Ιερά Μονή Παναγίας Τσαμπίκας Ρόδου

Πατήστε εδώ!

Ο χαρισματικός βίος του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω

  Είναι αλήθεια πως ο βίος του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, ακόμη και σήμερα, παραμένει άγνωστος στη μεγαλύτερη μερίδα των πιστών. Αν και νεότερος Όσιος, περί τα μέσα του 16ου αι., και παρά το γεγονός ότι έδρασε σε περιοχές που έσφιζαν από ζωή και χαρακτηρίζονταν από πληθώρα κατοίκων, όπως στη Θεσσαλία, στην Πιερία, αλλά και στο Άγιον Όρος, ο όσιος Διονύσιος δεν είναι γνωστός στο ευρύ φάσμα του χριστεπώνυμου πληρώματος.

  Γεννήθηκε περίπου στα 1500 στο χωριό Σκλάταινα Μουζακίου της Καρδίτσας, το οποίο σήμερα φέρει την ονομασία "Δρακότρυπα", από ευσεβείς και φτωχούς γονείς. Ανατράφηκε με πίστη και αρετή, ουσιαστικό υπόβαθρο που συνετέλεσε να καλλιεργήσει το κάλεσμα από Θεού, ώστε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σ᾿ Αυτόν και να γίνει Μοναχός.

  Σε ηλικία 18 ετών ο Όσιος έμεινε ορφανός από τους γονείς του. Ήδη, όμως, ζούσε ως μοναχός, κάνοντας αυστηρότατη νηστεία και ασκητική ζωή μέσα στον κόσμο. 

  Καταφεύγει στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Μετεώρου ακολουθώντας τον γέροντά του Άνθιμο και ορεγόμενος την ησυχία και την καλογερική άσκηση, ως υποτακτικός πλέον, του γέροντα Σάββα και ως δόκιμος μοναχός με τ᾿ όνομα Δανιήλ, επιδίδεται σε ανείπωτους φιλοκαλικούς αγώνες.

  Στη συνέχεια ο όσιος μεταβαίνει στο Άγιον Όρος. Εκεί χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος, μετονομαζόμενος σε Διονύσιος. Ανήκει στην ταπεινή συνοδεία του Πρώτου του Αγίου Όρους και καθημερινά, σχεδόν, λειτουργεί στον πανίερο Ναό του Πρωτάτου.

  Φεύγοντας από το Πρωτάτο και επιθυμώντας ακόμη περισσότερη ησυχία, ο Όσιος ασκήτευσε σε μια καλύβα κοντά στην Ιερά Μονή του Καρακάλου. Η φήμη του και η αγία ζωή του τον εγκατέστησε Ηγούμενο της Ιεράς Μονής του Φιλοθέου. Το Μοναστήρι, τότε, ήταν ιδιόρρυθμο. Ο Όσιος το μετέτρεψε σε κοινόβιο και το μεταποίησε από βουλγαρικό, που ήταν, σε ελληνικό, προκαλώντας, βεβαίως, την οργή και τον παμμίαρο φθόνο των άλλων αδελφών.

  Για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των φιλοθεϊτών μοναχών ο Όσιος, στα 1524, κατέφυγε στη Βέροια, στην Ιερά Σκήτη του Οσίου Αντωνίου, όπου ανήγειρε την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου.

  Και πάλι, όμως, η αγιαστική φήμη του έκαμνε πολλούς να προτάσσουν το πρόσωπό του ως υποψήφιο διάδοχο του Μητροπολίτη Βεροίας. Στο άκουσμα μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης, αυτός ο μεγάλος πνευματικός άνδρας, εγκατέλειψε την αγαπημένη του Μονή και αναζήτησε έτερον ησυχαστικό τόπο να κρυφτεί και να μονάσει.

  Καταφεύγει σε μία δυσπρόσιτη περιοχή στον Όλυμπο, εκεί όπου ακόμη και σήμερα διασώζεται το ταπεινό και ευλογημένο ασκητήριό του. Όμως, ο όσιος ούτε εδώ ησυχάζει. Διωγμοί και φθόνοι και πάλι στο προσκήνιο. Και πάλι εγκαταλείπει ο χαρισματικός αυτός άνδρας και κατευθύνεται στη Ζαγορά του Πηλίου. Εκεί θα οικοδομήσει την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Σουρβίας.

  Στα 1542 ο Όσιος βρίσκεται και πάλι στον Όλυμπο. Σε μια απόκρημνη περιοχή, περίπου 900μ. υψόμετρο, θα οικοδομήσει την Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος, ένα περίλαμπρο μοναστικό καθίδρυμα και ένα φωτεινό κέντρο πνευματικής ακτινοβολίας. Στην Ιερά αυτή Μονή λειτούργησε, μεταξύ άλλων, "Κρυφό Σχολειό" και βρήκαν καταφύγιο επί Τουρκοκρατίας ουκ ολίγοι οπλαρχηγοί, μεταξύ άλλων και ο πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, Ρήγας Φεραίος.

  Γρήγορα δημιουργήθηκε Λαύρα γύρω από τον Όσιο. Ο ίδιος περιόδευε ιεραποστολικά στην ευρύτερη περιοχή, κηρύττοντας και οικοδομώντας τους πιστούς. 

  Μετά τα 1542, άγνωστο πότε ακριβώς, ο Όσιος κοιμήθηκε ειρηνικά την 23η Ιανουαρίου, αφήνοντας μια πλούσια αγιορείτικη και νηπτική παρακαταθήκη.

  Σήμερα, το πάλαι ποτέ Μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος (της παλαιάς Μονής) τιμάται επ᾿ ονόματι του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω. Βρίσκεται στα 400 μ. υψόμετρο και φιλοξενεί την ανδρώα συνοδεία των μοναχών.

  Ας έχουμε πάντοτε τις πρεσβείες του Οσίου Διονυσίου.


Δημήτριος Π. Λυκούδης, 

Διαβάστε επίσης:

- Σε ποιο θαύμα παραπέμπει το προσκυνητάρι που βρίσκεται στο δρόμο προς το ασκητήριο του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω; 

- Το άφθαρτο Σκήνωμα του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλλονιά 

- Ο βίος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Τι απέγινε ο άνθρωπος - δολοφόνος που συγχώρεσε ο Άγιος Διονύσιος; 

- Το Ιερό Σκήνωμα του Οσίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου

- Οι 12 κίονες με τα μηνολόγια στο Καθολικό της Ι. Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Σινά 

- Τα μπουκάλια και οι σκούπες στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη, στη Σύμη.

Σε ποιο θαύμα παραπέμπει το προσκυνητάρι που βρίσκεται στο δρόμο προς το ασκητήριο του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω;

  Στο Νομό Πιερίας και σε υψόμετρο 900 μ. δεσπόζει η επιβλητική Ιερά Μονή (Παλαιά) του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω. Η Μονή απέχει 18 χιλιόμετρα από το Λιτόχωρο και, σύμφωνα με την Παράδοση, την ίδρυσε ο Όσιος Διονύσιος, ο κτήτωρ και πνευματικός αυτής.

  Τον όσιο Διονύσιο δεν τον εγνώριζα καλά. Είχα ακούσει τ᾿ όνομά του, ένας ακόμη όσιος, πίστευα παλαιότερα. Αφορμή για να μελετήσω την οσιακή ζωή του στάθηκε μια από τις πρώτες περιπλανήσεις μου στον Άθωνα, κάπου στα 1997, τότε που έφηβος περιδιάβαινα την έρημο του Όρους και αναζητούσα να βρω Πατέρες και ερημίτες οσίους, ξέρεις, σαν και αυτούς που διάβαζα και διαβάζεις και εσύ, ακόμη και σήμερα, στα "Γεροντικά".

   Τότε, σε μία προσκυνηματική μου επίσκεψη σ᾿ έναν γέροντα, μισή περίπου ώρα από την Ιερά Μονή Καρακάλλου, ο γέροντας του κελλίου εκείνου, ο μοναχός Μάρκελλος, μού μίλησε για τον όσιο Διονύσιο, τον θαυματουργό. Μάλιστα, δε, μετά την πνευματική συζήτηση και της φιλοξενίας που γεύθηκα από τον π. Μάρκελλο, περπατήσαμε μαζί και φθάσαμε ως την καλύβη που χρησιμοποιούσε ο Όσιος Διονύσιος όσο εγκαταβίωνε στο Όρος. Η καλύβη του Οσίου και ο μικρός ναός, περιττό να σημειώσω, ήταν σχεδόν εγκαταλελειμμένα. 

   Στις επόμενες, δε, από τότε, συχνές επισκέψεις μου στον Άθωνα, η καλύβη του π. Μαρκέλλου που με υποδεχόταν και με κερνούσε πνευματικά, το θυμάμαι ωσάν εχθές, δε δεχόταν επισκέψεις. Ο π. Μάρκελλος είχε ξεκινήσει το ταξίδι προς την Ουράνια Πατρίδα!

   Έτσι αγάπησα πολύ τον όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω. Σε άλλο κείμενο, θα επανέλθω σκιαγραφώντας την οσιακή και "αγγελική" ζωή του Οσίου επί της γης, καθώς και τα αναρίθμητα χαρίσματά του. Επί της παρούσης, όμως, θα αρκεσθώ σε ένα θαυμαστό σημείο, από τα πολλά που επιτελεί ο Όσιος, με αποδέκτη ένα μικρό αγόρι, που φέρει τ᾿ όνομα Βασιλάκης!

   Πηγαίνοντας προς το ασκητήριο του Οσίου Διονυσίου, μέσα από καταπράσινα δασώδη μονοπάτια και ρεούμενα κελαριστά ρυάκια (η Πηγή που αναδύει φρέσκο, δροσερό και αγιασμένο νερό είναι θαύμα του Οσίου, όσο ήταν εν ζωή) συναντάει κάποιος ένα μικρό Προσκυνητάρι. Ο επισκέπτης θα ανάψει το κανδήλι και θα προσευχηθεί. Εάν, δε, κοιτάξει με πιότερη προσοχή, διαβάζει: «ο μικρός Βασιλάκης Τρ..., του Πλωτάρχου, Κατερίνη 1971 (το επίθετο στο προσκυνητάρι αναγράφεται ολόκληρο!).

   Σύμφωνα με την Παράδοση, ο μικρός Βασιλάκης βρέθηκε με τους γονείς του στην περιοχή γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου  1971. Το δάσος, όμως, πυκνό, δυσπρόσιτο, μυστηριώδες ακόμη περισσότερο για ένα μικρό παιδί. Αυτό ήταν! Ο Βασιλάκης χάθηκε και τον αναζητούσαν μια ολόκληρη εβδομάδα ο Στρατός, οι Αστυνομικές Αρχές, τα συνεργεία διάσωσης. Οι γονείς έστεκαν απαρηγόρητοι και προσεύχονταν στον όσιο Διονύσιο.

   Μία εβδομάδα διήρκεσαν οι έρευνες των Αρχών για τον μικρό Βασίλη. Και, πράγματι, ο μικρός βρέθηκε και ήταν καλά στην υγεία του. Στις δε επίμονες ερωτήσεις όλων, εξαιρέτως, δε, των γονέων του, πού ήταν και πώς πέρασε αυτές τις ημέρες, ο μικρός απάντησε: «Ένας καλόγερος μού έδινε φαγητό και νερό, μου έκανε παρέα και με σκέπαζε το βράδυ για να μην κρυώνω!».

   Η έκπληξη όλων και η ανείπωτη χαρά ξεχείλισε όταν, λίγη ώρα αργότερα, ο μικρός Βασίλης με τους γονείς του, ευθύς αμέσως μετά την εύρεσή του, πήγαν στην Ιερά Μονή του Οσίου Διονυσίου για να ευχαριστήσουν τον όσιο για τις πρεσβείες του, βλέποντας την εικόνα του Οσίου Διονυσίου στο τέμπλο του Καθολικού της Μονής, φώναξε: «Να, αυτός είναι ο καλόγερος που τόσες μέρες με φρόντιζε, αυτός είναι!».

   Έκτοτε, ο πατέρας του μικρού Βασίλη, από ευγνωμοσύνη προς τον Πανάγιο Θεό και τιμή προς τον Όσιο Διονύσιο, χειροτονήθηκε ιερέας και διαμένει στην πόλη Κ. της βορείου Ελλάδος. Ο δε Βασιλάκης, άνδρας πια σήμερα, είμαι σίγουρος, τόσο θα αγαπάει και θα ευλαβείται τον όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, τον θαυματουργό!

   Όσο για εμένα, μου είναι αδύνατον κάθε που σκέπτομαι τον όσιο Διονύσιο, αυτομάτως και ταυτοχρόνως, να μην έρχεται να συμπλεύσει στον κουρασμένο νου μου η μορφή του π. Μαρκέλλου, εκείνου του αγαθού ερημίτη - κελλιώτη που, πρώτος, μού μίλησε για τον όσιο. Και κάθε που ανέρχομαι και πάλι περιπλανώμενος διαβάτης και προσκυνητής στα μονοπάτια του Άθωνα, δεν ξεχνώ εκείνη την καλύβη, ερειπωμένη και αυτή σήμερα, του μακαριστού πατρός. 

  Δεν ξεχνώ και, κάθε φορά, νοσταλγικά και οφειλετικά στην πατρική αγάπη του, φθάνω έως την ερειπωμένη και ερμητικά κλειδωμένη του εξώπορτα και καταθέτω λίγα δάκρυα, ένα μικρό πράσινο αγιορείτικο φύλλο, έτσι, στη μνήμη της πάλαι ποτέ αγιορείτικης φιλίας μας και στην προσμονή της αιώνιας αντάμωσής μας...

Δημήτριος Π. Λυκούδης

Ο βίος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Τι απέγινε ο άνθρωπος - δολοφόνος που συγχώρεσε ο Άγιος Διονύσιος;

   Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στα 1547 στον Αιγιαλό, παραλιακή περιοχή της νήσου  Ζακύνθου. Είχε ακόμη δυο αδέλφια και γονείς με αριστοκρατική καταγωγή, από το γένος Σιγούρων. 

   Οι γονείς φρόντισαν να εμφυσήσουν στον μικρό Γραδενίγο (το κοσμικό όνομα του Αγίου) την πίστη και την ευσέβεια. Με κατάλληλους καθηγητές και δασκάλους της εποχής συνέβαλαν καθοριστικά στην πολύπλευρη μόρφωση του υιού τους, ο οποίος, κατά την Παράδοση, κατείχε άριστα την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά και την ιταλική και λατινική.

   Όμως, και η θεολογική του κατάρτιση ήταν σπουδαία. Μελετούσε ώρες πολλές, ξενυχτούσε στη μελέτη των Γραφών και των ιερών κειμένων. Κατά την Παράδοση πάντοτε, κάτι, δε, που η νεότερη ιστορική έρευνα δεν επιβεβαιώνει, ο μικρός Γραδενίγος είχε ανάδοχο τον Όσιο Γεράσιμο τον εκ Κεφαληνίας.

   Σε ηλικία είκοσι χρόνων έμεινε ορφανός. Αμέσως διένειμε την πατρική του περιουσία στ᾿ αδέλφια του και σε ηλικία 21, μόλις, χρόνων κατευθύνθηκε στα Στροφάδια, δυο νησάκια 27 περίπου μίλια νότια της Ζακύνθου, όπου και εκάρη Μοναχός και μετονομάστηκει σε Δανιήλ. Σύντομα χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας και, ένεκα της πνευματικής του καλλιέργειας, ανέλαβε την ηγουμενία της εκεί Ιεράς Μονής.

   Δυο χρόνια αργότερα, ο άγιος έρχεται στην Αθήνα με προορισμό να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα και να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Εκεί, όμως, σε μια συνάντησή του με τον Μητροπολίτη τότε Αθηνών Νικάνορα, ο άγιος ματαιώνει τα σχέδιά του. Δεν ταξίδεψε ποτέ για τα Ιεροσόλυμα. Προνοία και παρακλήσει του Μητροπολίτου Αθηνών Νικάνορα, ο Πατριάρχης Κων/λεως Ιερεμίας εκλέγει τον Δανιήλ Επίσκοπο Αιγίνης, που τότε βρισκόταν σε χηρεία, και τον μετονομάζει Διονύσιο.

   Δυο χρόνια στην Αίγινα ο όσιος θα διατελέσει ένα λαμπρό ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο. Το φιλάσθενο, όμως, του σώματος και χαρακτήρος του, ένεκα των υπέρμετρων ασκητικών του αγώνων, θα κάμνει τον άγιο να παραιτηθεί από της θέσεως αυτής.

   Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον τοποθετεί Χωρεπίσκοπο Ζακύνθου, καθώς ο άγιος είχε εκφράσει την επιθυμία να αποσυρθεί στην αγαπημένη του νήσο για περαιτέρω άσκηση και προσευχή. Και πάλι, όμως, ο εκεί Μητροπολίτης και το περιβάλλον του, κινούμενοι από φθόνο και μικρότητες, ζήτησαν από τον ηγεμόνα της νήσου Νικόλαο Δαπόντε, να αιτηθεί την παραίτηση του Οσίου, πράγμα το οποίο και έγινε.

   Ο Όσιος κοιμήθηκε την 17η Δεκεμβρίου 1622, σε ηλικία 75 χρόνων, στην Ιερά Μονή Θεοτόκου της Αναφωνήτριας. Τελευταία του επιθυμία ήταν να κηδεύσουν το σώμα του στα Στροφάδια, στο νησί Σταμφάνη, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Τρία χρόνια μετά, στην ανακομιδή του ιερού του λειψάνου, το σκήνωμα του Οσίου βρέθηκε άφθαρτο να ευωδιάζει, μαζί τα ιερά του άμφια. Παρέμεινε στα Στραφάδια έως αρχές του 18ου αιώνος, οπότε και σε μια τουρκική επιδρομή απεκόπησαν τα δυο χέρια του ιερού του λειψάνου.

   Έκτοτε το ιερό του σκήνωμα μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου, στη Ζάκυνθο και αποτελεί έως σήμερα λαμπρό σέμνωμα και περίπυστο θησαυρό της απανταχού Χριστιανοσύνης, επιτελώντας αναρίθμητα θαύματα καθημερινά σε κάθε γωνιά της γης. 

  Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Οσίου στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας στα 1703.

   Στη Ζάκυνθο οι πάντες γνώριζαν για την χρόνια έχθρα που μάστιζε δυο οικογένειες και τους προγόνους τους: τους Σιγούρους (απ᾿ όπου προέρχεται ο άγιος) και τους Μονδίνους.

   Σύμφωνα με την Παράδοση, κάποιο δειλινό κτύπησε η πόρτα της Μονής που εγκαταβίωνε ο άγιος και ένας κυνηγημένος άνθρωπος ζητούσε εναγωνίως από τον άγιο να τον κρύψει και να τον λυπηθεί, καθώς οι αστυνομικοί τον είχαν ακολουθήσει στο διάβα του και τον αναζητούσαν. Στο ερώτημα του αγίου για ποιο λόγο κρύβεται και τον κυνηγούν και μετά από άλλες ερωτήσεις, ο επισκέπτης φανέρωσε ότι είχε πριν λίγο σκοτώσει άνθρωπο και δη, τον άρχοντα του νησιού Κωνσταντίνο Σιγούρο, χωρίς να γνωρίζει πως ο ιερωμένος που ήταν μπροστά του ήταν ο κατά σάρκα αδελφός του.

   Ο Άγιος Διονύσιος όχι μόνο δεν παρέδωσε τον δολοφόνο του αδελφού του στις διωκτικές αρχές, κρύβοντάς τον, αλλά τον βοήθησε να "δραπετεύσει" από το νησί, δίνοντάς του χρήματα και οδηγίες για τον σκοπό αυτό. 

  Η Παράδοση λέγει πως όταν ο δολοφόνος, ενώ πλέον είχε φύγει από το νησί, έμαθε ποιος ήταν ο καλόγερος της Μονής και ποια συγγένεια είχε με τον σκοτωμένο άνδρα Κωνσταντίνο Σιγούρο, τόσο πολύ συγκλονίστηκε από την αγία και φιλάνθρωπη καρδιά του αγίου που εγκατέλειψε τα πάντα και κατέφυγε στα Στραφάδια. Εκεί, ως μοναχός πλέον, βάλθηκε να ζήσει, εν μετανοία, τα τελευταία χρόνια της ζωής του επί της γης.

Το άφθαρτο Σκήνωμα του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλλονιά

  Είναι το καύχημά μας! Είναι ο θησαυρός μας και η παρηγοριά όλων των Κεφαλλήνων της γης. Κάθε κάτοικος της Κεφαλλονιάς γεννιέται και πεθαίνει με τ᾿ όνομα του Οσίου στα χείλη του. Ο προστάτης, ο πολιούχος, ο αρωγός, ο πατέρας μας!

   Η Κεφαλλονιά είναι το έκτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το μεγαλύτερο του Ιονίου Πελάγους. Ο πληθυσμός του νησιού στα 2011 ήταν 35.811 κάτοικοι και τρεις πόλεις, οι μεγαλύτερες του νησιού δεσπόζουν: Ληξούρι, Αργοστόλι, κυρίως οι δύο αυτές, και Σάμη. Αυτό το νησί επέλεξε ο Όσιος Γεράσιμος να εγκαταβιώσει μετά το Άγιον Όρος, τα Ιεροσόλυμα, την Κρήτη και τη Ζάκυνθο.

  Γεννήθηκε στα 1509 από αριστοκρατική οικογένεια, το αρχοντικό σόι των Νοταράδων, με βυζαντινές καταβολές και υψηλές κοινωνικές θἐσεις. Από μικρός, όμως, ξεχώριζε για την πνευματική του ωριμότητα και στοχαστική του εμβρίθεια. Ώρες ολόκληρες ησύχαζε και προσευχόταν και επιθυμούσε να ασπασθεί τη μοναχική ζωή.

   Επισκέπτεται το Άγιον Όρος για να καλλιεργήσει την ησυχία που τόσο αγαπούσε και τον ανέπαυε. Πάντα, όπου και αν απομονωνόταν ο όσιος επέλεγε σπήλαια και τα μεταμόρφωνε σε πνευματικά εργαστήρια και τόπους προσευχητικής και ευλογημένης άσκησης.

   Ο ιερός του πόθος να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο και τον φρικτό Γολγοθά του Κυρίου θα οδηγήσει τον Γεράσιμο στα Ιεροσόλυμα, όπου και θα εγκαταβιώσει μοναχικά για δώδεκα περίπου χρόνια, και αργότερα στην Κρήτη και τη Ζάκυνθο.

   Στη Κεφαλλονιά ο Όσιος έρχεται στα 1555 μ. Χ. και ασκητεύει ως ερημίτης σε μια σπηλιά στη Λάσση, περίπου για πέντε χρόνια. Αργότερα, στα 1560, τού παραχωρείται μια ερημική τοποθεσία στο Όρος των Ομαλών. Ο Όσιος επισκευάζει αρχικά, το παρεκκλήσι που ήδη υπήρχε εκεί και σιγά σιγά ιδρύει και χτίζει ένα νέο μοναστήρι. Το ονόμασε "Νέα Ιερουσαλήμ", από την αγάπη που έτρεφε στα πανάγια προσκυνήματα. Σύντομα, στον ιερό αυτό τόπο θα γεννηθεί μια γυναικεία αδελφότητα μοναζουσών.

   Ο Όσιος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου 1579, σε ηλικία 70 ετών. Όταν έγινε η Ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, οι μοναχές βρήκαν άφθαρτο ολόκληρο το σκήνωμα του και μαζί και τα ιερατικά του άμφια. Για να αποφύγουν τον σκανδαλισμό των πιστών, ως συνηθίζει να πράττει η Αγίας μας Εκκλησία σε παρόμοιες περιπτώσεις, ενταφίασαν για δεύτερη φορά τον όσιο. Αλλά, και στην κατά σειρά δεύτερη ανακομιδή, το ιερό του σκήνωμα και τα άμφιά του παρέμεναν άφθαρτα και ευωδίαζαν.

   Ο μεγαλοπρεπής νέος Ναός του Αγίου Γερασίμου στην Ιερά Μονή ανοικοδομήθηκε μετά το σεισμό που έπληξε το νησί, στα 1953. Εκεί, εντός του Ναού, φυλάσσεται το ιερό σκήνωμα του Οσίου σε διπλή λάρνακα, μία μικρότερη και μία μεγαλύτερη.

   Επειδή ο όσιος κοιμήθηκε την 15η Αυγούστου, ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η εορτή του μετατέθηκε μία ημέρα μετά, στις 16 Αυγούστου. Επίσης, εορτάζει στις 20 Οκτωβρίου, διότι τότε, στα 1851 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του, αλλά και την 20η Αυγούστου, όπου έγινε η δεύτερη, όπως είπαμε, ανακομιδή του, στα 1852.

   Σχεδόν κάτω από το ιερό σκήνωμα του Οσίου, σήμερα, τρία μέτρα κάτω από τον ιερό Ναό, διασώζεται το σπήλαιο, ο τόπος που ο Όσιος κατερχόταν για προσευχή και μόνωση.

  Χαρακτηριστικό είναι, ένα από τα αναρίθμητα θαύματα του Οσίου, το κάτωθι περιστατικό: μια οικογένεια κατέβηκε στο σπήλαιο για να προσκυνήσει. Ανέβηκαν οι γονείς και ακολουθούσε το αγοράκι τους. Το πέρασμα για την καταπακτή είναι ιδιαίτερα στενό, με αποτέλεσμα πάντοτε να ανέρχεται και να κατεβαίνει με δυσκολία, μόνο ένας άνθρωπος. Ανέβηκαν οι γονείς και περίμεναν. Ο μικρός καθυστερούσε. Στις επίμονες ερωτήσεις των γονέων προς τον μικρό τους γιό γιατί αργοπόρησε να ανέβει από το σπήλαιο, ο μικρός απάντησε ότι ήταν παρέα με έναν παπά που θυμιάτιζε και έκανε προσευχές, ενώ, όσοι βρίσκονταν εκεί, εκείνη τη στιγμή, γνώριζαν καλώς πως δεν υπήρχε κανείς άλλος στο μικρό σπήλαιο. Μάλιστα, δε, όταν εξήλθε ο μικρός από το σπήλαιο και ανέβηκε στον κυρίως Ναό, αμέσως, αναγνώρισε στην εικόνα του εικονοστασίου τον παππούλη που διάβαζε προσευχές και του έκαμνε παρέα στη σπηλιά!

  Ο Όσιος έχει λάβει το χάρισμα από τον Πανάγιο Θεό, ένεκα της μεγάλης νηστείας και προσευχής του, να εκδιώκει τα δαιμόνια και να θεραπεύει κάθε λογής ψυχικό νόσημα στους ανθρώπους. Επί γης, ως λέγει το συναξάρι του, αυτός ο μέγας μύστης της νοεράς προσευχής, δεν έτρωγε μαγειρεμένο φαγητό. Αρκούνταν σε όσπρια, τα οποία τα μούλιαζε στο νερό μόνο και μόνο για να μαλακώσουν και έτσι τα έτρωγε.

   Η Ιερά Μονή του Οσίου Γερασίμου, ως έχει επικρατήσει και είναι γνωστή, βρίσκεται 11 χιλιόμετρα από το Αργοστόλι.

   Ο Όσιος Γεράσιμος ας πρεσβεύει για όλους μας. Αμήν.

Το Ιερό Σκήνωμα του Οσίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου

  Ο Άγιος γεννήθηκε στα 1913 στην επαρχία Βοτοσανίου της Ρουμανίας. Το αρχικό του όνομα ήταν Ηλίας. Μόλις 6 μηνών έμεινε ορφανός από την καλή του μητέρα και. σχεδόν, 3 ετών, ορφάνεψε και από τον πατέρα του. Την ανατροφή του ανέλαβε η πιστή και ευσεβής γιαγιά του Μαρία.

   Η γιαγιά Μαρία φρόντισε να εμφυσήσει στον μικρό Ηλία την αγνή πίστη και την ευσέβεια που χαρακτηρίζει τις αφοσιωμένες στον Κύριο Ιησού Χριστό, ψυχές.

   Σε ηλικία 11 χρόνων ο μικρός Ηλίας μένει ορφανός και από την καλόκαρδη γιαγιά του. 

   Σε ηλικία 14 ετών, πηγαίνοντας ο Ηλίας στο κοιμητήριο της περιοχής του να χαιρετίσει την κεκοιμημένη γιαγιά του (έθιμο της Ρουμανίας κατά το οποίο, οι πιστοί, την Κυριακή του Πάσχα, μεταβαίνουν στα κοιμητήρια και στους τάφους των συγγενών τους με αυγά και κεριά για να πουν "Χριστός Ανέστη" στους κεκοιμημένους τους) άκουσε και είδε τον Κύριο Ιησού Χριστό, στην κόγχη του κοιμητηριακού Ναού, όπου και εισήλθε για να προσευχηθεί, να τού λέγει: «Μην κλαις παιδί μου, είμαι κοντά σου,Ηλία, ο Χριστός Ανέστη!».

   Στα 1933, σε ηλικία 20 χρόνων, ο Ηλίας γίνεται δόκιμος στην Ιερά Μονή Νεάμτς στη Ρουμανία, όπου και παρέμεινε για τρία χρόνια. Στις 8 Απριλίου 1936, τρία χρόνια μετά, ο Ηλίας κείρεται μοναχός και μετονομάζεται Ιωάννης.

   Λίγους μήνες αργότερα επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους. Είναι πλέον 23 χρόνων. Προσκυνά τον Πανάγιο Τάφο Του Κυρίου και μεταβαίνει στην Ι. Μονή του Αγίου Σάββα, όπου και εγκαταβίωσε ασκητικά για δέκα χρόνια. Στα 1947 χειροτονείται διάκονος και ιερέας.

   Στη συνέχεια, μεταβαίνει στην Ιερά Μονή του Χοζεβά για ενάμιση περίπου χρόνο και, τελικώς, καταλήγει στη Σκήτη της Αγίας Άννης, λίγο παρακάτω από τη Μονή  Χοζεβά, εκεί που διέμεινε κάποιο διάστημα η Αγία Άννα, και ολοκλήρωσε την επί γης αγία ζωή του (έμεινε εκεί 7μιση χρόνια).

   Διακρίνεται για την υπέρμετρη νηστεία του (τρώγει μόνο σταφίδες, χόρτα και παξιμάδια), την αδιάλειπτη προσευχή του και το χάρισμα των δακρύων. 

   Ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκε την 5η Απριλίου 1960. Στα 1980 έγινε η ανακομιδή του λειψάνου του και βρέθηκε να ευωδιάζει και να είναι άφθαρτο, μαζί με τα ιερατικά άμφια του αγίου. Το Ιερό Σκήνωμα μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή του Χοζεβά και εναποτέθηκε στο παρεκκλήσι του αγίου Στεφάνου, εκεί που παραμένει έως και σήμερα, επιτελώντας πολλά πολλά θαύματα.

   Το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων με την Ιερή Συνοδική Πράξη της 18ης/31ης Ιανουαρίου 2016 συμπεριέλαβε τον Όσιο Ιωάννη στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κάτι που στη Ρουμανία είχε κατοχυρωθεί, ήδη, στα 1993. 

   Η Αγία μας Εκκλησία τιμά την οσιακή μνήμη του εκάστην 28ην Ιουλίου, ημέρα της ανακομιδής του ιερού του λειψάνου.

   Ας έχουμε τις πρεσβείες του Οσίου.

Οι 12 κίονες με τα μηνολόγια στο Καθολικό της Ι. Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Σινά

   Η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά είναι ένα από τα πλέον αρχαιότερα Μοναστικά Καθιδρύματα των Ορθοδόξων.

   Ανηγέρθη επί Ιουστινιανού, στα μέσα του 6ου αιώνα μ.Χ. αλλά η παρουσία εκεί μοναχών χρονολογείται ήδη από τον 3ο και 4ο αιώνα. 

  Βαρύνουσες πνευματικές μορφές, όπως οι άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη, ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, τον 6ο αιώνα και πολλοί άλλοι, στην ουσία, εμπότισαν πιότερο με τον ιδρώτα και την κοπιαστική τους άσκηση τον ιερό αυτό τόπο, όπου έλαβε χώρα το θαυμαστό σημείο της φλεγομένης και μη καιομένης βάτου, αλλά και το σημείο, λίγο μακρύτερα από το Μοναστήρι, στην Αγία Κορυφή, όπου ο Μωυσής έλαβε από τον Πανάγιο Θεό τις Πλάκες της Διαθήκης με τις 10 εντολές.

   Το Καθολικό της Μονής με το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι ένα αριστούργημα καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής δομής. Ο Ναός είναι τρίκλιτη βασιλική με διαφοροποιημένο το μεσαίο κλίτος. 

   Στο μεσαίο κλίτος δεσπόζουν 12 κίονες, σε καθέναν εκ των οποίων αναγράφεται και ένας μήνας με την εικονογράφηση των αγίων της ημέρας (έναν για κάθε ημέρα) έμπροσθεν των οποίων ανάβει κανδήλα. Όταν αλλάζει ο μήνας, σβήνει το καντήλι και ανάβει το επόμενο στον αντίστοιχο κίονα. Στη βάση κάθε κίονα υπάρχει μικρή κρύπτη με λείψανα αγίων. Ο σκοπός της εκεί τοποθέτησης μέρους ιερών λειψάνων, που φυλάσσονται στη Μονή, είναι να υπομνηματίζει στους αγωνιστές μοναχούς ότι οι άγιοι συναγωνίζονται μαζί τους και τους συμπαραστέκονται καθημερινά στον αγιαστικό τους αγώνα.

  Έμπροσθεν της Ωραίας Πύλης δεσπόζουν 4 μανουάλια επί των οποίων υπάρχουν 4 μεγάλα μελισσόκερα. Η Παράδοση λέει ότι αυτά θα ανάψουν από τους μοναχούς όταν λειτουργήσει ξανά ο ναός της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

   Στην αψίδα του Ιερού Βήματος εντυπωσιάζει το μωσαϊκό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, το οποίο αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα αντίστοιχα ψηφιδωτά της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Αποτελείται από 500.000 ψηφίδες!

   Δέος προκαλούν οι 7 μεγάλοι πολυέλαιοι και τα 130 και πλέον κανδήλια. Ένα πολυκάνδηλο είναι δωρεά του Δημητρίου Υψηλάντου, ως ευχαριστία προς την Ι. Μονή, η οποία σε δύσκολες στιγμές του Αγώνα αποδόμησε και δώρισε την αξία του μολυβδοσκέπαστου τρούλου του Ναού.

  Πέραν της μη καιομένης βάτου, στην Ι. Μονή φυλάσσονται πλήθος ιερών λειψάνων, με το χεράκι της Αγίας Αικατερίνης, μετά δέρματος, να έχει δεσπόζουσα θέση.

   Η βιβλιοθήκη της Μονής είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της πρωτοχριστιανικής περιόδου, μετά από την αντίστοιχη του Βατικανού. 

   Η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Δ. Λυκούδης

   

Τα μπουκάλια και οι σκούπες στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη, στη Σύμη.

   Πρόκειται για θαυμαστά σημεία και αναρίθμητα θαύματα που λαμβάνουν χώρα στο Ιερό Προσκύνημα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Πανορμίτη, στη Σύμη.

   Οι πιστοί, ένεκα της μεγάλης ευλάβειας που τρέφουν και καλλιεργούν προς τον ολοζώντανο Αρχάγγελο, βάζουν μέσα σε μπουκάλια, μικρά σημειώματα με το "τάμα" τους και το πρόβλημα που τους απασχολεί, γράφοντας, έτσι, τον πόνο τους και τις δυσκολίες τους. 

   Όσοι απ᾿ αυτούς δεν έχουν πρόσβαση στο ιερό Προσκύνημα στη Σύμη, αφήνουν τα μπουκάλια-αιτήματά τους στη θάλασσα με την προτροπή να τα οδηγήσει ο Αρχάγγελος στον κολπίσκο του Πανόρμου, στη Σύμη, εκεί, δηλαδή, που δεσπόζει η Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου! 

   Και, πράγματι! Απ᾿ όλα τα μέρη του κόσμου, με τρόπο θαυμαστό, καταφθάνουν τέτοια μπουκάλια στην ακρογιαλιά του Πανορμίτη. Άλλες πάλι φορές, τα ψαρεύουν οι ψαράδες σε ελάχιστα μέτρα από τον αιγιαλό της Μονής και τα φέρνουν στον προορισμό τους, έμπροσθεν της ιεράς εικόνος του Αρχαγγέλου. Ελάχιστη υποχρέωση των Πατέρων της Ι. Μονής, πέραν της προσευχής και των αιτημάτων που μεταφέρουν στον Αρχάγγελο, είναι να πέμπουν μια παρηγορητική επιστολή ευχαριστιών στον αποστολέα του "αιτήματος", απόδειξη μικρή ότι πράγματι, έφθασε το "τάμα" του πιστού από τα πέρατα της γης! Ναι, από τα πέρατα της γης! 

    

   Παράλληλα, οι πιστοί μεταφέρουν στο Προσκύνημα και σκούπες και τις εναποθέτουν στο προσκυνητάρι του Αρχαγγέλου. Με αυτόν τον συμβολικό τρόπο, στην ουσία, ζητούν και παρακαλούν τον Αρχάγγελο να "σκουπίσει" λάθη και παραλείψεις τους, να προλάβει λοιμούς και ασθένειές τους.

   Σήμερα στο Ιερό Προσκύνημα του Πανορμίτη, στη Σύμη, κάθε πιστός δύναται να δει πλήθος τέτοιων αντικειμένων, μπουκάλια και σκούπες, μικρή ένδειξη ευλάβειας και πίστης στην ιερή μεσιτευτική δύναμη του Αρχαγγέλου.

   Ας έχουμε τις πρεσβείες του Πανορμίτη πάντοτε!

Δ. Λυκούδης

Η Παναγία του Βράχου (στον Κάτω Ταρσό Κορινθίας, φωτογραφίες - βίντεο)

Δείτε εδώ περισσότερα!

Ιερά Μονή Αγίων Αποστόλων Τιβεριάδος, Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (φωτογραφικό οδοιπορικό)

   Αν επισκεφθείς, σύντομα ή στο μέλλον, τα Ιερά Προσκύνηματα στα Ιεροσόλυμα, μη λησμονήσεις: Ιερά Μονή Αγίων Αποστόλων Τιβεριάδος. Η Παράδοση μάς διασώζει ότι η Ιερά Μονή κτίστηκε από την Αγία Ελένη, στα 326 μ.Χ. Καταστράφηκε πολλές φορές και ανακαινίσθηκε, τελευταία φορά ανακαίνισης, στα 1978, από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

   Σήμερα, στην εν λόγω Ιερά Μονή εγκαταβιώνει και ηγουμενεύει ένας φιλάρετος και αξιόλογος Αρχιμανδρίτης του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων, ο π. Σωφρόνιος, ο οποίος έχει καταφέρει, ένεκα της επιστημοσύνης και φιλεργίας του, ν'ανακαινίσει την Ιερά Μονή και να δώσει περισσή αξιολογική αναφορά στο Ιερό Μοναστικό αυτό Καθίδρυμα.

   Άοκνος, ακαταπόνητος, ο π. Σωφρόνιος απαντά σε όλους τους προσκυνητές και ανοίγει την Ιερά Μονή σε όλους. Μη λησμονήσεις στην επόμενη επίσκεψή σου στα Άγια Χώματα του Ισραήλ! Ιερά Μονή Αγίων Αποστόλων Τιβεριάδος!