Η απάντηση είναι σύνθετη. Δεν θα κάνουμε την ζωή μας σκιά της αμαρτίας, αμαρτία το ένα , αμαρτία
το άλλο. Καθένας και καθεμία, ανάλογα πάντοτε με την καθοδήγηση του
ΙΕΡΕΑ πνευματικού του, προσέρχεται στον ιερό ναό σύμφωνα με τις ανάγκες
του και τις επιθυμίες του. Να ξαναδούμε τον ιερό ναό ως σπίτι μας, ως
χώρο που μάς ανήκει , ως χώρο δικό μας. Ταυτόχρονα δε, ως ιεροψάλτης το
λέγω, δεν ξέρετε τι χάνετε όσοι δεν εκκλησιάζεστε από το πρωί, από τις
επτά[7] που θα σημάνει η πρώτη καμπάνα-σήμαντρο. Κυρίως τις Κυριακές, τα
λόγια είναι ποιήματα, ζεις Ανάσταση, μυρίζεις Ανάσταση, ακούς Ανάσταση.
Δια του λόγου το αληθές, δοκιμάστε το. Θα βιώσετε Ανάσταση, όπως το
γράφω. Πως πάλι να λειτουργεί ο ιερός ναός και εγώ να κοιμάμαι; Ασφαλώς ,
κάποιες φορές , υπάρχουν και λόγοι που αναγκάζουν κάποιους να
προσέλθουν αργότερα, στον πνευματικό τους τα περαιτέρω. Σκεφθείτε όμως
και τον ιερέα ως άνθρωπο, χαρά που λαμβάνει όταν βλέπει να "γεμίζει" ο
ναός από τον Εξάψαλμό κιόλας!!! Άνθρωποι είμεθα, καλόν είναι να τα
γράφουμε και αυτά! Όσο μπορούμε λοιπόν ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ στους ιερούς ναούς,
να γεμίσουμε τις εκκλησίες μας, να μυρίσουμε Ανάσταση Χριστού, Ανάσταση
προσωπική, Ανάσταση του κόσμου μας.
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου