Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη
Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
Αρχές Νοεμβρίου. Η ώρα είναι οκτώ το
πρωί. Κάθομαι σε ένα από τα λιγοστά χαγιάτια (εξώστες) της Ιεράς Μονής
Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους. Λίγο πριν τελείωσε η Θεία Λειτουργία, αφού
προηγήθηκαν οι ακολουθίες του Μεσονυκτικού και του Όρθρου και οι
Πατέρες αποσύρθηκαν για την σύντομη πρωινή τους ανάπαυση. Κάθομαι μόνος
μου και αντικρίζω τη θάλασσα, η οποία «εφρικία ηρέμα από την λεπτήν
αύραν , την εξακολουθούσαν να πνέη ως λείψανον του ανέμου όστις την
είχεν αυλακώσει από πρωΐας», ως θα έλεγε ο μεγάλος Παπαδιαμάντης.
