L’ Amour ( Η Αγάπη)

 

   Είναι και άνθρωποι που κάμνανε την αγάπη μαρτύριο! Θυμήσου πως ξεκίνησαν και δες μαθές, λίγο χρόνο έπειτα, θυμήσου τ΄ αγαπητικά τα λόγια! Είναι μαρτύριο την αξία ¨αγάπη¨ να στοιβάξεις μέσα σε μόνο μια ζωή, μαρτύριο σαν τύχει και αγαπιέσαι!

   Ωμοιάζεις μ΄ εκείνον που διαλαλεί στην έρημο! Ω, πόσο αναπαύει η έννοια ¨αγάπη¨ να γροικά, να κιοτεύει μην τύχει και διαβεί παντοπόρος άπορος, μην κάμνει πως ηχεί γλυκόλογα στα ώτα που κωφεύουν!

   «Χρέος του ανθρώπου είναι να φωνάζει στην έρημο» εμήνυσε ο λογοτέχνης! Χρέος του ανθρώπου ν΄ αγαπά ισχνά μ΄ ασίγαστα, μονάχος ¨εν τω κόσμω¨ και παντέρημος ¨εν τη ερήμω¨. Σάμπως, ήθελε και αυτός να δει σε τέτοια χάλια τα γραπτά του!

   Ωμοιάζεις μ΄ εκείνον που διαλαλεί στην έρημο! Λόγο αγάπης φωνασκεί, φοβάται ν΄ ακουστεί καί τρέμει μην ακούσει, τρέμει μην απαντηθεί στο διάβα του άνθρωπος μονάχος, μην κάμνει διαβάτης και σταθεί και αντικρίσει της γύμνιας του τα στήθη!

   Μα η αγάπη αντηχεί καθάρια στις ερήμους, εκεί που παντέρημοι οι άνθρωποι εστέκουνε και τα παλαιά θυμούνται. Και προσεύχονται, καί μυκτηρίζουνε τον κόσμο ¨εν τω κόσμω¨, όλους εκείνους που δεν άντεξαν, δεν επρόκαμναν, ν΄ αποκηρύξουν μια ψεύτικη αγάπη!

Από το βιβλίο του Δημητρίου Π. Λυκούδη "Αγέλαστοι Άνθρωποι" (Ποιητική Συλλογή), που κυκλοφορεί σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία.

Δείτε εδώ: https://www.politeianet.gr/sygrafeas/lukoudis-p-dimitrios-95705

"Νυχτερινά Ακούσματα"

 

Πίστευα μικρός ότι η νύχτα κρυφακούει τα ακούσματα των ανθρώπων! Γεύεται, νοεί κατά πάντων, οσφραίνεται, δια-νυκτερεύει σιμά στις ανθρώπινες αισθήσεις! Μα όσο περνά ο καιρός η νύχτα γιγαντώνεται, ξέρει δα κρύφια τα αισθήματα να ζώνει! Και μιά κινείς και εμπρός βαδίζεις , νύχτα μαθές ωσάν την αποψινή! Σσσσσσσσ! Νύχτα μαθές, έμαθε πιά, ξέρει τα μύχια των ανθρώπων να διαβάζει...!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Ουράνια σαν τύχει να ομοιάζεις…!

Το βλέμμα σου κάθε που κοιτώ, το βλέμμα σου κάθετι τού κλέβω! Είναι η αναδυόμενη αύρα του βυθού ωσάν δροσιά αναψυχής, ένα με τα μάτια σου, ένα μ΄ εσένα γίνεται, ουράνια καμώνεται πως έχει την καταγωγή, Ουράνια μαθές και στ΄ όνομα ακούει! Μα δες φως! Ωσάν τα μάτια σου, Θεέ μου, φως δες που έδωσες στον κόσμο, τα μάτια της κάθε που χαζεύω...! Γιατί κάθε που συνταιριάζουνε καρδιές, ναι, αλήθεια είναι θαρρώ, τα βλέμματα χαλάσματα δεν κάμνουν! Μονάχα αρέσκονται να ερωτοτροπούν νωχελικά, αρέσκονται στη ναύλα του ονείρου! Πού; Ωσάν ακολουθούν στράτα ουράνια, Ουράνια σαν τύχει τ΄όνομά σου, Ουράνια σαν τύχει να ομοιάζεις..!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Μόνο να ήξερες…

  
   Μόνο να ήξερες όλες εκείνες τις νύχτες που σε αναζήτησα! Και μόνο αυτό αρκεί, αγάπη να προσδώσει μέσα στην ισχνή και απόφωτη απουσία σου.
  
   Μόνο να ήξερες όλες εκείνες τις στιγμές που ανέπνεα στο άκουσμα της προσμονής σου, άρωμα από γαζία μυρωμένη, νύχτας θερινής, προάγγελος και πρόδρομος αείφωτης φεγγαράδας!

   Μόνο να ήξερες όλες εκείνες τις στιγμές που εσιώπησα, όνειρα απατηλά, ανήμπορα την αβάσταχτη έννοια του ¨χρόνου¨ ν΄ αντέξουν!

   Μόνο να ήξερες όλα τα βράδια τα κατοπινά, όσες στιγμές δεν έφυγες, ως ξενύχτι περιφερόσουν! Μόνο να ήξερες αγάπης λόγια απόμερα να λες, μην τύχει και ακούσω…!

  Μόνο να ήξερες αγάπης κατάστιχα να στήνεις, έργα πιότερο μαθές, εφήμερες υποσχέσεις να γκρεμίζεις!

  Μόνο ας ήξερες, τώρα πια, πως αγάπες που γεννήθηκαν, τον κόσμο αν δε φοβήθηκαν, δεν κιοτεύουν, στο χαμό αείποτε δε γίνεται να καταλήξουν...!

(Από την ποιητική Συλλογή του Δημητρίου Π. Λυκούδη, με τίτλο "Αγέλαστοι Άνθρωποι" που κυκλοφορεί).

https://www.politeianet.gr/sygrafeas/lukoudis-p-dimitrios-95705

 

Ο Έρως!

Κάθε φορά που δυό άνθρωποι ερωτεύονται, τα πουλιά έχουν λόγο για να τραγουδούν!Κάθε φορά που δυό άνθρωποι σμίγουν, ο ήλιος έχει νόημα να ανατέλλει!
Κάθε φορά, κάθε φορά γράφω που δυό άνθρωποι συναντιούνται καρδιακά, η γη δεν έπαψε, έχει λόγο να κινείται!
Κάθε φορά που δυό καρδιές συνυπάρχουν, απεμπολείται η μοναξιά, οι αποστάσεις απολύουν τα γήινα μερίσματά τους...!
Κάθε φορά που δυό άνθρωποι ερωτεύονται, έχω γραφίδα ανά χείρας, τότε γράφει, τότε μόνο σκέπτομαι ερωτιδεύς να παραμείνω!Κάθε φορά που δυό άνθρωποι μυστικά και χαμηλόφωνα κοιτιούνται, τότε μόνο, τότε αναδύει μυρουδιές και αρώματα η φύση!
Κάθε φορά που ερωτικά σε σκέπτομαι, τότε μόνο ζω, τότε μόνο συνταιριάζω τα εναπομείναντα κομμάτια της ερωτοπλάνας ύπαρξής σου!


Από την Ποιητική Συλλογή του Δ.Π. Λυκούδη με τίτλο "Αγέλαστοι Άνθρωποι" που κυκλοφορεί Δείτε εδώ:
 https://www.politeianet.gr/sygrafeas/lukoudis-p-dimitrios-95705

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Ιδού Ο Νυμφίος έρχεται...!

Να αφήσουμε το "καλό όνομα" και να ενδυθούμε τα τσαλακωμένα! Η Ορθόδοξη Πνευματικότητα "τσαλακώνεται" διά τον κόσμο και επειδή τούτο γίνεται εκουσίως και αυτοθελήτως, τότε, εις τον Ουρανόν το τσαλακωμένο "μεταμορφώνεται" αγιοπνευματικά σε "ατσαλάκωτο". Να περιοριστούμε στον εαυτό μας! Άνθρωπος που ενδιαφέρεται "πονηρά" για να λαμβάνει "ειδήσεις" διά την πορεία των άλλων αδελφών του, εκείνος, άνθρωπος δεν καθίσταται! Να αγαπήσουμε τον Κύριο Νυμφίο και να μεταποιήσουμε τις καρδιές μας σε καθαρά δοχεία, σε μυρίπνοα άνθη του Παρακλήτου. Πόσο αγάπησα τους συνειδητά "τσαλακωμένους" στην επί γης πορεία μου! Αντιλήφθηκαν την ορθόδοξη σημασία του περιβἀλλοντος κόσμου και πορεύτηκαν ορθόπρακτα. Ας ξυπνήσουμε! Μη φοβάστε να τσαλακωθείτε διά τον κόσμο! Δυσωδία και χαμέρπεια αναδύεται από τις καλώς σφαλημένες στο "τσαλάκωμα" καθέδρες σας!

 Ναι, έρχου Κύριε Ιησού!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Σσσσσσσσστ!! Χρειάζομαι ησυχία...."

 

 

Σσσσσσσσστ!! Χρειάζομαι ησυχία για να σάς αφηγηθώ ετούτη την ιστορία!
Σαν μιά ολάκερη ζωή απόψε η σκέψη μου! Μοιρασμένη ανάμεσα στην αδιάντροπη μουσική και στα αρώματα! Στην αδιάντροπη μουσική που τολμά και σε θυμίζει πάλι τώρα δα, στα αρώματα που βάλθηκαν να μεταποιήσουν τον ανίδεο κόσμο σε ξελογιασμένο αγύρτη, σε γυρολόγο που περιφέρεται και παραφέρεται, μεθυσμένος στις πρόωρα νωπές αναθυμιάσεις της πάλαι ποτέ παρουσίας σου! Ναι, τάμαθες; Ξεμωράθηκε ο κόσμος! Κίνηση ζητά να βρει, σκοπό και tempo[ρυθμό] να αραδιάσει! Μα σαν αδιαφορείς εσώθηκες, "πιστός" σαν θες να μείνεις στην αδιάντροπη μουσική, που τόσα χρόνια μετά, δεν έπαψε, ικανή προβαίνει, κατόρθωσε πιά να ζωντανεύει τον εγκόσμιο απόκοσμο! Με μουσικές και αρώματα! Με αυτά διατηρώ, με αυτά διατηρούμαι! Με αυτό τον εγκόσμιο απόκοσμο θαρρώ δεν έχω σχέσεις και παρτίδες, καθώς ευτυχής εκείνος ο άνθρωπος που μεθάει με μουσικές και αρώματα ακόμη, στον κόσμο τον απόκοσμο, στην εγκοσμιότητα της ύπαρξης σου!!! Ευτυχής εκείνος, που με μουσικές και αρώματα αλλοτινά δε ξέχασε, νωπή τη σκέψη έχει...!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Μικρός καταγινόμουν με τη φυσαρμόνικα...!

 

Μικρός καταγινόμουν με τη φυσαρμόνικα! Μόνος έμαθα, αλλά έπαιζα καλά, ταξιδιάρικα! Ο ήχος της πάντοτε μέ συνέπαιρνε! Μ΄ έκανε ένα με το φεγγαρόφωτο, μία ροπή, μιά καταλλαγή μαζί του! Απόψε την κρατώ σφιχτά, φοβούμαι ν΄ακουστούν και πάλι οι παλαιές εκείνες θύμησες, οι παλαιές αγάπες και ανδρωθούν και μέ πνίξουν! Ωσάν να σώπασε η φυσαρμόνικά μου! Μα για νέες αγάπες και παντοτεινές, με θέα και υπό την φεγγαρένια θαλπωρή ετούτου του θεάματος, την μελίρρυτη φυσαρμόνικά μου καθώς κρατώ...! Θυμάμαι, δεν έπαψα τραγούδια για αγάπες να σκαρώνω...!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Κάθε χαρά...

 

Κάθε χαρά, κάθε δικαιολογημένη εκ του αποτελέσματος επιτυχία, ασκούσα βία στον εαυτό μου, δεν την άφηνα να ριζώσει μέσα μου! "Δεν έχεις δικαίωμα να χαίρεσαι" έλεγα, δεν έχω χρόνο την έννοια "δικαίωμα" να αποκτήσω. Και έτσι, με αυτά και αυτά, κάπου εκεί, όταν έπεφταν τα φώτα και οι φιλοφρονήσεις ξαναγύριζα στους Αγίους μου! Ο τάφος εκεί να με περιμένει! Και ο θάνατος!!! Χρόνια πολλά, διάλογο με την έννοια του θανάτου έχω στήσει! Μα τώρα πιά δεν καταδέχομαι! Κλείνω τη συζήτηση μαζί του! Και αναμένω το πέρας στο "δικαίωμα" να βρω, αναμένω χώρο και χρόνο, "δικαίωμα" έναν τάφο να στολίσω!!!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Πλανταγμένος ο νους απο σκέψεις...!

 

 

Πλανταγμένος ο νους απο σκέψεις ! Αντάρα σηκώνεται πλην όμως, ντελικάτη επανάσταση δεν υπάρχει. Ο πόλεμος των λογισμών και ο νους! Ιερό κομβολόγιον να κάμνεις ή να αφεθείς σε μιά παρόμοια ακτή, να μυρίσεις λίγο θάλασσα και συνεχίζεις στον πόλεμο του νου, συνεχίζεις την προσπάθεια αρχή να βάλεις...!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Μόνο τότε....

 

Μόνο τότε είναι ζωντανός ο άνθρωπος! Όταν τολμάει να κοιτάει το παρελθόν άφοβα, μόνο τότε εμβαπτίζει εαυτόν εις τα μέλλοντα, όταν έχει αποκηρύξει το φόβο της νιότης! Καληνύχτα πλάση απανταχού!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Αγαπημένη μου...

Αγαπημένη μου,
   
   Ώρες και ώρες δε μοιάζουν μεταξύ τους. Ωσάν και οι άνθρωποι! Δύσκολα λόγο να τηρήσουν, εύκολα αλλαξοπιστούν, ευκολότερα πιστεύουν! Μα κάθε φορά που ξενυχτάς προσμένοντας την πρώιμη νοσταλγία του "χθες", κάθε φορά που ένας ουρανός χαράζει ουρανομήκη γράμματα στον αιθέρα, μόνο τότε, μία αγάπη γεννιέται! Κάθε φορά που η γη προσμετρά τη νωπότητα του χώματός σου, που νοσταλγεί τη χάρη και ευωδιά σου ν΄αγγίξει!
  
   Ώρες και ώρες δε μοιάζουν μεταξύ τους! Δεν σου έγραψα, καιρός τώρα! Κάθε φορά ξενύχτισα προσμένοντας το λυκαυγές της θύμησής σου, ναρθείς, να προσμετρήσεις τον κόπο μου, ν΄αφουγκραστείς και να γευθείς τη μυρουδιά του σώματός μου!


   Αγαπημένη μου! Ώρες και ώρες πέρασαν στη θύμησή σου! Και απέμεινα έρημος και μοναχός, πιστός στην άπιστη και άτακτη φυγή σου.


   Αγαπημένη μου! Δεν σου έγραψα, καιρός τώρα. Κάθε φορά που ο ερωτάριος και ευαγής αιθέρας αναμετράται στο πρωινό αγιάζι του έρωτα, μόνο τότε, μια αγάπη γεννιέται. Και έτσι απέμεινα έρημος και μοναχός! Προσμετρώντας και αναμένοντας τη φρούδα μέρα, κάποιο πρωινό, έναν χαραγμένο ουρανό, στ΄όνομά σου ν΄ανθίσει!


   Αγαπημένη μου! Ώρες και ώρες δε μοιάζουν μεταξύ τους. Δεν σου έγραψα, καιρός τώρα! Και περιμένω πιστός στην άπιστη και πλάνα εγκαρτέρηση, ότι, μόνο τότε, μια αγάπη γεννιέται όταν οι άνθρωποι δύσκολα αλλαξοπιστούν, δυσκολότερα πιστεύουν! Και αναμένω έρημος και μοναχός, μα έχοντας γνώση πιά, πως οι ώρες και οι άνθρωποι και τότε και εσαεί , δε μπόρεσαν, δε μοιάζουν μεταξύ τους...!

Από το βιβλίο του Δημητρίου Π. Λυκούδη "Αγέλαστοι Άνθρωποι" (Ποιητική Συλλογή), που κυκλοφορεί σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία: https://www.politeianet.gr/sygrafeas/lukoudis-p-dimitrios-95705

Η μεγαλύτερη ελεημοσύνη....

 

Η μεγαλύτερη ελεημοσύνη, πίστευα και πιστεύω, είναι η έκφραση υγιούς πνευματικότητας προς όλους! Όχι ισορροπίες, ξεκάθαρες και καθάριες συμπεριφορές! Όχι ενεργώ και έχω ως σκέψη και μέλημα την αντενέργεια και αντίδοση, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Αυτή την ανισορροπία διακονώ, έτσι μου αρέσω, έτσι πράττω, έτσι έχω την αίσθηση, ότι καλούμαι να λειτουργώ! Όχι "αυλοκόλακες" λοιπόν στις αυλές μας και δη στην ημετέραν αυλήν! Καθάριες φωνές, καθάριες! 

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Μεσούσης της βροχερής νυκτός..."

Μεσούσης της βροχερής νυκτός, κανόνισα όλες τις υποχρεώσεις μου, κόπος τεράστιος, να τα προλάβω όλα, να μισοπρολάβω όσα έρχονται, να διορθώσω όσα με ξεπέρασαν και με παρασέρνουν πίσω και με προσπερνούν! Τεράστιος κόπος μα ανείπωτη η χαρά και ανακούφιση της επιτυχούς έκβασης των κοπετών σου.
Και αισθάνεσαι "ευτυχισμένος", φαντάζεις περιχαρής και πρόσχαρος, έτοιμος ν΄απολαμβάνεις το θέρισμα των κοπιαστικών και πολιών ωρών, όλα τα ξενύχτια εκείνα αδύνατον να συγκρατήσω, ένα μαζί χάνονται στο βρόχινο νερό! Βρόχινο νερό και άστεγοι!

Και νά ΄μαι πάλι εδώ...!

 

Και νά ΄μαι πάλι εδώ! Πήρε το βράδυ να γέρνει και να με αποσέρνει μαζί του, πίσω αφήνω στο χθες μία κοπιαστική και κατάφορη ημέρα! Έπιασα τα μολύβια μου, ανασκουμπώθηκα και βάλθηκα να χαιρετίσω την πλάση μέσα απο τα χαρτιά μου! Μα, σαν περνούν οι ώρες, αγαπώ θα πω, δε φοβούμαι εδώ να ψιθυρίσω! Ξέρουν τα χαρτιά να κρατούν μυστικά, αιώνες τώρα! Μυστική και ευάλωτη η θέση του "αγαπάν"! Μυστική γιατί χαρτιά θες, δεν μπορούν δυνατά στον κόσμο να φωνάξουν! Ευάλωτη, γιατί πάντοτε ντρεπόμουν που ήξερα πως βλέπεις, που ήξερα πως διαβάζεις τα μυστικά μου...!
Καληνύχτα πλάση μου, ξέρεις να με αποκεντρίζεις! Και σαν θες και πάρω τα μολύβια μου να γράψω...! Ευάλωτος φαντάζω, όλοι μαθές να δουν τα μυστικά μου...

 

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Λόγος περί έρωτος δια χειρός ανωνύμου ανεράστου...!

 

"Πίστευα πάντοτε και πιστεύω ότι οι μεγαλύτεροι έρωτες είναι "καταδικασμένοι" να ζουν στην αφάνεια, όχι αυτοθέλητα, αλλά πολλές φορές, όσον και οξύμωρο και αν ακούγεται, "αυτοκαταδικασμένοι". Φοβούνται τον κόσμο, τους φοβάται και ο κόσμος περισσότερο! Λοιδορούν τον κόσμο, απέχουν από τον κόσμο, δεν "ζουν", "αυτοκαταδικάζονται" στην αφάνεια να ζήσουν! Και τότε υπάρχουν! Ζουν επειδή απέχουν και απο-κλείονται! Ζουν επειδή δύνανται να αναζωπυρώνονται, όσο και αν τους απεμπολήσει ο μιστάλακτος χρόνος - το ακούς;- να αναζωπυρώνονται κάθε φορά που θα χαζεύουμε απο κοινού τοπία ωσάν και αυτό που σου προσδίδω ενατενικά απόψε!!!"

  

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Η περί σπερματικού λόγου διδασκαλία..."

 

 

Η περί σπερματικού λόγου διδασκαλία, κατόρθωμα και θέση του Ιουστίνου, μάρτυρος και φιλοσόφου, ότι δηλαδή πριν την έγχρονη σάρκωση του Λόγου οι άνθρωποι δεν ήσαν άγευστοι της θείας αλήθειας παντελώς, αλλά είχαν ένα μέρος, ένα είδος έστω και περιορισμένο θεἰας αποκαλύψεως, είναι θεωρία που με αναπαύει απόλυτα. Φθάνω στο δια ταύτα. Αναζητώ σήμερα, μετά τη Σάρκωση του Λόγου σπερματικό λόγο θεο-λογικό εντός της Εκκλησίας, από ιερείς, καθηγητές , θεολόγους κ.ά. [ασφαλώς δεν αναφέρομαι σε όλους]. Αναζητώ σπερματικό λόγο αληθείας περί των θεολογικών ενασχολήσεων. Αναρωτιέμαι: Μα καλά, τι διαβάζουν ετούτοι!!! Ποπάυ!!!  

 Δημητρίου Π. Λυκούδη