Δημήτριος Π. Λυκούδης,
πτ. Θεολογίας, πτ. Φιλολογίας, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών
«Τον θρήνησαν σαν άγιο, τον κήδεψαν κατά τις εντολές του και
στον τάφο του, στο κοιμητήρι του μοναστηριού, γράψανε σ΄ένα ξύλινο σταυρό:
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ, ΚΗΡΥΚΑΣ. ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙΩ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1861»(1).
Ο Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος (Παπουλάκος) γεννήθηκε στα
χρόνια μεταξύ 1790-1795 στο χωριό Άρμπουνα των Καλαβρύτων. Από μικρός
ασχολήθηκε βιοποριστικά με τη σφαγή κρεάτων. Έμαθε λίγα γράμματα, ανάγνωση και
γραφή αυτοδίδακτος, καθώς δεν περίσσευε χρόνος για περισσότερες ασχολίες. Σε
ώριμη ηλικία, έκτισε με πενιχρά μέσα ένα ησυχαστήριο και ασκήτευσε ως μοναχός
σε αυτό, επιδιδόμενος σε προσευχητικά γυμνάσματα και καλλιεργώντας την ¨εν
Χριστώ ησυχία¨, την εγκράτεια και την αποκοπή του ιδίου θελήματος. Με την
πάροδο του χρόνου, άλλοτε αυτόκλητος και άλλοτε προσκεκλημένος, περιόδευε
αρχικά στα χωριά της Αχαΐας και αργότερα και σε άλλους νομούς και δίδασκε το
ιερό Ευαγγέλιο, την ορθόπρακτη αγάπη προς όλους και την ελεημοσύνη(2).