Δημήτριος Π. Λυκούδης,
Θεολόγος - Φιλόλογος, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών
Θεολόγος - Φιλόλογος, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών
Ένα ωκεάνιο
συναίσθημα της απεριόριστης ζωτικής ορμής μέσα στον αφιλόξενο συμπαντικό
περίγυρο είναι ο έρωτας. Συνυφασμένος ήταν και συνεχίζει να καυχιέται πως είναι
με την απροσπέλαστη ζωτική ορμή της ζωής και του θανάτου του Bergson ή αλλέως,
ο έρως μας ξεγέλασε(1) γιατί απέφυγε να διακινδυνεύσει το όραμα στον κόσμο του
οράματος! Στην ουσία, ατέχνως, μας απέκρυψε ότι Amor condusse noi ad una morte.
Και ο ποιητής, μέσα στην ερωτική αποχαύνωση να συμπληρώνει: Προσκυνητής θα πάω
κατά το σπίτι σου και θα μου πουν δεν ξέρουνε τι εγίνης. Μ΄άλλον μαζί θα ιδώ
την Αφροδίτη σου κι άλλοι το σπίτι θά ΄χουν της Ειρήνης. Θ΄ανέβω τραγουδώντας
και τρεκλίζοντας στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα. Τριγύρω θά ΄ναι ωραία
πλατύς ο ορίζοντας και θά΄ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα(2).
