα καλύτερα όταν σε έφερνα στη σκέψη μου. Όταν άφηνα τη σκέψη μου να με φέρει κοντά σου, μόνο τότε έγραφα, μόνο τότε είχε αξία η έξηβος αγάπη μου. Μακριά από κάθε σεμνοτυφική κατήφεια και δνόφο, μακριά από εσένα, η ατρέκεια διαφορετική, ο άκρατος νους μου ακραιφνής ων, και όμως άδραστος και λοίσθος, άμα δε και ακήλητος και έρημος και μόνος.

Και αν περάσει...

Και αν περάσει καιρός και εκεί μακριά θυμηθείς, να ξέρεις, δεν τελειώνει η αγάπη σε ένα βράδυ, δεν κατόρθωσε το βράδυ να περάσει!!!


Δημητρίου Π. Λυκουδη

"Ο Όσιος Γρηγόριος Νικομηδείας" (2 Απριλίου - εκπομπή)

  (ακούστε εδώ)

Το πέρασμα της αγάπης...

Το πέρασμα της αγάπης από τη διανοητική αντίκρουση στην καρδιακή επιφανέρωση του νοός μου, γίνεται με δύο τρόπους. Ο πρώτος, με τη χρονική ενατένιση, ο δεύτερος, μαζί σου, αποθεώνοντας ένα τοπίο ωσάν και αυτό. Τι να επιλέξω; Επιλέγω εσένα στο χρόνο...

 Δημητρίου Π. Λυκουδη

Δεν αγαπάνε...

Δεν αγαπάνε τα ερωτολογήματα οι ερωτοπλάνοι!!! Για δες ομορφιά!!! Ερωτόκαστρο, λες και μοιάζει γυάλινο μέσα στου έρωτα την πλάση! Ερωτοφίλητοι απανταχού της γης, απόψε, απόψε λέγω, ναι θα το φωνάξω!!! Ερωτοπλουμισμένη μου, ερωτιδεύς ων, σε σένα έρχομαι, λόγια ερωτόληπτα στην αγκαλιά σου φέρνω...

 
 Δημητρίου Π. Λυκουδη

Κάπου εκεί...

Κάπου εκεί, στην υγρή, υδάτινη συνοριογραμμή των συνειδησιακών μου επιδαψαλεύσεων,κάπου εκεί θέλω να σου αφιερώσω όσο χρόνο της ζωής μου απέμεινε... Κάπου εκεί επιθυμώ μαζί σου και για σένα να ζήσω...

 Δημητρίου Π. Λυκουδη

Για δες φως...!

Για δες φως! Τόσο σκοτάδι και όμως τόσο φως!!! Η ιδέα της παρορμητικής σου επιφάνειας αποτελεί το σκοτάδι, που αν και σκοτάδι, δύναται να ομορφαίνει την πορεία μου μέσα από τόσα φωτοφανέρωτα φεύδη γύρω μου. Η ιδέα της θέας σου, αν και ιδέα, δύναται να παρακινεί το νου μου να διαπλέει σε φωτεινά σκοτόβαθα της σκέψης μου. Η παρουσία σου, αν και παρουσία εκ του μακρόθεν , έρωτας εσύ, δύναται να διαλάμπει τα μοναχικά μου βράδια. Για δες φως!! Τόσο φως και ας είσαι τόσο μακριά!!!

 
 Δημητρίου Π. Λυκουδη

Εδώ...

Εδώ, στην απέραντη "θεαματική" ενατένιση του υδάτινου ορίζοντα, εδώ συναντιούνται πίστη και απιστία, φως και σκοτάδι, άνθρωπος και κτήνος, λογική και αλογία.

Όσα θέλει ο άνθρωπος γονατίζει και απο-δέχεται, όσα δεν επιθυμεί ή κάνει πως αρνείται και δεν θέλει, τα "αγκαλιάζει" και πορεύεται χωρίς προορισμό.

Άν ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία, "ιδού νυν καιρός" να επαναπροσδιορίσουμε την κατεύθυνσή μας.

Άν ανήκουμε εις την πρώτην, τότε δεν έχουμε παρά να απολαύσουμε νοσταλγικά και ακόρεστα το υπέροχο αυτό τοπίο.

 Δημητρίου Π. Λυκουδη

Η αντίκρουση...

Η αντίκρουση των αντιφατικών συναισθημάτων μου γίνεται ευκολότερη στη θέα ενός τέτοιου φεγγαρόφωτου. Και λέγω αντιφατικών γιατί αδυνατώ να αφουγκραστώ τη φωνή και υπόδειξη της καρδιάς μου. Άραγε, σε θέλω για ολόκληρη αυτή τη ζωή μου ή αρέσκομαι στην αυτή μετά σου αιωνιότητα!!! 

 Δημητρίου Π. Λυκουδη