"Επιτρέπεται ως λαϊκοί να προσερχόμεθα σε πολιτικούς γάμους που συνάπτουν συγγενείς και φίλοι μας;"

 
   Έγινε και αυτό συνήθεια και έθος στο, κατα τ΄ ἀλλα, "χριστεπώνυμο πλήρωμα". Αυξάνουν τα αριθμητικά ποσοστά των νέων που καταφεύγουν στον αχαρακτήριστο και πάνυ αθεολόγητο "πολιτικό γάμο", ο οποίος τυγχάνει λοιδορία και βλασφημία του Παναγίου Θεού και Αυτής της Ομοουσίου Τριάδος. Όσοι δε καταφεύγουν σε αυτόν, έχω καταγράψει και άλλοτε, φέρουν την αποκλειστική και μόνην ευθύνη δι΄ αυτό, πάντοτε βέβαια, δεδομένης και παρεχομένης της δυνατότητας της μετανοίας και επανόδου. 
   Όσον δε αφορά τους προσκεκλημένους, η απάντηση είναι ομοία. Κάθε συμμετοχή μας σε πολιτικό γάμο ως συγγενείς, φίλοι ή απλώς προσκεκλημένοι, αποτελεί συμμετοχή σε θεατρική παράσταση που εμπαίζει τον Ουρανό και λοιδορεί την Παναγία Τριάδα. Ασφαλώς και υπάρχουν, προλαμβάνω εδώ τους αντιφρονούντες, προφανώς λέγω και υπάρχουν, ενδεχομένως, προβλήματα εννίοτε με την τέλεση θρησκευτικού γάμου. Έχω δε την αίσθηση όμως, ότι το σύνολο των προβλημάτων αυτών δεν επιφορτίζει τον ιερό Ναό, και, δη, το Μυστήριο του Ορθόδοξου Γάμου, αλλά την ημετέρα φιλαυτία και φιλαρέσκεια, γεγονός που πολλές φορές, με την ανοχή κάποιων κληρικών, φθάνει στο σημείο να μεταποιούμε τους ιερούς Ναούς σε θέατρα και σκηνές θεατρινίστικων μασκαρεμάτων και αίθουσες καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. 
  Κανείς, λοιπόν, απο σήμερα στις παραφυάδες και συντεχνίες όσων λοιδορούν την Παναγία Τριάδα! Ουδείς στα θέατρα των πολιτικών "γάμων" που ευτελίζουν το Μυστήριο του Θεού, απομακρύνουν εκκωφαντικά τον Κύριο Ιησού Χριστό και προσελκύουν αδιάντροπα και απρόσκοπτα χορείες δαιμόνων!

 Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Επιτρέπεται η παρουσία και χρήση σήμερα του μηχανήματος-"ϊσοκράτη" στα ιερά αναλόγια";

Θα καταθέσω πρωτίστως, την άποψη μου ως ιεροψάλτης που διακονώ μουσικολογικά το ιερό αναλόγιο από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Ασφαλώς και βοηθάει τον ιεροψάλτη πολύ ο "ισοκράτης", τόν ξεκουράζει, τόν αναπαύει μουσικολογικά, ψάλλει ξεκούραστα! Πλην όμως, η παρουσία του "ισοκράτη" εντός των ιερών Ναών και επί των αναλογίων καθίσταται απαράδεκτη και ασύμφωνη με το ορθόδοξο λειτουργικό πνεύμα και με την Ορθόδοξη Παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας. Δεν είναι θεατρικές σκηνές τα αναλόγια! Και αν προς στιγμήν "χάσω" μουσικολογικά την όποια βάση, σκοπό να θέσω ιερό την ψυχή μου να μή χάσω! Στα ιερά αναλόγια ψάλλουμε, κοινώς προσευχόμεθα! Οποιαδήποτε άλλη επιμέλεια που μας διασκεδάζει την προσοχή και συγκέντρωση του νου, και επιπλέον, τροφοδοτεί την "καλή" παρουσία και "εικόνα" μας εντός του Ναού, με άλλα λόγια τον εγωϊσμό μας, είναι ασύμβατος, ανορθόδοξος, απεχθής, αλειτούργητος και κολάσιμος! Κομποσχοίνι να κρατάμε όχι "ισοκράτες". Κομποσχοίνι λειτουργικό!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Είναι επιτρεπτό να άγουν τα ονομαστήριά τους οι θρησκευτικοί ποιμένες;"

Επιτρεπτό είναι, ηθικό δεν είναι, μάλλον δε και ανήθικο και ασύμβατο και ασύμφωνο με την ιερατική και δη, αρχιερατική τους διακονία! Μακράν απ΄ εμού επιδιώξεις λαϊκισμού! Πιότερο με αποξενώνουν παρά με νουθετούν. Παρά ταύτα όμως, αν και η ουτιδανότητά μου ανήκει στη χορεία όσων εκείνων υπερασπίζονται το τιμημένο ράσο με κάθε τρόπο και οιουδήποτε τιμήματος, εν προκειμένω, κατηγορηματικά δηλώνω και απερίφραστα πρωτοστατώ στο "ουαί" όλων όσων κυνηγούν και αναπαύονται στις "φιέστες" και στα δώρα, στις κακέκτυπες απομιμήσεις των πάλαι ποτέ καλών και ουσιωδών θεατρικών παραστάσεων και ερασιτεχνικών δρωμένων! Φεύ! Δεν αναφέρομαι στη Θεία Λειτουργία, αλλά στην προετοιμασία και σε όσα έπονται αυτής, στα μιαρά, επαίσχυντα, ανορθόδοξα, απατροπαράδοτα, ανήκουστα, ανίερα! Στους πανηγυρικούς που εστιάζουν στον εορτάζοντα  Άγιο στα πρώτα πέντε λεπτά της ώρας και ακολουθεί η γλειώδης φιλοφρόνηση και η αντίδοση και η υπόσχεση και η πιθανή συγκατάβαση και "παραλληλία" στο μέλλον για πιθανή αποδοχή πρότασης εμψηφισμού και άλλων ορεγομένων του Αυτού επισκοπικού αξιώματος! Είναι ανήθικο! Αν και ένας χριστιανός ξενυχτάει στο κρεβάτι του πόνου, αν και ένας ετερόδοξος δεν έχει βραδινό κατάλυμμα, αν έστω και μιά ψυχή αδημονεί την επιούσαν και αγωνιά δια την σωτηρίαν της, ακόμη και τότε, δεν έχετε δικαίωμα διοργάνωσης,συμμετοχής, αποδοχής και προσωπικής τέρψης στα εόρτια "καραγκιοζιλίκια" και μεθέορτα και παμμίαρα! Και ως κατακλείδα επιτέλους, θυμηθείτε: ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ!!!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Να εισέρχεται ο φωτογραφικός φακός στον ιερό Ναό κατά τη Θεία Λειτουργία;"

Υπάρχουν και όρια! Κατανοώ τις ποιμαντικές ανάγκες της ενορίας και τις όποιες δραστηριότητες και εξορμήσεις, αλλά υπάρχουν και όρια! Τις ποιμαντικές ανάγκες τις κατανοώ, τις θεατρινίστικες όμως επιδείξεις και τους θεατρινίστικους εξευτελισμούς καί τους βδελύσσομαι καί τους απεχθάνομαι! Προσέρχεται ο Επίσκοπος στον ιερό Ναό και συνοδεύεται από φωτογραφικό φακό αντί να συνοδεύεται από το αίσθημα της ντροπής και της αυτοκατακρίσεως. Λειτουργεί ο ιερεύς και ο φωτογραφικός φακός - άκουσον άκουσον!!! - εισέρχεται εντός του Αγίου και Ιερού Βήματος και μάλιστα τις πλέον ιερές στιγμές! Μα δε ντρεπόμεθα! Θεατρικές σκηνές μεταποιήσαμε τα "Άγια των Αγίων" και ημείς, ως οι πλέον έμπειροι και δεινοί θεατρίνοι, "ποζάρουμε" φουσκωμένοι απο ματαιοδοξία και ναρκισσισμό! Αναφέρομαι όχι στην εξαίρεση, εκεί κατανοώ την ποιμαντική, έστω και ανθρωπίνως, την ανάγκη της ¨στιγμής¨. Αναφέρομαι και πάλιν εις την υπερβολήν. Μπορεί να είναι η τελευταία μας Θεία Λειτουργία εκείνη η στιγμή! Αλήθεια, αν είναι, τι θα δείξουμε στον Κύριο Σωτήρα Ιησού Χριστό; Αναρωτιέμαι με απορία! Ποτέ λοιπόν, ξανά ο φωτογραφικός φακός εντός της Θείας Λειτουργίας και εντός των λοιπών ιερών Ακολουθιών. Όσοι δε επικροτείτε αυτές τις μιαρές συνήθειες, πέρα απο εξαιρέσεις ως ετόνισα που είναι κατανοητές, έχετε την αυτή ευθύνη και αναλαμβάνετε τον ίδιο θεατρινίστικο ρόλο με όσους τις υπηρετούν και αναλώνονται σε αυτές. Και επιτέλους! Τα καρναβάλια τελείωσαν. Όσοι θέλετε θεατρικό σανίδι, υπάρχει χώρος εκτός του Ιερού Ναού (με πολύ σεβασμό στους κατ΄επάγγελμα ηθοποιούς εδώ).

Δημήτριος Π. Λυκούδης

"Ποιός ο σκοπός της δεύτερης Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας;"

Χρόνια  τώρα, αναρωτιέμαι ποιο το νόημα της δεύτερης Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας. Ο μόνος σκοπός, πέρα από τον δοξολογικό και λειτουργικό χαρακτήρα, έχω την αίσθηση, είναι η προβολή και η γνωστοποίηση στους άλλους ότι η εν λόγω ενορία, στην οποία τελούνται δύο θείες Λειτουργίες εκάστην Κυριακή, έχει την τάση να ¨ακουστεί¨ εις τα πέρατα της ιεράς Μητροπόλεως και, πολλές φορές, και πέραν των ορίων αυτής. Δεν κατανοώ τη δικαιολογία ότι η δεύτερη Θεία Λειτουργία πραγματοποιείται για όσους ¨δεν προλαβαίνουν¨ το πρωί ή, ακόμη χειρότερα, για όσους εργάζονται. Όλοι εργαζόμαστε! Και ακριβώς, διά τον λόγον αυτόν, κατανοούμε ότι η τελευταία πρόφαση είναι ανοχύρωτος λογικά. Εισέτι, όσοι λαχταρούν, όσοι ¨φλέγονται¨ πραγματικά να εκκλησιαστούν, ένα είναι σίγουρο, θα βρουν χρόνο και τόπο δια να το κάμνουν. Επιπλέον, αυτή δε η μετανεοτερικότητα να συναντάει καθείς προσωπικό ασφαλείας εκτός των ιερών Ναών, κυρίως στις δεύτερες Θείες Λειτουργίες, με εξοργίζει αφάνταστα. Επιστρατεύσαμε τον άνθρωπο να φυλάττει τον Πανάγιο Θεό!!! Εάν δε, η αιτία παρουσίας των φυλάκων έχει να κάμνει με την προστασία του Ιερού Ναού από τους απανταχού ¨επαίτες¨ γύρω από αυτόν, ένα έχω να πω: Ας φροντίσουμε να αγκαλιάσουμε τους επαίτες  με οιονδήποτε τρόπο, όχι να τους διώχνουμε ως μιάσματα για να μην μας ¨τσαλακώσουν¨ την εύμορφη , κατά τ΄άλλα, εικόνα μας. Και επειδή είναι επαίτες; Και εμείς ως επαίτες, νυχθημερόν ¨υποκρινόμεθα¨ απέναντι στον Ουρανό, αλλά ο Άγιος Θεός εξακολουθεί και ανατέλλει τον Ήλιον και βρέχει επί δικαίους και αδίκους! Ας γεμίσουμε λοιπόν τους Ιερούς Ναούς το πρωί εκάστην Κυριακήν. Δεύτερη Θεία Λειτουργία αυθημερόν δε χρειάζεται. Διαφορετικά, ο επόμενος στόχος της ¨ποιμαντικής¨ δραστηριότητας κάποιων μετανεοτερικών πατέρων θα είναι η τρίτη Θεία Λειτουργία το μεσημέρι της Κυριακής, ίσως, για όσους δεν αρέσκονται στο πρωϊνό ξύπνημα!!!

Δημήτριος Π.Λυκούδης

"Είναι ορθόν, μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, ο ιερεύς- λειτουργός να υψώνει και να ευλογεί το αντίδωρο;"

Επικράτησε πλέον και ας είναι λαθεμένη κίνηση. Το αντίδωρο ευλογείται από το πρωί, από την ώρα της Προθέσεως δια της ευχής "Ο Θεός, ο Θεός ημών, ο του ουράνιον άρτον...".  Ο άρτος της προσφοράς, από τον οποίο απεκόπει ο Αμνός, μετέχει της ευλογίας και του αγιασμού και δε χρειάζεται "εκ νέου" ευλογία! Η συνηθισμένη στα μάτια μας κίνηση του ιερέα-λειτουργού μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, επικράτησε ως συνήθεια και παραλληλισμό με τον άρτο προς τιμήν της Κυρίας Θεοτόκου, που υψωνόταν την ώρα αυτή! Επομένως, δε χρειάζεται να επαναλαμβάνεται η ως άνω κίνηση, που εκ του αποτελέσματος εκφράζει άγνοια και ασυνέπεια με την εκκλησιαστική μας Παράδοση(και πολύ περισσότερο η εκ νέου ευλογία). Προσοχή όμως, και κατά τη διάρκεια της λήψης του αντιδώρου! Με σεβασμό, πειθαρχία, και κυρίως με τιμή στο "αντίδωρο". Ει δυνατόν, μικρά κομμάτια ώστε να κατασθίονται αυτόματα και μονόπρακτα (εδώ την ευθύνη έχει ο διακονών νεωκόρος εντός του ιερού Βήματος),και προσοχή στα ψυχία που κατακλείονται σε όλο τον περίβολο χώρο του ιερού Ναού, εντός και εκτός αυτού. Ο Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός μάς έλεγε ότι η ευσέβεια διακρίνεται στα καθημερινά, εκεί φαίνεται η διαφορά και η ποιότητα της αγάπης μας!

 Δημήτριος Π. Λυκούδης