Η νυχτερινή προσευχή παρομοιάζει με τη νυχτερινή και απαλή ψιλοβροχή.
Επιφέρει την αυτή δροσιά εις τον κήπον τον πνευματικόν.
Τούτου ένεκα, ο πιστός, ο προσευχόμενος πιστός, εκάστην φοράν, μεσούσης της νυχτός, δυν-δημιουργός "τυγχάνει" Αυτού του Πατρός των Φώτων, συντελεί σιωπηρά και συνέχει στην πνευματική συνοχή του επιγείου στερεώματος καθ΄ότι
αντιστρατεύεται της χορείας των δαιμόνων και εμποδών ποιεί δια της
ικετευτικής προσευχητικής παρουσίας του των έργων αυτών και των ομοίων των.
Εισέτι, ως διδάσκει η Αγιοπατερική ημών γραμματεία,ένα κομποσχοίνι επιφασκούσης της νυχτός πλείων αυτού καταγράφεται εις τα Ουράνια δώματα,ουχί δε ως διαφορετικής ικεσίας από την μεσημβρινήν ή της καθ΄εσπέρας,αλλ΄ ως κρούση από δυνάμεως εις δύναμιν σε αυτόν τον παμμίαρον χορόν των δαιμόνων.
Τουναντίον, οι Άγιοι Πατέρες ηγάπησαν το σκοτάδι της νυκτός καθώς ταυτό παρείχε και παρέχει με τον πλέον δυνατόν και καλλιεπέστατον τρόπον, προσδίδει προανάχωμα αυτοσυγκέντρωσης και αυτο-μόνωσης, άνευ χρείαν περισσότερης ησυχίας ή και τεχνητής παραμυθίας επί τη επιτεύξη αυτού.
Η νυχτερινή προσευχή και δη η αδιάκοπη μονολόγιστη ευχή του Ιησού προσδίδει λαμπροφόρον μέθεξην εις τον προσευχόμενον,αρχικώς επειδή επιστρατεύει το πνευματικόν φιλότιμον προς αρρωγήν θεάρεστου πνευματικού σκοπού,ως εστίν η προσευχή, και πάλιν ένεκα αυτής της ησυχίας,καθώς ως διδάσκουν οι Πατέρες, "κατά τη διάρκεια της νυκτός οι Ουρανοί προσπίπτουν,διαστέλλονται και πλησιάζουν τον άνθρωπον".
Προσεύχεσθε λοιπόν και γρηγορείτε, Ιδού νυν καιρός.
