Συναξάρι 11/08: Αγιοι Νεομάρτυρες Αναστάσιος και Δημήτριος οι Πανεράδες και Άγ. Νήφων Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως

   Δύο παλικάρια του Χριστού, μεταξύ άλλων, εορτάζουν την 11η Αυγούστου, στο ορθόδοξο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας. Πρόκειται για τους Νεομάρτυρες Αναστάσιο και Δημήτριο, ο πρώτος 20 χρόνων και ο δεύτερος 18.

  Ο Αναστάσιος καταγόταν από τους Ασωμάτους και ο Δημήτριος από την Αγιάσο της όμορφης Λέσβου. Έμαθαν από μικρή ηλικία την τέχνη του καλαθοποιού και αυτήν εργάσθηκαν έως την ενηλικίωσή τους. Μάλιστα, δε, για να αυξήσουν την πελατεία τους, εργάζονταν σε ένα καλαθοποιό στον Κασαμπά της Μικράς Ασίας.

  Κατηγορήθηκαν από τους Τούρκους ότι έκαναν ιεραποστολή, παράλληλα με το επάγγελμά τους. Έτσι, συνελήφθησαν αμφότεροι, φυλακίστηκαν και υπέμειναν φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Τέλος, επειδή οι Τούρκοι δήμιοι έβλεπαν την ομολογιακή πίστη των Νεομαρτύρων αδέκαστη και σταθερή, τους απαγχόνισαν κάτω από έναν πλάτανο. Ήταν μόλις 20 και 18 ετών αντίστοιχα!

   Συνάμα, όμως, τη 11η Αυγούστου η Αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει και την οσιακή ζωή του Αγίου Νήφωνα του Β', Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (ο άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής είναι άλλος, ο οποίος εορτάζει 23/12).

   Αυτός ο μακάριος, με καταγωγή από την Πελοπόννησο, έγινε αρχικά μοναχός στην Επίδαυρο, δίπλα σε έναν αγιασμένο και έμπειρο γέροντα. Αργότερα, αφού κοιμήθηκε ο γέροντάς του, κατέφυγε στην Αχρίδα, στην Ιερά Μονή της Θεοτόκου και από εκεί μετέβη στο Άγιον όρος, στην Ι. Μονή Διονυσίου, όπου και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος.

    Αργότερα εξελέγη Μητροπολίτης Θεσ/νίκης και μετά Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Από τον πατριαρχικό θώκο απομακρύνθηκε δύο φορές και κατέφυγε και πάλι, μεταξύ άλλων τόπων, στο Άγιον όρος. Στην τρίτη κατά σειρά κλήτευσή του να επανέλθει στον πατριαρχικό θώκο, στην ουσία τον παρακαλούσαν να επιστρέψει όσοι τον εκδίωξαν, αυτός ο μακάριος προτίμησε την οσιακή μοναχική ζωή του Άθωνος και της αγαπημένης Μονής του Διονυσίου, όπου και εκοιμήθη.

"Η ζωή της Παναγίας" - Ραδιοφ. Εκπομπή ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ (140η).

   Η ζωή της Παναγίας. Οι άγιοι θεοπάτορες, τα παιδικά χρόνια της Παναγίας, η εκλογή του Ιωσήφ, το διακόνημα της Παναγίας και η καθημερινότητά της στο Ναό, η Κοίμηση, θαυμαστά σημεία πριν, την ώρα και μετά την Κοίμησή Της. Η παρουσία της στους πρόποδες του Άθω κ.ά. Μάθετε για όλα τα παραπάνω στη ραδιοφωνική μας εκπομπή ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ, ΕΔΩ!

Επιμέλεια: Δημήτριος Λυκούδης

Ρύθμιση-Επεξεργασία: Αλίσια Μαστροθανάση

Μοναστική φιλοξενία ή αμόναχη συμπεριφορά;

Παρασκευή, 10 Αυγούστου 2018,
Σας ασπάζομαι,

   Αρχικά, ας τονιστεί ιδιαίτερα ότι τα μοναστικά μας καθιδρύματα δεν είναι τόποι αναψυχής και εξόρμησης για κάθε πνευματικό αναζητητή και τουριστικό προσκυνητή, πόσο δε μάλλον για κάθε αργόσχολο και δια βίου εκδρομέα και περιπατητή. Είναι κέντρα θείας λατρείας, τόποι προσευχής και περισυλλογής, τόποι ιεροί που οι Μοναχοί, άνδρες και γυναίκες, αναζητούν τον τρόπο της πραγματικής και αληθινής ησυχίας, η οποία, με τη σειρά της, θέτει τα θεμέλια για την ανάβαση της ψυχής προς τα άνω, προς συνάντηση με τον Κύριο Ιησού Χριστό.

   Αυτό αποτελεί την κυρίαρχη και δεσπόζουσα αλήθεια περί των μοναστικών καθιδρυμάτων της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και των αγαπητών - ιδιαίτερα και στον γράφοντα - μοναχών και μοναζουσών μας. Υπάρχει, όμως, και μια δεύτερη αλήθεια, ενδεχομένως ήσσονος σημασίας, πλην, όμως, αλήθεια: η συμπεριφορά μιας μερίδος μοναχών/σων προς κάθε πονεμένο, "πνευματικό" άνθρωπο ή όχι, συνειδητοποιημένο ή μη, που εισέρχεται στα μοναστηράκια απανταχού και αναζητεί λόγο αγαθό και βλέμμα παρηγορίας από τους μοναχούς μας.

   Εάν, εάν λέγω, επιθυμείτε να είστε στην ησυχία και στο διακόνημά σας απερίσπαστοι, παρακαλώ την αγάπη και τη θεοφιλή διακονία σας: καθιερώστε το "άβατον" στην Ι. Μονή σας (με όσα προβλήματα διοικητικά-μητροπολιτικά αυτό συνεπάγεται), αλλέως ρυθμίστε αυστηρά τις ώρες προσέλευσης του κοινού και, κυρίως, αφουγκραστείτε ότι αυτός ο κόσμος που έρχεται, εάν είναι συνειδητοποιημένοι, φροντίστε να φύγουν πιότερο αναπαυμένοι και θωρακισμένοι, εάν πάλι είναι αδιάφοροι, εσείς, παρακαλώ, εσείς πατέρες, δώστε τους το έναυσμα, την αφορμή, το "καλό παράδειγμα" ώστε να ξαναέρθουν και, προς Θεού, μην τους αναγκάσατε μόλις βγουν από τον αυλόγυρο της Μονής να γυρίσουν και να σας μουντζώσουν μουρμουρίζοντας!

   Εάν ανοίγετε τα "παγκάρια" της Μονής τότε να ανοίξετε και τις καρδιές σας. Βέβαια, ετόνισα και στην αρχή πως το έργο των μοναχών είναι άλλο. Από την ώρα, όμως, που υποδέχεσθε κόσμο, φροντίστε να έχετε και ανθρώπινη συμπεριφορά. Το ράσο δεν σας "ιεροποιεί" απέναντι στον οποιοδήποτε και, ασφαλώς, το γεγονός ότι κάποιοι - για πόσο ακόμη, άραγε! - δεν απαντούν στην αδιαντροπιά και ωμότητα των παρατηρήσεων και αντιδράσεών σας, είναι ένδειξη ορθοπραξίας, ταπεινώσεως και πνευματικής αρχοντιάς, δηλαδή φιλότιμου και ανωτερότητας και όχι αδυναμίας και φόβου. "Το καλό, για να είναι καλό, πρέπει να γίνεται/λέγεται και με καλό τρόπο".

   Τώρα, πόσοι και με ποιο τρόπο πηγαίνουμε στα μοναστήρια, με ποια ενδυμασία και με ποιο στυλ, έχω την αίσθηση, ίσως και ευγένεια, προς ώρας, να μην αναφερθώ εδώ. Στηλιτεύω, όμως, μερίδα ορθοδόξων μοναχών για την απάνθρωπη και ακαταλόγιστη συμπεριφορά τους. 

   Και πάλι, εάν πατέρες, ναι αυτούς, αυτούς τους αδιάφορους και ταλαίπωρους που έρχονται, εάν δεν "κερδίσουμε" αυτούς με τη χριστιανική μας ευγένεια και το ορθόδοξο ήθος, ερωτώ, ποιους θα "κερδίσουμε"; Τους αυλοκόλακες, τους ημετέρους και τις ουρές των μητροπολιτικών αυλών και των κύκλων τους;

Σας ασπάζομαι,

Δημήτριος.

Η φωτογραφία της ημέρας.

    Η φωτογραφία της ημέρας. Απολαύστε την με τη μελωδική και αξέχαστη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού, στο τραγούδι "δεν ξέρω πόσο σ᾿ αγαπώ". ΕΔΩ!