Θαλασσινός απόηχος! Ανασεμιά μυρίζει, ένα με τη γεύση σου, αφρίζει, κιότεψε να ξανοιχτεί σε θάλασσες βαριές.
Λησμόνησε πως έχει καταστεί αμμουλιανός αβρός, θαλασσινός απόηχος μουντός, αλλοτινά γυρίζει,να αντρικρίσει μονομιάς ουρανοστόλιστες βραδιές, μην και σε συναντήσει ξαφνικός, αγέρας δυνατός και πίσω ναρθείς σε πείσει, αργός, νωχελικός, ωσάν τα βάθη του νοός μεταπηδήσει και δρέψει ναύματα χειρός, εσένανε ποθεί διακαώς, να σ΄αγκαλιάσει νοερώς, μην τύχει και ζητήσει!
Θαλασσινός απόηχος σβηστός, άκραιφνος και δολερός,
που ξέρει στην καταχνιά να κρύβεται σεμνός, και κάτι νύχτες-ιδού καιρός- κυλιέται να σ΄αγγίξει!
