«Ο μαθητής του αββά Βησαρίωνα, αββάς Δουλάς, πηγαίνοντας με τον Γέροντά του, δίψασε πολύ και τού το είπε. Ο Γέροντας προσευχήθηκε, ευλόγησε το νερό της θάλασσας που υπήρχε εκεί και ήπιε ο μαθητής νερό γλυκό. Θέλησε, όμως, να φυλάξει λίγο και για το δρόμο του. Ο Γέροντας, τότε, τον επιτήμησε λέγοντας:"Ο Θεός ώδε καί παντί ο Θεός"».
(Απόσπασμα από το βιβλίο "Βίος Αβίωτος", Δοκίμια Ορθόδοξου Προβληματισμού, Αθήνα 2014. Το περιστατικό αυτό αποτελεί παραπομπή του βιβλίου από το βιβλίο "Η κοινωνία της ερήμου και η ερημιά των πόλεων, Μοναχού Μωϋσέως, εκδ. Τήνος, 1987).
