Κυριακή 30 Μαρτίου 2014
Η Διάδραση της Αντιφιλητικής Αγάπης
Υπο Δημητρίου Π. Λυκούδη
Φιλόλογος - Θεολόγος, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
Κάθε φορά, ενθυμούμαι αμυδρά, όταν ο αδυσώπητος μόρος και ο κωκυτός έπλητταν τον εγωκεντρισμό μου και την συνειδησιακή μου πληρότητα, κατέφευγα νωχελικά και ως νεμεσητός παραδινόμουν στην αυτοθέλητη μόνωση και περισυλλογή.
Τί ησυχία τότε! Όταν ήμουν μικρός, η βιβλιοθήκη μου άγγιζε το προσκέφαλό μου, ως θα έλεγε ο Ρίτσος, και μόλις αναζητούσα να χαράξω και νοερά να περιπλανηθώ στον «χωροχρόνο» των ονείρων μου.
Ποιός είπε ότι...
Ποιός είπε ότι δεν αρέσκεται σε χρωματιστές ανταύγειες η θάλασσα; Λες και χρωματίζει την πλάση ο Κτίστης ωσάν άκτιστη! Και αναρωτιέμαι θαρρετά: Ποιά καρδιά Κύριε, που να σταθεί νους ανθρώπου μπροστά στο θέαμα και να μην ατενίσει δοξολογικά την αγαθή και θεία σου μακαριότητα!!
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Ωσάν κολπίσκος απάνεμος...
Ωσάν κολπίσκος απάνεμος, καρδιοφρούρητο καταφύγιο έστησα θαρρώ για να σε αποπροσανατολίσω. Σιμά ποθώ, σιμά μου νοιάζομαι να σύρω το σκαρί σου. Μα δεν υπολογίζω μιας, δε ζύγισα ορθά τις θάλασσες του κόσμου. Απανταχού της γης φυσούν , και άμποτε, μη δώσουν και σε πάρουν! Και απόμερα έστεκα ολημερίς και θέριευα, πως τάχα έμαθα λιμάνια να στολίζω...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Πόσο με ξεκουράζει...
Πόσο με ξεκουράζει αυτός ο ιερός παφλασμός των κυμάτων
σαν έρχονται άτακτα και σύρονται βαριεστημένα στην ακρογιαλιά! Αλήθεια, πόσο με αναπαύει αυτή η ιερή θαλπωρή του αλμυρού ιωδίου! Να αγγίζεις το θαλασσινό αλάτι αποξηραμένο ακατέργαστα πάνω στα γέρικα σκαριά, στην κουπαστή της βάρκας τούτης και να μονολογείς πως δεν εγέρασε ο κόσμος, καί αν ακόμη μεταστράφηκε η μορφή του, ναι, είναι ικανή ,η αλμύρα μαθές και το ιώδιο, τον κόσμο μας καινούργιο πάλι να μας δώσουν...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)