"Στάχυα Αλόγων λόγων"

 

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου, 

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

        «Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον ήλιο. Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον άνθρωπο». Αδυνατώ , αδυνατώ μονολογώ να κατανοήσω και να αφουγκραστώ το μεγαλείο και την αμφισημία της ιδιαιτερότητας του ανθρώπου.

       Και αναπόφευκτα , με τρόπο σιωπηλό και διακριτικό –ως επακόλουθο της επευχόμενης διάκρισης που εν δυνάμει συνέχει την αδιακρισία μου – επιχειρώ να εγκλιματιστώ στον κοινωνικό μου περίγυρο , επιθυμώ χρόνια τώρα να δυνηθώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ…

"Ραθύμως τον βίον μου όλον εκδαπανήσας"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου, 

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Κάθε απόπειρα να εντρυφήσω στην ευαγγελική περικοπή της παραβολής του Ασώτου Υιού[1], θύμιζε στην απερίσκεπτη διανοητική μου χλιαρότητα, ως προσπάθεια να συντάξω την αυτοβιογραφία μου σε ακανόνιστα χρονικά πλαίσια, σε παραμέτρους αυστηρά εξομολογητικούς που προσιδιάζουν και περιστρέφονται γύρω από το βιβλικό «και έσονται οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι», μια αυτοβιογραφία του πάνυ και όντως Ασώτου υιού, του μη δυναμένου να αντιληφθεί την υψοποιό χαρισματική κατάσταση της υιοθεσίας και της πατρικής θαλπωρής.

Η δική σου ανάσα...

Η δική σου ανάσα αντηχεί και κυριαρχεί στα μελωδικά μου ακούσματα. Μόνο εσύ, μόνο η στιβαρή αιθέρια μορφή σου,

μόνο αυτή είναι ικανή να προσκρούσει αυτοθέλητα στους κυματώδεις αφρούς της προσωπικής μου λογισμικής τρικυμίας. Μόνο εσύ δύνασαι να θεαθείς, μόνο εσύ υπάρχεις ακόμη και πάνω από τα κύματα, ωσάν πλεούμενο στα ανοιχτά, ωσάν πλεούμενο δύνασαι να θεαθείς στα ονειρικά μου ακούσματα, και μόνο με σε, και δια σε, επιποθώ ταξίδι στο χρόνο να αρχίσω...

 

Δημήτριος Π. Λυκούδης