Ας ταξιδέψει ο νους μας συντροφιά με την αξεπέραστη φωνή της Μαρινέλλας και το τραγούδι "Καμιά φορά".
Ακούστε το τραγούδι, ΕΔΩ!
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018
Συναξάρι 18/08: Άγιοι Νεομάρτυρες Κωνσταντίνος εκ Καππούας και Ματθαίος εκ Σφακίων
Τη 18η μηνός Αυγούστου η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την αγία μνήμη των Νεομαρτύρων Κωνσταντίνου εκ Καππούας της Θεσσαλίας και Ματθαίου εκ Σφακίων.
Ο Κωνσταντίνος ήταν μουσουλμάνος αρχικά, γιός ενός Τούρκου αξιωματούχου, με κοινωνική και οικονομική ευρωστία για την εποχή. Τ᾿ όνομά του ήταν Σαΐμ, αλλά σε ηλικία είκοσι περίπου, χρόνων, βαπτίστηκε χριστιανός και έλαβε τ᾿ όνομα Κωνσταντίνος, από έναν λόγιο μοναχό που εγκαταβίωνε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην περιοχή Καπούα (Καππά σήμερα).
Στην είδηση ότι ο Σαΐμ, έως τότε, αποκήρυξε τη μουσουλμανική του πίστη και βαπτίσθηκε χριστιανός με τ᾿ όνομα Κωνσταντίνος, ο πατέρας του νεομάρτυρα εξαγριώθηκε και αμέσως, έδωσε εντολή και φυλακίστηκε ο γιός του, αφού πρώτα πυρπόλησε και κατέστρεψε το μοναστήρι.
Στις συνεχείς προτροπές των δεσμοφυλάκων να αρνηθεί τη χριστιανική του πίστη και να σωθεί, ο Κωνσταντίνος παρέμενε σταθερός και ακλόνητος. Τότε, ο πατέρας του έδωσε διαταγή ν᾿ απαγχονίσουν το γιό του. Τρεις φορές, όμως, κατά την Παράδοση, κοβόταν το σχοινί που επρόκειτο να κρεμάσουν τον Άγιο και τελικά, στις 18 Αυγούστου στα 1610 μ.Χ. αποκεφάλισαν τον Άγιο στο σημείο που είναι σήμερα κτισμένο το χωριό Καππά.
Χριστιανοί έσπευσαν αργότερα και πήραν το τίμιο σκήνωμα του αγίου και το ενταφίασαν κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του.
Ο άγιος Νεομάρτυς Ματθαίος γεννήθηκε στην Κρήτη, γύρω στα 1670 μ.Χ. στο Γερακάρι της Επισκοπής Λάμπης των Σφακίων. Ήταν γιός ιερέα, που σημαίνει ότι μεγάλωσε σε ένα χριστιανικό περιβάλλον και βοηθούσε τον πατέρα του "κρυφά" να λειτουργεί και κάμνει ιεραποστολή.
Σε ηλικία, όμως, γάμου, ο Ματθαίος παρακινήθηκε από τους μουσουλμάνους, αποκήρυξε τον Κύριο Ιησού Χριστό και νυμφεύθηκε μια Οθωμανή, την Αϊσέ.
Πέρασε καιρός αλλά ο Ματθαίος δε μπορούσε να βρει ανάπαυση. Κρυφά προσευχόταν και έκαμνε το σημείο του Σταυρού (τότε η Κρήτη ήταν υποταγμένη στους Τούρκους), γεγονός που εξόργισε τη γυναίκα του Αϊσέ και τον κατήγγειλε στον Τούρκο έπαρχο.
Οδηγήθηκε στο Δικαστήριο και επειδή ομολόγησε Χριστό Εσταυρωμένο και Αναστάντα, οι Τούρκοι τον καταδίκασαν σε θάνατο. Ήταν 18 Αυγούστου στα 1697. Το παλικάρι του Χριστού μας ήταν περίπου, 30 χρόνων.
Ευσεβείς χριστιανοί μετέφεραν το τίμιο σκήνωμά του και το ενταφίασαν στη γενέτειρά του, στο Γερακάρι. Ας έχουμε τις πρεσβείες του.
Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018
Συναξάρι 17/08: Άγιος Νέος Οσιομάρτυς Δημήτριος (Σαμαρίνα Πίνδου)
Τη 17η μηνός Αυγούστου η Αγία μας Εκκλησία τιμάει την οσιακή μνήμη του Αγίου Νέου Οσιομάρτυρος Δημητρίου.
Ο Άγιος γεννήθηκε στη Σαμαρίνα της Πίνδου στο τελευταίο τέταρτο του 18ου αιώνος μ.Χ. Από μικρός επιθυμούσε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Πανάγιο Θεό και εκάρη μοναχός σε μοναστήρι της περιοχής του. Με νηστεία, υπέρμετρη άσκηση και προσευχή έφθασε σε υψηλά μέτρα αγιότητας και έγινε παράδειγμα προς μίμηση στους άλλους μοναχούς.
Αρχές του 19ου αιώνα ο Δημήτριος άφησε το μοναστήρι και περιόδευε ιεραποστολικά σε ολόκληρη την Πίνδο, κηρύττοντας και νουθετώντας τους πιστούς. Για την αγαστή και φιλόθεη διακονία του αυτή συνελήφθη από τον Αλή Πασά και φυλακίστηκε.
Τα μαρτύρια που ακολούθησαν δεν περιγράφονται με λέξεις. Τον τρύπησαν στα άκρα, τον ελόγχευσαν, τον κρέμασαν ανάποδα, τον έκαιγαν αργά και, τέλος, τον έκτισαν στην κυριολεξία, αφήνοντας τον άγιο να αργοπεθαίνει με φρικτούς πόνους. 17 Αυγούστου 1808 (κατ᾿ άλλους 18/08) ο άγιος παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό. Ας έχουμε τις πρεσβείες του.
Θρησκευτικός τουρισμός και πνευματική αναζήτηση!
Πέμπτη, 16 Αυγούστου 2018.
Σας ασπάζομαι!
Αγαπώ από μικρός τα θρησκευτικά προσκυνήματα. Γι᾿ αυτό, επέλεξα, όσο, βέβαια, αυτό ήταν δυνατόν, να επισκέπτομαι ο ίδιος όσα περισσότερα προσκυνήματα μπορούσα και συνεχίζω, ασφαλώς, εντός και εκτός Ελλάδος, για ν᾿ αποκτήσω προσωπική επαφή και εμπειρία με κάθε τόπο, προσκύνημα και ιερό χώρο και όχι να καταστώ ενήμερος, σχετικά με αυτά, μέσα από ηλεκτρονικές και λοιπές έντυπες μορφές.
Γρήγορα, όμως, θα τολμούσα να πω, αντιλήφθηκα πως και εδώ πρέπει να κυριαρχεί το μέτρο, η ισορροπία προκειμένου το κάθε προσκύνημα να αποτελεί αφορμή και στήριγμα πνευματικής οικοδομής και ενδόμυχης αναζήτησης, πέρα, βέβαια, από τη δεδομένη και αναμφισβήτητη ευλογία που λαμβάνει καθένας από την όλη προσκυνηματική του διάθεση και τον ταξιδιωτικό του - και όχι μόνο - κόπο, έως ότου φθάσει στον προορισμό του.
Σε μία από τις πρώτες μου επισκέψεις στον Άθωνα, έξω από τη Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, στο κονάκι, εκεί που εγκαταβίωνε και ησύχαζε ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ (σημ. ο Βατοπαιδινός), άκουσα ο ίδιος τον γέροντα να λέει σε κάποιον από την παρέα μας: «Το μεγαλύτερο προσκύνημά σου είναι η ενορία σου. Και ο πλέον Πανάγιος Τάφος είναι η Αγία Τράπεζα του Ναού της ενορίας σου...».
Ελάτε να δούμε, τώρα, μια σύγχρονη εικόνα, χωρίς γενικεύσεις, της καθημερινής μας πραγματικότητας. Είχαμε και έχουμε γεροντολάτρες και γεροντισμό, και αναφέρομαι εδώ, όχι μόνο σε όσους αναζητούν, ως δια μαγείας, να εφεύρουν έναν γέροντα και να υποταχτούν σε αυτόν, άσχετα αν δεν τηρήσουν τίποτα απ᾿ όσα εκείνος τους παραγγέλλει, αλλά και όσους αυτοχρίζονται "γέροντες" και κομπορρημονούν και εξευτελίζονται, έχουμε τώρα και εκδρομολάτρες και εσαεί περιπατητές! Αναφέρομαι, δηλαδή, σε όσους ξεπερνούν το μέτρο, μιας και "εκδρομολάτρες" όλοι, λίγο ή πολύ, είμαστε και αλλοίμονο αν συνέβαινε κάτι διαφορετικό. Εστιάζω στην υπερβολή, σε ό,τι υπερβαίνει το μέτρο και δημιουργεί ουκ ολίγα προβλήματα σε οικογένειες, σε διαπροσωπικές σχέσεις, στον ανθρώπινο ψυχισμό κ.ά.
Και για να γίνω σαφέστερος, αναφέρομαι σε όσες κυρίες "παίρνουν" τους δρόμους για τα μοναστήρια και ξεχνάνε να γυρίσουν! Και αναμένει ο ταλαίπωρος σύζυγος (συ-ζυγός;) έρημος και παντέρημος και αναρωτιέται και αναζητά την πάλαι ποτέ αγαπητική συνοδοιπορία στο γάμο του! Αναφέρομαι σε όσους σύγχρονους "γεροντολάτρες" επισκέπτονται τακτικότατα και για μεγάλο χρονικό διάστημα το Άγιον Όρος, αφήνοντας πίσω γυναίκες και παιδιά, και το χειρότερο, όταν επιστρέφουν, δήθεν από ευσέβεια και πνευματικό αυτοευνουχισμό, προσπαθούν να επιβάλλουν στις γυναίκες τους μεθόδους άκρας αυστηρότητας και παντελούς νηστείας απ᾿ όλα, - το τονίζω! - διότι έτσι αντιλαμβάνονται ότι αναπτερώνεται ο νους προς τα υπερκόσμια και άρρητα μυστήρια! Χωρίς λογική, χωρίς μέτρο, χωρίς κοινό πνευματικό με τις συζύγους τους, έτσι, απλά, επειδή κάποιος "παλαβός" αναχωρητής (διότι έχουμε και τέτοιους πολλούς γύρω μας σήμερα, αλλά και πάντοτε) τοὐς παρακίνησε και συμβούλεψε...!
Για όσες, λοιπόν, κυρίες και κυρίους "ευσεβείς", που ξεχνούν και οικεία και οικογένεια και σύζυγο και παιδιά και καθαριότητα και φυσική ανθρώπινη παρουσία και ακόμη και το καθημερινό φαγητό (δεν αναφέρομαι σε εξαιρέσεις, που, ασφαλώς, συμβαίνουν κάποτε σε όλους) και τρέχουν στα μοναστήρια και στα προσκυνήματα ασταμάτητα, ετούτο έχω να τονίσω: αν θέλατε μοναχική ζωή, να είναι ευλογημένο, αλλά να μην νυμφευόσασταν, να μην καθελκύζατε και άλλον άνθρωπο στην προσωπική σας πόρωση, έστω και επιλογή. Διαφορετικά, καλείστε να συμπεριφερθείτε ανάλογα, ως έγγαμοι. Πώς; Έχετε κοινό πνευματικό με τους/τις συζύγους σας - αν όχι, καιρός να αποκτήσετε - . Ανατρέξατε σε αυτόν και θα λάβετε απαντήσεις σε όσα εγώ, αδυνατώ και δε γνωρίζω, αλλά δεν έχω και αρμοδιότητα να σας συστήσω.
Συζυγία σημαίνει συμπόρευση και συνοδοιπορία. Να σωθούμε και οι δύο, από κοινού, με προσωπικό και συνάμα συζυγικό αγώνα. Όχι συνεχείς μονομερείς ενέργειες προσκυνηματικού και πνευματικού ευσεβισμού, λοιπόν, που αναπαύουν το "εγώ" μας και ταυτόχρονα διαλύουν και δυναμιτίζουν την οικογενειακή μας εστία και συνοχή!
Όσο για τις περιπτώσεις κάποιων ιερέων, κυρίως αγάμων, που αρέσκονται στην καλλιέργεια "ουρών" πίσω τους, ξέρετε, μαγείρεμα, σιδέρωμα, ξεσκόνισμα κ.ά. και αδιαφορούν για αυτές καθαυτές τις ψυχές των διακονητών, θα επανέλθω με ξεχωριστό άρθρο σύντομα!
Σας ασπάζομαι,
Δημήτριος.
Τρίτη 14 Αυγούστου 2018
Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018
Συναξάρι 14/08: Άγιος Νεομάρτυς Συμεών ο Τραπεζούντιος, ο χρυσοχόος
Τη 14η Αυγούστου η Αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει τη μνήμη του αγίου Νεομάρτυρος Συμεών του χρυσοχόου.
Τραπεζούντιος στην καταγωγή, ο Συμεών γεννήθηκε το πρώτο τέταρτο του 17ου αιώνος μ.Χ. Για να δυνηθεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην, ο Συμεών οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί, ασχολήθηκε με την εργασία του χρυσοχόου.
Παρά το γεγονός ότι ο Συμεών ήταν φιλήσυχος άνθρωπος, σε κάποια διένεξη χριστιανών και τούρκων, συκοφαντήθηκε στον τοπικό έπαρχο ότι δήθεν ήταν υπαίτιος της συμπλοκής και, μάλιστα, πως μαχαίρωσε έναν εκ των εβραίων της παρέας αυτής. Αμἐσως συνελήφθη και φυλακίστηκε για 40 ημέρες.
Ο Συμεών στη φυλακή, ιλαρός και πράος, προσευχόταν στον Άγιο Θεό να κατορθώσει να σηκώσει έως τἐλους τον ζυγό της συκοφαντίας και αδικίας εις βάρος του. Λίγο αργότερα, ο Συμεών, αν και αθώος, κατέβαλε μια υψηλή αποζημίωση στον παθόντα εβραίο, ο οποίος, αν και καρπώθηκε την αποζημίωση που αδίκως κατέβαλε ο Συμεών, λίγο αργότερα πέθανε (ο εβραίος). Έτσι, ο Συμεών που είχε στο μεταξύ αποφυλακιστεί, μετά το θάνατο του εβραίου φυλακίστηκε και πάλι και αρνούμενος να προδώσει δια αρνήσεως της πίστης του τον Χριστό, υπέμεινε το μαρτύριο του απαγχονισμού!
Τον κρέμασαν κάτω από έναν πλάτανο στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν 14 Αυγούστου 1653 μ.Χ.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Νέας Ζωής Περιστερίου
Τρίτη 14 Αυγούστου 2018
18:30 Εσπερινός εορτής - Εγκώμια της Παναγίας
Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018
07:00 Όρθρος και Θεία Λειτουργία
Δείτε επίσης:
Θεολογία και υστεροφημία της καλοζωίας!
Δευτέρα, 13 Αυγούστου 2018,
Σας ασπάζομαι!
Αφορμή για το σημερινό μου άρθρο αποτέλεσε μία μνήμη του παιδικού παρελθόντος και ειδικότερα, των εφηβικών μου χρόνων. Πρόκειται για μία φράση - παραίνεση του μακαριστού πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη - έχω κρατήσει στο αρχείο μου αρκετές από τις επιστολές που είχαμε ανταλλάξει - όταν του είχα εκμυστηρευτεί πως, διακαώς, επιθυμώ να σπουδάσω τη θεολογική επιστήμη: «Κοίτα μη γίνεις και εσύ σαν και τους άλλους! Γέμισε η Αττική από θεολόγους, άνω των 10.000 θεολόγων προσοντούχων, που λησμόνησαν την αποστολή τους και αναπαύονται στο φαγητό και στον ύπνο...!». Παράξενα τα λόγια του τότε, δυσκολοκατανόητα στον εφηβικό μου νου! Σήμερα;
Εκοιμήθη ο μακαριστός, αλλά, είναι αλήθεια, παρά τις όποιες ακρότητες, κάποιες φορές, που παρουσίαζε, κυρίως στα μέσα και τους τρόπους έκφρασής του και ουδεπόποτε στην ουσία των γραφομένων και λεγομένων του, συγκρίνοντας εκείνη την πολύπλευρη προσωπικότητά του με αντίστοιχες "νερόβραστες" σημερινές, ω ναι, πόσο θα ήθελα να έβλεπα και ν᾿ άκουγα έναν, όχι πολλούς, έναν ακόμη και σήμερα, έναν αδέσμευτο, απονήρευτο, απροσποίητο, ρηξικέλευτο, αδέκαστο, ανεξάρτητο και πρωτοπόρο για την εποχή του Καντιώτη! Πόσο!
Το σημερινό, όμως, άρθρο μου έχει άλλο σκοπό, τουλάχιστον αρχικά, συγγραφής. Να στραφεί προς τους συναδέλφους λαϊκούς θεολόγους, άνδρες και γυναίκες και συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος, να μάς υπενθυμίσει την αποστολή μας: η θεολογική ορθοτομία και ορθοπραξία του βίου μας!
Λυπούμαι ανείπωτα κάθε που διαπιστώνω θεολογικές τοποθετήσεις του "καιρού", δηλαδή, της εποχής, συμβατές και απόλυτα εναρμονισμένες με την καθημερινή, μην πω και πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας, φορά του ανέμου! Αλήθεια, ποιου ανέμου!
Βαπτίζουμε την αδιαντροπιά πρόοδο και την ορθοπραξία "όνειρο θερινής νυκτός" μιας άλλης εποχής. Μάλιστα, δε, για να γίνουμε πιο "μοντέρνοι" στη διαδικτυακή ή επαγγελματική-φιλική παρέα μας, δε διστάζουμε να κρατήσουμε αποστάσεις από βασικές αλήθειες της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, αν δεν τις διαγράφουμε κιόλας! Αλειτούργητοι, αλιβάνωτοι, ανεκκλησίαστοι, αμέτοχοι των ιερών μυστηρίων, παρά ταύτα, μερίδα των λαϊκών θεολόγων, το τονίζω, μερίδα από εμάς βιώνουμε μια νέα αντίληψη εφαρμογής και οικειοποιήσεως ενός νέου εκκλησιαστικού ήθους, που μάς επιτρέπει να μιλάμε πολύ στους ανθρώπους για τον Θεό, αλλά καθόλου σ᾿ Εκείνον για τον κόσμο! Αδειάζουν οι Εκκλησίες και πληθαίνουν οι προσοντούχοι θεολόγοι - ασφαλώς δεν έχουμε εμείς την πληρότητα της εύθυνας αυτής - και αναδύεται ένα νέο κύμα θεολογικής "αφρόκρεμας" που δοκιμάζει λίγο απ᾿ όλα και αποφαίνεται περί παντός επιστητού, ορατού και αοράτου: «Έχω την αίσθηση ότι εδώ συναντά εφαρμογή εκείνο που χρόνια φωνάζω ότι λαθεμένη θεολογία διδάσκουμε, λαθεμένη θεολογία διδαχθήκαμε, αθεολόγητη θεολογία βιώνουμε», έγραφα λίγο καιρό πριν, σε ένα βιβλίο μου υπό τον τίτλο "Θεολογίας γόνοι αθεολόγητοι".
Κλείνοντας, θα αναφέρω μια μικρή ιστορία από την αρχαία Αθήνα, μία από αυτές τις ιστορίες που πολύ αγαπώ να σκέφτομαι και να διηγούμαι: 317 π.Χ. και η Αθήνα βρίσκεται υποδουλωμένη στους Μακεδόνες. Από τον άρχοντα της Μακεδονίας Κάσσανδρο, διορίζεται διοικητής της Αθήνας ένας άνδρας πολύ διαβασμένος αλλά με χαρακτήρα άξεστο, άστατο και ματαιόδοξο, ο Δημήτριος ο Φαληρεύς! Η αλαζονεία του και η παντογνωσία του έκανε τους Αθηναίους να γεμίσουν την Αθήνα με αγάλματα, με ανδριάντες του Δημητρίου, περίπου 360 σε όλη την πόλη και, ασφαλώς, από το δημόσιο ταμείο. Δεν έμεινε, όμως σε αυτό! Εξέδωσε διαταγή, σύμφωνα με την οποία υποχρέωσε όλους τους Αθηναίους, από είκοσι ετών και επάνω, να περάσουν από εμπρός του και να τον προσκυνήσουν...!
Εκάθισε, λοιπόν, ο ταλαίπωρος ο Δημήτριος στο θρόνο του αγέρωχος και καμάρωνε τον κόσμο που περνούσε και υποτακτικά προσκυνούσε - άραγε, να πάει το μυαλό μου κάπου συγκεκριμένα, σήμερα; - έως ότου έφθασε και ο ξακουστός Μένανδρος, ο μεγάλος ποιητής! Αυτός προσπέρασε τον Δημήτριο με αδιαφορία, γεγονός που εξόργισε τον Φαληρέα διοικητή. Στην δε ερώτησή του, πώς, γιατί δεν προσκύνησε, σύμφωνα πάντα με την εκδιδομένη διαταγή, ο Μένανδρος απάντησε: «Ναι, αλήθεια δεν σε προσκύνησα. Γιατί, έως να φθάσω εδώ, στο δρόμο μου συνάντησα πολλούς Δημήτριους (σημ. τους ανδριάντες) και δεν ήξερα ποιος απ᾿ όλους είναι ο αληθινός».
Αφού, λοιπόν, κάποιοι αρέσκεσθε στο λιβανωτό και στο θυμίαμα, αφού το καταναλώνετε που το καταναλώνετε, ε, καιρός είναι: εναποθέσατε αυτό στις εκκλησιές μας, εκεί που αρμόζει και αφήστε την αηδιαστική θυμιάτιση, με λόγια και έργα, στα απόνερα όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας και διοίκησης, μήπως και μόνο στην ιδέα πως κάποια μέρα, μπορεί, ίσως, κάποτε, ν᾿ αποτελέσετε και εσείς "ουρά" και αυλή κάποιοι άλλου Δημητρίου Φαληρέα…!
Σας ασπάζομαι,
Δημήτριος!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)