Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη
Θεολόγου, Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
Όταν χαμηλώνει το φως, μόνο τότε , οι
άνθρωποι έρχονται πιο κοντά μεταξύ τους. Και τότε αναπόφευκτα, μέσα στο
σκοτάδι ¨φωτίζεται ¨ η ψυχική τους γύμνια και απομακρύνονται, όχι γιατί
παύουν να είναι αγκαλιασμένοι αλλά γιατί δεν ευδοκιμούν οι αγάπες στο
σκοτάδι, δε δύναται το πνευματικό λυκόφως ανθρώπινες ψυχές να ζεστάνει.
Και τότε ¨φαίνεται¨ πως αγαπιέσαι και αγαπάς, μα έλα τώρα, γράφω στο
φως, μην αυταπατάς τον εαυτό σου, ¨φαίνεται¨ και το ¨φαίνεσθαι¨ ομοίως
αρέσκεται στο χαμηλό φως, στο χαμερπές, στο κίβδυλο, στο ανέστιο, στο
ερυθρό! «Δε σου φαίνεται πως άμα χαμηλώσομε το φως της λάμπας
αγαπούμαστε πιο πολύ;»[1].
