Είναι αμαρτία που δεν εκκλησιαζόμαστε στον Όρθρο και πηγαίνουμε, κυρίως τις Κυριακές περίπου στην ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου, γύρω στις 08:30;

Η απάντηση είναι σύνθετη. Δεν θα κάνουμε την ζωή μας σκιά της αμαρτίας, αμαρτία το ένα , αμαρτία το άλλο. Καθένας και καθεμία, ανάλογα πάντοτε με την καθοδήγηση του ΙΕΡΕΑ πνευματικού του, προσέρχεται στον ιερό ναό σύμφωνα με τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του. Να ξαναδούμε τον ιερό ναό ως σπίτι μας, ως χώρο που μάς ανήκει , ως χώρο δικό μας. Ταυτόχρονα δε, ως ιεροψάλτης το λέγω, δεν ξέρετε τι χάνετε όσοι δεν εκκλησιάζεστε από το πρωί, από τις επτά[7] που θα σημάνει η πρώτη καμπάνα-σήμαντρο. Κυρίως τις Κυριακές, τα λόγια είναι ποιήματα, ζεις Ανάσταση, μυρίζεις Ανάσταση, ακούς Ανάσταση. Δια του λόγου το αληθές, δοκιμάστε το. Θα βιώσετε Ανάσταση, όπως το γράφω. Πως πάλι να λειτουργεί ο ιερός ναός και εγώ να κοιμάμαι; Ασφαλώς , κάποιες φορές , υπάρχουν και λόγοι που αναγκάζουν κάποιους να προσέλθουν αργότερα, στον πνευματικό τους τα περαιτέρω. Σκεφθείτε όμως και τον ιερέα ως άνθρωπο, χαρά που λαμβάνει όταν βλέπει να "γεμίζει" ο ναός από τον Εξάψαλμό κιόλας!!! Άνθρωποι είμεθα, καλόν είναι να τα γράφουμε και αυτά! Όσο μπορούμε λοιπόν ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ στους ιερούς ναούς, να γεμίσουμε τις εκκλησίες μας, να μυρίσουμε Ανάσταση Χριστού, Ανάσταση προσωπική, Ανάσταση του κόσμου μας.


 Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Γονατίζουμε τις Κυριακές;"

 

Η απάντηση είναι πως όχι. Είναι δυτική επιρροή να γονατίζουμε τις Κυριακές, καί οι ιερείς καί οι λαϊκοί. Μένουμε όρθιοι όταν ακούμε "Τα Σα εκ των σων". Κλίνουμε ελαφρά το κεφάλι και αποδίδουμε τιμή , σεβασμό, όχι κλείνουμε τα γόνατα. Η Κυριακή είναι ημέρα αφιερωμένη στην Ανάσταση του Χριστού μας και επομένως επ΄ουδενί δεν γονατίζουμε. Όσα λέγουμε εδώ, επισφραγίζονται με τους κάτωθι Οικουμενικούς και Αγιοπατερικούς κανόνες, βλ., ο 20ος της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, ο 90ος της εν Τρούλλω Συνόδου κ.ά. Ωσαύτως, ο 64ος Αποστολικός κανόνας επιφέρει αφορισμό στον πιστό που νηστεύει ημέρα Κυριακή!!

Δημητρίου Π. Λυκούδη

"Μιά βραδυά στις Καρυές [Α΄]"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη, 

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

   Επιστράτευσα και πάλι τη γραφίδα μου, συνάρμοσα τις νοσταλγικές απαιτήσεις του φίλαυτου νου μου και να, πάλι εδώ, καταπιάστηκα να συνεχίσω το οδοιπορικό μου στην Αθωνική γη, πιότερο να ενθυμήσω στην περιπλανώμενη αντιληπτική μου κρίση πως οδοιπορικά θα κάνεις πολλά, δεν ετελεύτησεν το οδοιπορικό ακόμη…!

Μιά βραδυά στις Καρυές [Β΄]

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

  Στις Καρυές παλαιότερα υπήρχε Λαύρα, ¨Λαύρα των Καρυών¨ ονομαζόταν ή Μονή του Άθωνος[1]. Ο ¨Πρώτος¨, ο Ηγούμενος της Μονής αυτής, είχε την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στους άλλους ηγουμένους του Όρους και ο τίτλος του αυτός, που  παραμένει  ακόμη και σήμερα, έδωσε το όνομά του στον κεντρικό ναό των Καρυών, στο Πρωτάτο [τότε ¨Μονή του Πρωτάτου¨]. Στην ¨πολίχνη¨ των Καρυών  εδρεύει η Ιερά Κοινότητα. Εδώ κάθε χρόνο αναλαμβάνει νέος Πρωτεπιστάτης και νέα Επιστασία, η οποία αποτελεί το εκτελεστικό όργανο της Ιεράς Κοινότητας. Η ιερά Σύναξη εισέτι, το ανώτατο νομοθετικό και δικαστικό σώμα του Αγίου Όρους, συγκροτείται από τους Καθηγουμένους των είκοσι[20] ιερών Μονών και, εκτός απροόπτου, συνέρχονται δύο φορές τον χρόνο.Σύρω τα βήματά μου προς τον κεντρικό ναό των Καρυών, το Πρωτάτο.