Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020
Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019
Κυριακή 19 Μαΐου 2019
Πέμπτη 18 Απριλίου 2019
Το ήξερες; Όταν ο Φώτης Κόντογλου ζωγράφιζε το Δημαρχείο της Αθήνας (1937-40)
ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ; Στα 1937, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου της Αθήνας, ανατίθεται στον Φώτη Κόντογλου και στον καλό του φίλο και συνεργάτη Γεώργιο Γουναρόπουλο η τοιχογράφιση της τότε αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου, του Δημαρχείου της Αθήνας, αλλά και επί μέρους καλλιτεχνικοί διάκοσμοι άλλων χωρών, εντός του Δημαρχείου.
Η όλη καλλιτεχνική προσπάθεια κράτησε, περίπου τρία χρόνια (1937-1940). Ο Κόντογλου επιμελήθηκε 65 φιγούρες προσωπικοτήτων της αρχαιότητας του Βυζαντίου και της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, από τον ανδρείο Θησέα έως τον αγέρωχο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Η έκπληξη, όμως, και η απογοήτευση ήλθε όταν ο Κόντογλου, αφού ολοκλήρωσε τις εργασίες του, ζητούσε να πληρωθεί, έστω να καλύψει το κόστος και τον εργασιακό κόπο των συνεργατών του. Ακόμη και σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια μετά, είναι αλήθεια, ο Φώτης Κόντογλου δεν πληρώθηκε ποτέ από αυτήν του την καλλιτεχνική επιμέλεια. Στις δε επίμονες προσπάθειες των απογόνων του Κόντογλου να κερδίσουν τα "δεδουλευμένα" του συγγενή τους, οι απαντήσεις ήσαν και παραμένουν έως και σήμερα αρνητικές!
Κυριακή 24 Μαρτίου 2019
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019
Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019
Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2019
Ο βίος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Τι απέγινε ο άνθρωπος - δολοφόνος που συγχώρεσε ο Άγιος Διονύσιος;
Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στα 1547 στον Αιγιαλό, παραλιακή περιοχή της νήσου Ζακύνθου. Είχε ακόμη δυο αδέλφια και γονείς με αριστοκρατική καταγωγή, από το γένος Σιγούρων.
Οι γονείς φρόντισαν να εμφυσήσουν στον μικρό Γραδενίγο (το κοσμικό όνομα του Αγίου) την πίστη και την ευσέβεια. Με κατάλληλους καθηγητές και δασκάλους της εποχής συνέβαλαν καθοριστικά στην πολύπλευρη μόρφωση του υιού τους, ο οποίος, κατά την Παράδοση, κατείχε άριστα την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά και την ιταλική και λατινική.
Όμως, και η θεολογική του κατάρτιση ήταν σπουδαία. Μελετούσε ώρες πολλές, ξενυχτούσε στη μελέτη των Γραφών και των ιερών κειμένων. Κατά την Παράδοση πάντοτε, κάτι, δε, που η νεότερη ιστορική έρευνα δεν επιβεβαιώνει, ο μικρός Γραδενίγος είχε ανάδοχο τον Όσιο Γεράσιμο τον εκ Κεφαληνίας.
Σε ηλικία είκοσι χρόνων έμεινε ορφανός. Αμέσως διένειμε την πατρική του περιουσία στ᾿ αδέλφια του και σε ηλικία 21, μόλις, χρόνων κατευθύνθηκε στα Στροφάδια, δυο νησάκια 27 περίπου μίλια νότια της Ζακύνθου, όπου και εκάρη Μοναχός και μετονομάστηκει σε Δανιήλ. Σύντομα χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας και, ένεκα της πνευματικής του καλλιέργειας, ανέλαβε την ηγουμενία της εκεί Ιεράς Μονής.
Δυο χρόνια αργότερα, ο άγιος έρχεται στην Αθήνα με προορισμό να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα και να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Εκεί, όμως, σε μια συνάντησή του με τον Μητροπολίτη τότε Αθηνών Νικάνορα, ο άγιος ματαιώνει τα σχέδιά του. Δεν ταξίδεψε ποτέ για τα Ιεροσόλυμα. Προνοία και παρακλήσει του Μητροπολίτου Αθηνών Νικάνορα, ο Πατριάρχης Κων/λεως Ιερεμίας εκλέγει τον Δανιήλ Επίσκοπο Αιγίνης, που τότε βρισκόταν σε χηρεία, και τον μετονομάζει Διονύσιο.
Δυο χρόνια στην Αίγινα ο όσιος θα διατελέσει ένα λαμπρό ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο. Το φιλάσθενο, όμως, του σώματος και χαρακτήρος του, ένεκα των υπέρμετρων ασκητικών του αγώνων, θα κάμνει τον άγιο να παραιτηθεί από της θέσεως αυτής.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον τοποθετεί Χωρεπίσκοπο Ζακύνθου, καθώς ο άγιος είχε εκφράσει την επιθυμία να αποσυρθεί στην αγαπημένη του νήσο για περαιτέρω άσκηση και προσευχή. Και πάλι, όμως, ο εκεί Μητροπολίτης και το περιβάλλον του, κινούμενοι από φθόνο και μικρότητες, ζήτησαν από τον ηγεμόνα της νήσου Νικόλαο Δαπόντε, να αιτηθεί την παραίτηση του Οσίου, πράγμα το οποίο και έγινε.
Ο Όσιος κοιμήθηκε την 17η Δεκεμβρίου 1622, σε ηλικία 75 χρόνων, στην Ιερά Μονή Θεοτόκου της Αναφωνήτριας. Τελευταία του επιθυμία ήταν να κηδεύσουν το σώμα του στα Στροφάδια, στο νησί Σταμφάνη, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Τρία χρόνια μετά, στην ανακομιδή του ιερού του λειψάνου, το σκήνωμα του Οσίου βρέθηκε άφθαρτο να ευωδιάζει, μαζί τα ιερά του άμφια. Παρέμεινε στα Στραφάδια έως αρχές του 18ου αιώνος, οπότε και σε μια τουρκική επιδρομή απεκόπησαν τα δυο χέρια του ιερού του λειψάνου.
Έκτοτε το ιερό του σκήνωμα μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου, στη Ζάκυνθο και αποτελεί έως σήμερα λαμπρό σέμνωμα και περίπυστο θησαυρό της απανταχού Χριστιανοσύνης, επιτελώντας αναρίθμητα θαύματα καθημερινά σε κάθε γωνιά της γης.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Οσίου στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας στα 1703.
Στη Ζάκυνθο οι πάντες γνώριζαν για την χρόνια έχθρα που μάστιζε δυο οικογένειες και τους προγόνους τους: τους Σιγούρους (απ᾿ όπου προέρχεται ο άγιος) και τους Μονδίνους.
Σύμφωνα με την Παράδοση, κάποιο δειλινό κτύπησε η πόρτα της Μονής που εγκαταβίωνε ο άγιος και ένας κυνηγημένος άνθρωπος ζητούσε εναγωνίως από τον άγιο να τον κρύψει και να τον λυπηθεί, καθώς οι αστυνομικοί τον είχαν ακολουθήσει στο διάβα του και τον αναζητούσαν. Στο ερώτημα του αγίου για ποιο λόγο κρύβεται και τον κυνηγούν και μετά από άλλες ερωτήσεις, ο επισκέπτης φανέρωσε ότι είχε πριν λίγο σκοτώσει άνθρωπο και δη, τον άρχοντα του νησιού Κωνσταντίνο Σιγούρο, χωρίς να γνωρίζει πως ο ιερωμένος που ήταν μπροστά του ήταν ο κατά σάρκα αδελφός του.
Ο Άγιος Διονύσιος όχι μόνο δεν παρέδωσε τον δολοφόνο του αδελφού του στις διωκτικές αρχές, κρύβοντάς τον, αλλά τον βοήθησε να "δραπετεύσει" από το νησί, δίνοντάς του χρήματα και οδηγίες για τον σκοπό αυτό.
Η Παράδοση λέγει πως όταν ο δολοφόνος, ενώ πλέον είχε φύγει από το νησί, έμαθε ποιος ήταν ο καλόγερος της Μονής και ποια συγγένεια είχε με τον σκοτωμένο άνδρα Κωνσταντίνο Σιγούρο, τόσο πολύ συγκλονίστηκε από την αγία και φιλάνθρωπη καρδιά του αγίου που εγκατέλειψε τα πάντα και κατέφυγε στα Στραφάδια. Εκεί, ως μοναχός πλέον, βάλθηκε να ζήσει, εν μετανοία, τα τελευταία χρόνια της ζωής του επί της γης.
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019
Ασπασία, η ερωμένη και γυναίκα του βασιλιά Αλέξανδρου Α'. Ο έρωτας που ανατάραξε το Παλάτι!
Μἀιος 1917! Οι Αγγλογάλλοι επιδίδουν τελεσίγραφο στον βασιλιά της Ελλάδος Κωνσταντίνο και τού ζητούν να εγκαταλείψει την Πατρίδα. Η πείνα, απόρροια του ναυτικού αποκλεισμού των Μεγάλων Δυνάμεων λίγους μήνες πριν, θερίζει την πόλη της Αθήνας. Παρά ταύτα, στο άκουσμα της είδησης της αποχώρησης του βασιλιά, ο κόσμος πενθεί, αντιδρά, αντιστέκεται.
Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019
Γιατί οι Εβραίοι έκαναν δωρεά τα τζάμια των παραθύρων στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο;
Δεκέμβριος 1943. Η Ζάκυνθος τελεί υπό τον απεχθή γερμανικό ζυγό. Ο Φρούραρχος του νησιού Πόουλ Μπέρενς δίνει τελεσίγραφο στον Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο Δημητρίου να του παραδώσει εντός τριών ημερών μια λίστα με τους Εβραίους της νήσου προκειμένου αυτοί να συγκεντρωθούν και να αποσταλούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε φρικτό θάνατο.
Ο Μητροπολίτης δέχεται την προθεσμία. Αμέσως ενημερώνει τον δήμαρχο του νησιού Λουκά Καρρέρ και αποφασίζουν να πράξουν από κοινού όσα προστάζει η καρδιά τους.
Το ίδιο κιόλας βράδυ, Μητροπολίτης και δήμαρχος, με απόλυτη εχεμύθεια και προσοχή, φυγαδεύουν τους 272 Εβραίους κατοίκους του νησιού. Σε άλλους παρέδωσαν πλαστογραφημένα έγγραφα για να αποδράσουν ως χριστιανοί, άλλους έκρυψαν σε ζακυνθινά σπίτια, πάντοτε με την αγαπητική αρωγή και φιλόξενη καρδιά των κατοίκων του νησιού, που την εποχή εκείνη αριθμούσε 42.000 περίπου κατοίκους.
Όταν εξέπνευσε η διορία που είχε θέσει ο Φρούραρχος, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, αγέρωχος και ευθυτενής, πλησίασε τον Γερμανό διοικητή και τού είπε: « Να! Πάρε τη λίστα με τα ονόματα που ζήτησες. Μέσα στη λίστα υπήρχαν μόνο δυο ονόματα: του Μητροπολίτη και του δημάρχου!».
Οι Εβραίοι επέστρεψαν στο νησί και όσοι κρύβονταν φανερώθηκαν, τον Σεπτέμβριο του 1944, οπότε και απελευθερώθηκε το νησί από τους Γερμανούς.
Από ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο του νησιού και τους κατοίκους του, οι Εβραίοι έκαμναν δωρεά τα τζάμια των παραθύρων του Ιερού Ναού του Αγίου Διονυσίου, στην προκυμαία του νησιού. Μάλιστα, δε, στον καταστροφικό σεισμό του 1953, το Κράτος του Ισραήλ έσπευσε πρώτο να παράσχει οικονομική βοήθεια προς τους σεισμοπαθείς κατοίκους της νήσου.
Ο δε Μητροπολίτης Χρυσόστομος Δημητρίου (1889 - 1958) με καταγωγή από τον Πειραιά και σημαντικές σπουδές για την εποχή του στο εξωτερικό, μεταξύ άλλων, διετέλεσε εφημέριος στον Ιερό Ναό αγίου Νικολάου Πειραιώς. Στις 15 Ιουνίου 1934 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ζακύνθου στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας. Προσήλθε στο Παλαιό ημερολόγιο αλλά, ευθύς αμέσως, δήλωσε έμπρακτη μετάνοια και επανήλθε στο Σώμα της Αγίας Εκκλησίας. Στις 7 Νοεμβρίου 1957 εξελέγη Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας.
Δημήτριος Λυκούδης
Δημήτριος Λυκούδης
Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018
Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018
Να κλείνουμε τα αυτιά μας στους επαίνους των ανθρώπων!
Ο μεγάλος Ελευθέριος Βενιζέλος και πολύ αγαπητός σ᾿ εμένα, στις 28/7- 10/08 1920, με τη Συνθήκη των Σεβρών (πόλη Σεβρ - Sevres της Γαλλίας) πετυχαίνει το έως τότε ακατόρθωτο: διαμελίζεται η ηττημένη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου Τουρκία και στην Ελλάδα, που βρισκόταν στην πλευρά των Συμμαχικών Δυνάμεων, περιέρχονταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, η Ανατολική Θράκη, τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, η Βόρεια Ήπειρος και η Σμύρνη, υπό την επίβλεψη Έλληνα Αρμοστή (παρέμενε υπό την ονομαστική μόνο Οθωμανική επικυριαρχία), μετά το πέρας πενταετίας, θα μπορούσε με δημοψήφισμα να αποφασίσει την προσάρτησή της ή μη στην Ελλάδα. Ακόμη, τα Δωδεκάνησα περιέρχονταν στην Ελλάδα, εκτός τη Ρόδο και το Καστελόριζο αρχικά, συνθήκη που ακύρωσε η Ιταλία δυο χρόνια αργότερα.
Στην Ελλάδα ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και πανηγυρίζει! Ετοιμάζεται θερμή υποδοχή στον μεγάλο Έλληνα πολιτικό.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1920 το ελληνικό κράτος προσφέρει τιμητικά ένα χρυσό στεφάνι στον Κρητικό πολιτικό με την επιγραφή «Από τους Έλληνες στον Μέγιστο όλων των Ελλήνων».
Σχεδόν 45 ημέρες πριν την τιμητική αφιέρωση, δυο αντιβενιζελικοί αξιωματικοί του ελληνικού στρατού, στις 30 Ιουλίου 1920, επιχειρούν να δολοφονήσουν τον Βενιζέλο στη Λυών της Γαλλίας.
Και σχεδόν, 45 ημέρες μετά την τιμητική αφιέρωση, ο Βενιζέλος, στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 δεν εκλέγεται ούτε καν βουλευτής!
Αποχωρεί την ίδια ημέρα από την Ελλάδα με τη θαλαμηγό "Νάρκισσος" των αδελφών Εμπειρίκου, απογοητευμένος και αυτοχαρακτηριζόμενος ειρωνικά ως "κακούργος".
Δηλαδή:
- 30/07/1920:απόπειρα δολοφονίας του στη Λυών,
- 15/09/1920: τιμητική εκδήλωση και αφιέρωση χρυσού στεφάνου για το έργο του,
- αρχές Νοεμβρίου 1920: δεν εκλέγεται βουλευτής στις εκλογές και εγκαταλείπει την Ελλάδα.
Διαβάστε ακόμη:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)