Γεθσημανή τῷ χωρίω

  Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου,
ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

   Αύγουστος! Το Πάσχα του Καλοκαιριού! Περίοδος πνευματικής εγρήγορσης και περισυλλογής. Ακολουθίες Μεγάλου και Μικρού Παρακλητικού κανόνα προς την Υπεραγία Θεοτόκο, νηστεία, άσκηση, προσευχητική και εξομολογητική διάθεση των πιστών που κατακλύζουν τους ιερούς Ναούς και τους προμαχώνες της Ορθοδόξου Πίστεως μας, τις σεπτές  και Θεοφρούρητες ιερές Μονές, κατά την ένδοξη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όλοι μαζί, «εν ενί στόματι» ως αναπόσπαστο «Σώμα Χριστού» υμνούν και δακρύβρεχτοι ψάλλουν: «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε· Γεθσημανή τω χωρίω κηδεύσατέ μου το σώμα».
   Η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με την απαρχή και το τέλος του βίου της Υπεραγίας Θεοτόκου. Από την Ιερή Παράδοση της Εκκλησίας μας αντλούμε πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η Κυρία Θεοτόκος, μετά την Ανάληψη του Σωτήρος Χριστού παρέμεινε στην πόλη της Ιερουσαλήμ, στην οικία του Ιωάννου του Ευαγγελιστού, ο οποίος συντηρούσε και την πατερική του εστία στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Εκεί στην Ιερουσαλήμ η Κυρία Θεοτόκος υπήρξε το κέντρο των Αποστόλων αλλά και όλων εκείνων των γυναικών που διακονούσαν τον Κύριο και μετά την Ανάληψη του, αφοσιώθηκαν στην διακονία της εκκλησίας: « Ούτοι πάντες ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει σύν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού και σύν τοίς αδελφοίς αυτού»¹. 

"Ο Χριστός επί του Σταυρού" (βίντεο)

 

(δείτε εδώ)

Γεθσημανὴ τῶ χωρίω

(δείτε εδώ)

Σκονισμένες Ψυχές

 

 Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

       Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος  Παν/μίου Αθηνών

«Εφήμεροι είμεθα. Ή τι είναι καθείς εξ ημών; Τι δεν είναι; Σκιάς όνειρον είναι ο άνθρωπος. Αλλ΄ όταν τις ακτίς έλθη εκ του Θεού, Αίγλην λαμπράν έχουν οι άνθρωποι και βίον γλυκόν» [1]. Οι σκονισμένες ψυχές δεν είναι οι ψυχές που δεν έζησαν, είναι οι ψυχές που δεν αγάπησαν. Είναι οι ψυχές που αντιλαμβάνονται πραγματολογικά την έννοια της ¨αγάπης¨ σ΄ έναν ιδεατό κόσμο και συνωστίζονται γύρω από τα λόγια του Ψηλορείτη: «Δε νοιώθεις εσύ την Ανάγκη τη φριχτή να περάσεις και ν΄ αφήσεις απάνω στη γης ένα αυλάκι βαθύ;»[2].

Η απελπισία της κοσμικής ελπίδας

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ Δρος Παν/μίου Αθηνών

   

Η απουσία οποιασδήποτε μορφής ελπίδας και μάλιστα σε έντονο βαθμό χαρακτηρίζεται ως κατάσταση απελπισίας ή απόγνωσης[1]. Ο ¨φόβος για την αποτυχία¨ προηγείται της ¨ελπίδας για επιτυχία¨ ως προς την επίτευξη των κινήτρων και ο άνθρωπος αδρανεί, απομονώνεται, δυσανασχετεί, απιστεί, απογοητεύεται, αυτο-παύεται, φυτοζωεί. Η προσπάθεια πάλι της κοσμικής ελπίδας, της ελπίδας που εδραιώνεται σε παραπήγματα της παρούσης πραγματικότητος δεν έχει ισχύ και διάρκεια, γιατί αφ΄ εαυτής, αυτή η ελπίδα δεν δύναται να προσδώσει στον άνθρωπο παρά εφήμερη χαρά και ανακούφιση, πολλές δε φορές δεν είναι χαρά, αλλά προτείνει την εναλλακτική απόδοση της χαράς ή την προσπάθεια να θεαθεί αυτή ως χαρά και ως τέτοια να κατακτηθεί.

Θρησκευτικός και Πολιτικός γάμος

(ακούστε και δείτε εδώ)

Ο ΄Αγιος Μάρτυς Αθηνογένης [16 Ιουλίου]

(ακούστε εδώ)

(κατεβάστε εδώ)

"Αγαπητικές Θύμησες"

 

(δείτε εδώ)

"Συζυγία και γονεϊκές παρεμβάσεις" (Εκπομπή στο σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος)

 

Την Παρασκευή 11/07/2014, ο κ. Δημήτρης Π. Λυκούδης, προσκεκλημένος του δημοσιογράφου κ. Αντωνίου Γιαννακόπουλου, θα μιλήσει ζωντανά στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5 FM , από 18:00 έως 19:00 με θέμα: "Συζυγία και γονεϊκές παρεμβάσεις"

Ανυστός Έρωτας

        

  Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,

       Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Η ερωτική άελλα διαχέεται ανάμεσα σε δύο και υπάρχει και μετράει τα ξένια και καμώνεται πως ζει, μα ως πάθος στέκεται, όβριμος και αποδομητής. Ο ¨παθιασμένος¨ έρωτας ανάμεσα σε δύο καμώνεται πως ζει, μα δεν υπάρχει,  ¨ Έρωτας¨ ανάμεσα σε δύο δεν υπάρχει, δε χωρεί. Ο ¨ Έρωτας¨ διαφέρει από τον παθιασμένο έρωτα ως ο οαριστής από τον οαρισμό, ως ο υπηρέτης από το ¨υπηρέσιον¨. Ο πρώτος από-φαίνεται, ο δεύτερος δια-φαίνεται. Ο ένας καμώνεται πως λησμονεί, ο έτερος πως δύναται να λησμονήσει!

Ο ΄Αγιος Μιχαήλ ο Μπακνανάς [9 Ιουλίου]

(ακούστε εδώ)

(κατεβάστε εδώ)

Η καταφατική αρχή της μετανοίας και η εγρήγορση του νοός

        

 Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,

        Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Ο νους του ανθρώπου έχει ρόλο ηγεμονικό. Το περίπλοκο και περισπούδαστο ψυχικό όργανο της ανθρώπινης προσωπικότητας, η ψυχή,  μεταπτωτικά αποβαίνει εφάμαρτο, κινείται ευκολότερα προς την αμαρτία και πολλάκις αναπαύεται σε αυτήν. Μοναδική λύτρωση η μετάνοια, η μεταστροφή του νου, η επαναφορά δηλαδή της Παναγίας Τριάδος εκεί που θρονιάζει ο διάβολος, εκεί που επικρατεί  η δυσωδία και το σκότος. Μετάνοια ως καταφατική αρχή σημαίνει ¨αγαστή¨ εξουσία του νου , παύση της αμαρτίας, αγιασμό και χαριτωμένη ύπαρξη.

Λόγος περί Μετανοίας

Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

  

Η μετάνοια είναι επανατοποθέτηση της ημετέρας υποστάσεως στη σφαίρα του ¨συμπαντικού γίγνεσθαι¨, επαναπροσδιορισμός, επάνοδος στο ¨κατά φύσιν¨ και ¨υπέρ φύσιν¨, επαναλειτουργία των θεόσδοτων ενεργειών και ενεργημάτων εντός σου, όλων εκείνων των μυστικών λειτουργιών που παρακινούν αδιάκοπα και ακόρεστα την ψυχή σου προς κάθε ουράνιο και αιώνιο, προς κάθε μακάριο και αείχρονο.

Εργογραφία - Δημοσιεύσεις Δημητρίου Π. Λυκούδη, Ιούνιος 2014

 

 

1. "Το Απαύγασμα της Παρίνοιας", στο blog:  dimitrislikoudis.blogspot.gr,

 

2. "Η Θεοφανεία των λέξεων και η ανθρωποφάνεια του μύθου", στη σελίδα:  Θεολογικό Αναλόγιο,

3. "Η Εμφυτοκρατία των Χριστιανών", στο blog:   dimitrislikoudis.blogspot.gr

4. "Το Βυζάντιο εχθές και σήμερα", στη σελίδα:    Θεολογικό Σπουδαστήριο

Ο ΄Αγιος Κόιντος (2 Ιουλίου)

(ακούστε εδώ)

(κατεβάστε εδώ)

"Πότε το διαζύγιο μέσα στο γάμο;" (Εκπομπή στο σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος)

 

Την Τετάρτη 02/07/2014, ο κ. Δημήτρης Π. Λυκούδης, προσκεκλημένος του δημοσιογράφου κ. Αντωνίου Γιαννακόπουλου, θα μιλήσει ζωντανά στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5 FM , από 18:00 έως 19:00 με θέμα: "Πότε το διαζύγιο μέσα στο γάμο;"

Το Βυζάντιο εχθές και σήμερα…

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη, 

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος  Παν/μίου Αθηνών

1. Πρωτοβυζαντινή περίοδος: Η εποχή της διαμόρφωσης της Οικουμενικής Αυτοκρατορίας [330 – 610]

Η Πρωτοβυζαντινή περίοδος [330 – 610] αποτελεί την εισαγωγική κατά κάποιο τρόπο προσπάθεια του Βυζαντίου να αυτοπροσδιορίσει την πολιτιστική του ταυτότητα και την επιρροή του στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, τα Βαλκάνια και τη Δυτική Ευρώπη. Είναι περίοδος προπαρασκευής και δόκιμης απόπειρας να ισχυροποιήσει την πολιτιστική του παρουσία μέσα σε έναν άγνωστο χώρο, με ποικίλες αντιθέσεις και συμπορεύσεις θρησκευτικών , εθνικών, φυλετικών, γλωσσικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών , τόσο ανόμοιων μεταξύ τους, που πολύ αργότερα θα αναγκάσουν την διεθνούς φήμης ιστορικό Τζούντιθ Χέριν να καταθέσει: «Ο πολιτισμός του Βυζαντίου ήταν ένα κράμα από παγανιστικά, χριστιανικά, ελληνικά, ρωμαικά, αρχαία και αποκλειστικά μεσαιωνικά στοιχεία».

Η Εμφυτοκρατία των Χριστιανών

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Πέρασε αρκετός καιρός για να καταλάβω ότι δεν είναι εύκολο να συνεννοηθείς με τους Χριστιανούς. Απόλυτοι, αδέκαστοι, προσηνείς μα καχύποπτοι, χαμογελαστοί μα μνησίκακοι, ¨ανυπόκριτοι¨ μα κακόβουλοι στην υποκρισία τους. Τόσοι Χριστιανοί, τόσες θεολογίες, τόσες θεωρίες, τόσα δόγματα, κάθε πιστός και δόγμα, κάθε άνθρωπος και προσωπική εκκλησιαστική αποτύπωση. Ασφαλώς, δεν αναφέρομαι στους πιστούς Χριστιανούς, σε όσους αγωνίζονται με πόνο ψυχής και κοπετό δακρύων για να μη λυπήσουν τον Ουρανό.

Η Αγία Φεβρωνία (25 Ιουνίου εκπομπή)

(ακούστε εδώ)

Να αφήσω απόψε τον εαυτό μου....

Να αφήσω απόψε τον εαυτό μου ελεύθερο!!! Τόσο ελεύθερο που είναι ικανός και να κρύψει την αλήθεια, γιατί ελεύθερος μπορείς και θέλεις να αισθάνεσαι κάθε φορά που γνωρίζεις την αλήθεια κρυφά, κάθε φορά που ενατενίζεις τα κρύφιά σου ελευθέρως. Να περάσω τη νύχτα τραγουδώντας, ταξιδεύοντας. Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια , πάντα μου άρεσε να τραγουδώ την ελευθερία του νοός μου κρυφά.

Γιατί και αν δεν έμαθα να τραγουδώ, άσε με, έστω απο μακριά να ταξιδεύω ελεύθερα...

Δημήτριος Π. Λυκούδης