Οι μάντεις της χαμέρπειας

Οι μάντεις της χαμέρπειας

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,

Θεολόγου -Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

           Ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, το νομοσχέδιο για την πολυσυζητημένη νομική αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου. Επομένως, διεμφυλικοί απανταχού της γης, να κοιμάστε, πλέον, ανήσυχοι...!

            Η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου φέρνει στο νου μου έναν διδακτικό μύθο του Αισώπου: «Ένας μάντης έπιασε μια θέση στην αγορά και μάζευε λεφτά. Κι άξαφνα έρχεται ένας και τού φέρνει την είδηση πως οι πόρτες του σπιτιού του είναι ανοιχτές και πως είχαν κουβαλήσει από μέσα ό,τι είχε και δεν είχε. Ταράχτηκε ο μάντης, πήδηξε απάνω και αναστενάζοντας έφυγε τρεχάτος για να δει τί έγινε. Και κάποιος από κείνους που έτυχαν εκεί, βλέποντάς τον να τρέχει, τού φώναξε: "Φίλε, εσύ καμωνόσουν πως προφήτευες τα ξένα και τα δικά σου δεν τα μάντευες;». Ένας μύθος που, έχω την αίσθηση, ταιριάζει απολύτως, σε πολλούς από εμάς και, δη, σε όσους, με αφορμή το παρόν νομοσχέδιο, αιφνιδίως, «απωλέσαμε όλες τις αισθήσεις» και αντιδράσεις μας! Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά και, φοβούμαι, όχι και η τελευταία! Η συνθηκολόγηση ή, στην καλύτερη, η αποχαύνωση, είναι αλήθεια, καλώς κρατεί...! 

   "Νομικός Πολιτισμός", "δυσφορία φύλου", "Κράτος Δικαίου", "ανθρωπιστικό νομοσχέδιο", "εκσυγχρονισμός του πλαισίου" για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου κ.ά. Για "Πνευματικό" Πολιτισμό, αλήθεια, θα μιλήσει κανείς; Ποδοπατούνται τα ιερά και τα όσια της Πίστης και της Πατρίδας μας, καταργούνται όσα έκδηλα, φωτοφανέρωτα και αυτονόητα μάς παρέδωσαν οι Πατέρες και πρόγονοί μας! Ήθος, αρετή, αξἰες, αρχές, φύση, νόμοι και κανόνες "ζωής", όλα διαγράφονται στο πρόσχημα του εκσυγχρονισμού ενός πλαισίου που - άκουσον, άκουσον! - υμνεί την αδιαντροπιά, την ανωμαλία, την αντικανονικότητα, τη χαμέρπεια, την "παρά φύσιν" κίνηση! Για ποιο «ανθρωπιστικό νομοσχέδιο» ομιλούμε, όταν, και είναι εγγύς ο καιρός, θα "ψαχνόμαστε" μεταξύ μας για ν᾿αναγνωρίσουμε ποιον/ποια/ποιον-α έχουμε δίπλα και ανάμεσά μας;    

    Δεν αρκούν, φαίνεται, στους διεμφυλικούς οι, ομολογουμένως, ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις του παρελθόντος (1). Στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου, είναι αλήθεια, τα διεμφυλικά άτομα βιώνουν μια νέα πραγματικότητα με τη νέα τους ταυτότητα και αναγνωρίζονται νομικά, με εξαίρεση τις περιπτώσεις εκείνων, που δεν έχουν προβεί σε χειρουργική επέμβαση και, επομένως, τα εργασιακά τους δικαιώματα παραμένουν απροστάτευτα. Και στην παρούσα φάση, επιχειρούμε να "αντιγράψουμε" την Ευρώπη μόνο σε όσα ανίερα και παμμίαρα επιτελεί και αποδέχεται. Και, μάλιστα, παρέχουμε νομοθετικά πια, τη δυνατότητα σε ένα έφηβο παιδί/νέο ηλικίας μόλις 15 χρόνων - μόλις!!! - να προβεί στην αλλαγή του φύλου του, ουχί άπαξ δια βίου, αλλά διαρκώς και απεριορίστως, με απλές και τακτικές διαδικασίες! Θα τρίζουν τα οστά των κεκοιμημένων Αγίων και Ηρὠων της Πίστεως και της Πατρίδος μας! 

         Απώτερος στόχος του ως άνω νομοσχεδίου, υποστηρίζουν, είναι η ομαλή κοινωνική ένταξη όλων όσων νιώθουν "δυσφορία" με το φύλο τους, στην ευρύτερη καθημερινότητά μας. Αλήθεια, όσοι διεμφυλικοί αναγνώστες, δύναστε πλέον, να κοιμάστε ήσυχοι; Η νομική, πλέον, αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου θα δημιουργήσει όχι απλά περισσότερα, αλλά αποκλειστικά και μόνο αρνητικότατες συνέπειες και αγκυλώσεις τόσο στους ίδιους τους ενδιαφερομένους να προβούν σε αυτή την "παρά φύσιν" αλλαγή όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό ιστό! Δυναμιτίζεται η κοινωνική ευρυθμία και συνοχή, αλλοιώνεται και παραχαράσσεται η αίσθηση της ομαλότητας και κανονικότητας, "αναποδογυρίζει" η ίδια η φύση! Πού λόγος για Θεός και Αγίους, πια! Στο περιθώριο η Εκκλησία και στο προσκήνιο η ζούγκλα του "ανθρωπιστικού" νομοσχεδίου!

         Γίνεται λόγος για την προστασία και κοινωνική, ηθική, και, τελικώς, νομική αποκατάσταση μιας κοινωνικής και ευπαθούς ομάδας, αυτής των διεμφυλικών! Αλήθεια, για τους συνταξιούχους που λιμοκτονούν, για τους χιλιάδες ανέργους, νέους και μεγαλύτερους που εγκαταλείπουν την Πατρίδα τους αναζητώντας μια όαση στην έρημο της καταθλιπτικής τους μιζέριας, για τις αμβλώσεις, για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας, για τους λησμονημένους ακρίτες μας σε νησιά και χωριά της Χώρας, για όλες αυτές και απείρως περισσότερες ευπαθείς ομάδες, ποιος θα υπερασπιστεί και θα προασπίσει τα δικαιώματά τους; Εκτός, φοβούμαι, και αν είναι της εποχής "ίδιον", καθείς από εμάς ν᾿απεκδυθεί όσα η φύση η ίδια και ο Δημιουργός Θεός τού εμπιστεύθηκε, μόνο και μόνο για να προτάσσονται τα αιτήματα και οι επιθυμίες του έναντι των άλλων.

         Η λαϊκή θυμοσοφία, σοφά, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιεί τη φράση «βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας». Αλήθεια, με ποιά αξιολογικά κριτήρια θα κρίνει ένας έφηβος στα 15 του χρόνια την πιθανή αλλαγή του φύλου του - Κύριε ελέησον!!! - , όταν, ακριβώς στην ίδια ηλικία, η Πολιτεία και ο νομοθέτης, δικαίως, τού απαγορεύουν να κάνει χρήση αλκοόλ, να οδηγεί αυτοκίνητο ή - το περίσσευμα της υποκρισίας! - να έχει το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι;».

         Ο Μέγας Βασίλειος, αυτός ο μέγιστος παιδαγωγός της Εκκλησίας μας, τονίζει ότι «έθος διά μακρού χρόνου βεβαιωθέν, φύσεως ισχύν λαμβάνειν». Άλλωστε, πάλιν και πολλάκις διαφαίνεται περίτρανα σήμερα ότι «εν χρόνω κρατυθέν το ασεβές έθος, ως νόμος εφυλάχθη» (3). Σπέρνουμε ανέμους και θα θερίσουμε θύελλες! Προσοχή στα παιδιά μας! Η ίδια η φύση και οι κανόνες της ζωής, σύντομα θα επαναφέρουν, ελπίζω με τον λιγότερο οδυνηρό τρόπο, καθέναν μας στη θέση του, καθώς, για μια ακόμη φορά, οι μάντεις και οι θιασώτες της χαμέρπειας θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο με τον ίδιο τους τον εαυτό (4).

         Ιδού! Ο φωτισμένος λόγος του γέρου του Μοριά, του μέγιστου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη σε μαθητές στην Πνύκα. Ο λόγος αυτός ας οδηγεί και ας ελέγχει τους μάντεις και υπερμάχους της αντικανονικότητας και παραλογίας των ημερών μας: «Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα αυτό. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τις πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθεν εις τον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομένους, αλλ᾿απλούς ανθρώπους, χωρικούς και ψαράδες και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τις γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν εύρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τούς κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανείς να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστη» (5).

Παραπομπές:

1. Αισώπου Μύθοι, Παπαδημητρίου, Αθήναι 1950, σελ. 103.

2. Πρβλ., Νόμος 344 του 1976, "Περί μεταβολής της Αστικής κατάστασης" (Κων/νου Καραμανλή), άρθρο 14, Νόμος 3304 (2005), που κομίζει την ίση μεταχείριση των ανθρώπων, ανεξάρτητα από εθνοτικές και φυλετικές διαφορές, από θρησκευτικές πεποιθήσεις και στρέφεται και σε άτομα με αναπηρίες και με γενετήσιο προσανατολισμό.

3. Σοφ. Σολ. ιδ' 16.

4. Αυτόθι, ιδ' 14: «Κενοδοξία γαρ ανθρώπων εισἠλθεν εις τον κόσμον, και διά τούτο σύντομον αυτών το τέλος επενοήθη».

5. Απομνημονεύματα Θ. Κολοκοτρώνη, εκδ. Μέρμηγκας, σελ. 71.