Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018
Τρίτη 14 Αυγούστου 2018
Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018
Συναξάρι 14/08: Άγιος Νεομάρτυς Συμεών ο Τραπεζούντιος, ο χρυσοχόος
Τη 14η Αυγούστου η Αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει τη μνήμη του αγίου Νεομάρτυρος Συμεών του χρυσοχόου.
Τραπεζούντιος στην καταγωγή, ο Συμεών γεννήθηκε το πρώτο τέταρτο του 17ου αιώνος μ.Χ. Για να δυνηθεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην, ο Συμεών οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί, ασχολήθηκε με την εργασία του χρυσοχόου.
Παρά το γεγονός ότι ο Συμεών ήταν φιλήσυχος άνθρωπος, σε κάποια διένεξη χριστιανών και τούρκων, συκοφαντήθηκε στον τοπικό έπαρχο ότι δήθεν ήταν υπαίτιος της συμπλοκής και, μάλιστα, πως μαχαίρωσε έναν εκ των εβραίων της παρέας αυτής. Αμἐσως συνελήφθη και φυλακίστηκε για 40 ημέρες.
Ο Συμεών στη φυλακή, ιλαρός και πράος, προσευχόταν στον Άγιο Θεό να κατορθώσει να σηκώσει έως τἐλους τον ζυγό της συκοφαντίας και αδικίας εις βάρος του. Λίγο αργότερα, ο Συμεών, αν και αθώος, κατέβαλε μια υψηλή αποζημίωση στον παθόντα εβραίο, ο οποίος, αν και καρπώθηκε την αποζημίωση που αδίκως κατέβαλε ο Συμεών, λίγο αργότερα πέθανε (ο εβραίος). Έτσι, ο Συμεών που είχε στο μεταξύ αποφυλακιστεί, μετά το θάνατο του εβραίου φυλακίστηκε και πάλι και αρνούμενος να προδώσει δια αρνήσεως της πίστης του τον Χριστό, υπέμεινε το μαρτύριο του απαγχονισμού!
Τον κρέμασαν κάτω από έναν πλάτανο στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν 14 Αυγούστου 1653 μ.Χ.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Νέας Ζωής Περιστερίου
Τρίτη 14 Αυγούστου 2018
18:30 Εσπερινός εορτής - Εγκώμια της Παναγίας
Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018
07:00 Όρθρος και Θεία Λειτουργία
Δείτε επίσης:
Θεολογία και υστεροφημία της καλοζωίας!
Δευτέρα, 13 Αυγούστου 2018,
Σας ασπάζομαι!
Αφορμή για το σημερινό μου άρθρο αποτέλεσε μία μνήμη του παιδικού παρελθόντος και ειδικότερα, των εφηβικών μου χρόνων. Πρόκειται για μία φράση - παραίνεση του μακαριστού πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη - έχω κρατήσει στο αρχείο μου αρκετές από τις επιστολές που είχαμε ανταλλάξει - όταν του είχα εκμυστηρευτεί πως, διακαώς, επιθυμώ να σπουδάσω τη θεολογική επιστήμη: «Κοίτα μη γίνεις και εσύ σαν και τους άλλους! Γέμισε η Αττική από θεολόγους, άνω των 10.000 θεολόγων προσοντούχων, που λησμόνησαν την αποστολή τους και αναπαύονται στο φαγητό και στον ύπνο...!». Παράξενα τα λόγια του τότε, δυσκολοκατανόητα στον εφηβικό μου νου! Σήμερα;
Εκοιμήθη ο μακαριστός, αλλά, είναι αλήθεια, παρά τις όποιες ακρότητες, κάποιες φορές, που παρουσίαζε, κυρίως στα μέσα και τους τρόπους έκφρασής του και ουδεπόποτε στην ουσία των γραφομένων και λεγομένων του, συγκρίνοντας εκείνη την πολύπλευρη προσωπικότητά του με αντίστοιχες "νερόβραστες" σημερινές, ω ναι, πόσο θα ήθελα να έβλεπα και ν᾿ άκουγα έναν, όχι πολλούς, έναν ακόμη και σήμερα, έναν αδέσμευτο, απονήρευτο, απροσποίητο, ρηξικέλευτο, αδέκαστο, ανεξάρτητο και πρωτοπόρο για την εποχή του Καντιώτη! Πόσο!
Το σημερινό, όμως, άρθρο μου έχει άλλο σκοπό, τουλάχιστον αρχικά, συγγραφής. Να στραφεί προς τους συναδέλφους λαϊκούς θεολόγους, άνδρες και γυναίκες και συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος, να μάς υπενθυμίσει την αποστολή μας: η θεολογική ορθοτομία και ορθοπραξία του βίου μας!
Λυπούμαι ανείπωτα κάθε που διαπιστώνω θεολογικές τοποθετήσεις του "καιρού", δηλαδή, της εποχής, συμβατές και απόλυτα εναρμονισμένες με την καθημερινή, μην πω και πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας, φορά του ανέμου! Αλήθεια, ποιου ανέμου!
Βαπτίζουμε την αδιαντροπιά πρόοδο και την ορθοπραξία "όνειρο θερινής νυκτός" μιας άλλης εποχής. Μάλιστα, δε, για να γίνουμε πιο "μοντέρνοι" στη διαδικτυακή ή επαγγελματική-φιλική παρέα μας, δε διστάζουμε να κρατήσουμε αποστάσεις από βασικές αλήθειες της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, αν δεν τις διαγράφουμε κιόλας! Αλειτούργητοι, αλιβάνωτοι, ανεκκλησίαστοι, αμέτοχοι των ιερών μυστηρίων, παρά ταύτα, μερίδα των λαϊκών θεολόγων, το τονίζω, μερίδα από εμάς βιώνουμε μια νέα αντίληψη εφαρμογής και οικειοποιήσεως ενός νέου εκκλησιαστικού ήθους, που μάς επιτρέπει να μιλάμε πολύ στους ανθρώπους για τον Θεό, αλλά καθόλου σ᾿ Εκείνον για τον κόσμο! Αδειάζουν οι Εκκλησίες και πληθαίνουν οι προσοντούχοι θεολόγοι - ασφαλώς δεν έχουμε εμείς την πληρότητα της εύθυνας αυτής - και αναδύεται ένα νέο κύμα θεολογικής "αφρόκρεμας" που δοκιμάζει λίγο απ᾿ όλα και αποφαίνεται περί παντός επιστητού, ορατού και αοράτου: «Έχω την αίσθηση ότι εδώ συναντά εφαρμογή εκείνο που χρόνια φωνάζω ότι λαθεμένη θεολογία διδάσκουμε, λαθεμένη θεολογία διδαχθήκαμε, αθεολόγητη θεολογία βιώνουμε», έγραφα λίγο καιρό πριν, σε ένα βιβλίο μου υπό τον τίτλο "Θεολογίας γόνοι αθεολόγητοι".
Κλείνοντας, θα αναφέρω μια μικρή ιστορία από την αρχαία Αθήνα, μία από αυτές τις ιστορίες που πολύ αγαπώ να σκέφτομαι και να διηγούμαι: 317 π.Χ. και η Αθήνα βρίσκεται υποδουλωμένη στους Μακεδόνες. Από τον άρχοντα της Μακεδονίας Κάσσανδρο, διορίζεται διοικητής της Αθήνας ένας άνδρας πολύ διαβασμένος αλλά με χαρακτήρα άξεστο, άστατο και ματαιόδοξο, ο Δημήτριος ο Φαληρεύς! Η αλαζονεία του και η παντογνωσία του έκανε τους Αθηναίους να γεμίσουν την Αθήνα με αγάλματα, με ανδριάντες του Δημητρίου, περίπου 360 σε όλη την πόλη και, ασφαλώς, από το δημόσιο ταμείο. Δεν έμεινε, όμως σε αυτό! Εξέδωσε διαταγή, σύμφωνα με την οποία υποχρέωσε όλους τους Αθηναίους, από είκοσι ετών και επάνω, να περάσουν από εμπρός του και να τον προσκυνήσουν...!
Εκάθισε, λοιπόν, ο ταλαίπωρος ο Δημήτριος στο θρόνο του αγέρωχος και καμάρωνε τον κόσμο που περνούσε και υποτακτικά προσκυνούσε - άραγε, να πάει το μυαλό μου κάπου συγκεκριμένα, σήμερα; - έως ότου έφθασε και ο ξακουστός Μένανδρος, ο μεγάλος ποιητής! Αυτός προσπέρασε τον Δημήτριο με αδιαφορία, γεγονός που εξόργισε τον Φαληρέα διοικητή. Στην δε ερώτησή του, πώς, γιατί δεν προσκύνησε, σύμφωνα πάντα με την εκδιδομένη διαταγή, ο Μένανδρος απάντησε: «Ναι, αλήθεια δεν σε προσκύνησα. Γιατί, έως να φθάσω εδώ, στο δρόμο μου συνάντησα πολλούς Δημήτριους (σημ. τους ανδριάντες) και δεν ήξερα ποιος απ᾿ όλους είναι ο αληθινός».
Αφού, λοιπόν, κάποιοι αρέσκεσθε στο λιβανωτό και στο θυμίαμα, αφού το καταναλώνετε που το καταναλώνετε, ε, καιρός είναι: εναποθέσατε αυτό στις εκκλησιές μας, εκεί που αρμόζει και αφήστε την αηδιαστική θυμιάτιση, με λόγια και έργα, στα απόνερα όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας και διοίκησης, μήπως και μόνο στην ιδέα πως κάποια μέρα, μπορεί, ίσως, κάποτε, ν᾿ αποτελέσετε και εσείς "ουρά" και αυλή κάποιοι άλλου Δημητρίου Φαληρέα…!
Σας ασπάζομαι,
Δημήτριος!
Ιερά Πανήγυρις στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας
Τρίτη 14 Αυγούστου 2018
19:30 Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος
22:00 Ιερά Αγρυπνία
Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018
07:00 Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
19:30 Μεθεόρτιος Εσπερινός μετά των Εγκωμίων της Υπεραγίας Θεοτόκου χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Παύλου
Δείτε επίσης:
Κυριακή 12 Αυγούστου 2018
Ιερές Αγρυπνίες για την εβδομάδα 12.08-18.08.2018 εντός Αττικής
Κυριακή 12.08.2018
20:30 Ι.Εξωκκ. Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Παιανίας
21:00 Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλλήνης
Δευτέρα 13.08.2018
19:30 Ι.Ν. Αγίου Τρύφωνος Κολωνού
20:00 Ι.Ν. Αγίων Αθανασίου και Ευγενίας Περιστερίου
20:00 Ι.Ν. Αγίων Γεωργίου και Ειρήνης Παπάγου
20:00 Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγίας Φωτεινής Υμηττού
20:00 Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Καλογραίζης Νέας Ιωνίας
21:00 Ι.Ν. Αγίου Παντελεήμονος Γλυφάδας
21:30 Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Κολοκυνθούς
22:00 Ι.Μ. Αγίου Νεκταρίου Γλυφάδας
Τρίτη 14.08.2018
19:30 Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Πρασίνου Λόφου Νέου Ηρακλείου
19:30 Ι.Ν. Αγίου Σάββα Γλυκών Νερών
19:30 Ι.Ν. Αγίου Φιλίππου Θησείου
20:00 Σιμωνοπετρίτικο Μετόχι Αναλήψεως Βύρωνα
20:00 Ι.Μ. Αγίου Νεκταρίου Γλυφάδας
20:00 Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοκαστριωτίσσης Πλάκας
20:30 Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου των Όπλων Κάτω Πατησίων
20:30 Ι.Ν. Γεννήσεως Χριστού Ψυρρή
20:30 Ι.Μ. Αγίου Παντελεήμονος Κοκκιναρά
21:00 Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Πειραιώς
21:30 Ι.Ν. Τριών Ιεραρχών Ομονοίας
21:30 Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη
23:00 Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου
Τετάρτη 15.08.2018
20:30 Ι.Μ. Αγίου Παντελεήμονος Κοκκιναρά
21:30 Ι.Μ. Εισοδίων Θεοτόκου Μαρκόπουλου Ωρωπού
22:00 Ι.Μ. Αγίου Νεκταρίου Γλυφάδας
Πέμπτη 16.08.2018
20:30 Ι.Μ. Αγίου Παντελεήμονος Κοκκιναρά
Παρασκευή 17.08.2018
20:30 Ι.Μ. Αγίου Παντελεήμονος Κοκκιναρά
21:00 Ι.Μ. Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης
Σάββατο 18.08.2018
20:00 Ι.Π. Αναστάσεως Χριστού Σπάτων
22:00 Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Ιλίου
Δείτε επίσης:
Σάββατο 11 Αυγούστου 2018
Η φωτογραφία της ημέρας!
Καλό ΣαββατοΚύριακο. Η φωτογραφία της ημέρας με ένα ξεχωριστό τραγούδι:
"Θα βρεθούμε ξανά"
(Παιδική χορωδία Τυπάλδου).
Ακούστε το τραγούδι ΕΔΩ!
Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018
Συναξάρι 11/08: Αγιοι Νεομάρτυρες Αναστάσιος και Δημήτριος οι Πανεράδες και Άγ. Νήφων Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως
Δύο παλικάρια του Χριστού, μεταξύ άλλων, εορτάζουν την 11η Αυγούστου, στο ορθόδοξο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας. Πρόκειται για τους Νεομάρτυρες Αναστάσιο και Δημήτριο, ο πρώτος 20 χρόνων και ο δεύτερος 18.
Ο Αναστάσιος καταγόταν από τους Ασωμάτους και ο Δημήτριος από την Αγιάσο της όμορφης Λέσβου. Έμαθαν από μικρή ηλικία την τέχνη του καλαθοποιού και αυτήν εργάσθηκαν έως την ενηλικίωσή τους. Μάλιστα, δε, για να αυξήσουν την πελατεία τους, εργάζονταν σε ένα καλαθοποιό στον Κασαμπά της Μικράς Ασίας.
Κατηγορήθηκαν από τους Τούρκους ότι έκαναν ιεραποστολή, παράλληλα με το επάγγελμά τους. Έτσι, συνελήφθησαν αμφότεροι, φυλακίστηκαν και υπέμειναν φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Τέλος, επειδή οι Τούρκοι δήμιοι έβλεπαν την ομολογιακή πίστη των Νεομαρτύρων αδέκαστη και σταθερή, τους απαγχόνισαν κάτω από έναν πλάτανο. Ήταν μόλις 20 και 18 ετών αντίστοιχα!
Συνάμα, όμως, τη 11η Αυγούστου η Αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει και την οσιακή ζωή του Αγίου Νήφωνα του Β', Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (ο άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής είναι άλλος, ο οποίος εορτάζει 23/12).
Αυτός ο μακάριος, με καταγωγή από την Πελοπόννησο, έγινε αρχικά μοναχός στην Επίδαυρο, δίπλα σε έναν αγιασμένο και έμπειρο γέροντα. Αργότερα, αφού κοιμήθηκε ο γέροντάς του, κατέφυγε στην Αχρίδα, στην Ιερά Μονή της Θεοτόκου και από εκεί μετέβη στο Άγιον όρος, στην Ι. Μονή Διονυσίου, όπου και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος.
Αργότερα εξελέγη Μητροπολίτης Θεσ/νίκης και μετά Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Από τον πατριαρχικό θώκο απομακρύνθηκε δύο φορές και κατέφυγε και πάλι, μεταξύ άλλων τόπων, στο Άγιον όρος. Στην τρίτη κατά σειρά κλήτευσή του να επανέλθει στον πατριαρχικό θώκο, στην ουσία τον παρακαλούσαν να επιστρέψει όσοι τον εκδίωξαν, αυτός ο μακάριος προτίμησε την οσιακή μοναχική ζωή του Άθωνος και της αγαπημένης Μονής του Διονυσίου, όπου και εκοιμήθη.
"Η ζωή της Παναγίας" - Ραδιοφ. Εκπομπή ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ (140η).
Η ζωή της Παναγίας. Οι άγιοι θεοπάτορες, τα παιδικά χρόνια της Παναγίας, η εκλογή του Ιωσήφ, το διακόνημα της Παναγίας και η καθημερινότητά της στο Ναό, η Κοίμηση, θαυμαστά σημεία πριν, την ώρα και μετά την Κοίμησή Της. Η παρουσία της στους πρόποδες του Άθω κ.ά. Μάθετε για όλα τα παραπάνω στη ραδιοφωνική μας εκπομπή ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ, ΕΔΩ!
Επιμέλεια: Δημήτριος Λυκούδης
Ρύθμιση-Επεξεργασία: Αλίσια Μαστροθανάση
Μοναστική φιλοξενία ή αμόναχη συμπεριφορά;
Σας ασπάζομαι,
Αρχικά, ας τονιστεί ιδιαίτερα ότι τα μοναστικά μας καθιδρύματα δεν είναι τόποι αναψυχής και εξόρμησης για κάθε πνευματικό αναζητητή και τουριστικό προσκυνητή, πόσο δε μάλλον για κάθε αργόσχολο και δια βίου εκδρομέα και περιπατητή. Είναι κέντρα θείας λατρείας, τόποι προσευχής και περισυλλογής, τόποι ιεροί που οι Μοναχοί, άνδρες και γυναίκες, αναζητούν τον τρόπο της πραγματικής και αληθινής ησυχίας, η οποία, με τη σειρά της, θέτει τα θεμέλια για την ανάβαση της ψυχής προς τα άνω, προς συνάντηση με τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αυτό αποτελεί την κυρίαρχη και δεσπόζουσα αλήθεια περί των μοναστικών καθιδρυμάτων της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και των αγαπητών - ιδιαίτερα και στον γράφοντα - μοναχών και μοναζουσών μας. Υπάρχει, όμως, και μια δεύτερη αλήθεια, ενδεχομένως ήσσονος σημασίας, πλην, όμως, αλήθεια: η συμπεριφορά μιας μερίδος μοναχών/σων προς κάθε πονεμένο, "πνευματικό" άνθρωπο ή όχι, συνειδητοποιημένο ή μη, που εισέρχεται στα μοναστηράκια απανταχού και αναζητεί λόγο αγαθό και βλέμμα παρηγορίας από τους μοναχούς μας.
Εάν, εάν λέγω, επιθυμείτε να είστε στην ησυχία και στο διακόνημά σας απερίσπαστοι, παρακαλώ την αγάπη και τη θεοφιλή διακονία σας: καθιερώστε το "άβατον" στην Ι. Μονή σας (με όσα προβλήματα διοικητικά-μητροπολιτικά αυτό συνεπάγεται), αλλέως ρυθμίστε αυστηρά τις ώρες προσέλευσης του κοινού και, κυρίως, αφουγκραστείτε ότι αυτός ο κόσμος που έρχεται, εάν είναι συνειδητοποιημένοι, φροντίστε να φύγουν πιότερο αναπαυμένοι και θωρακισμένοι, εάν πάλι είναι αδιάφοροι, εσείς, παρακαλώ, εσείς πατέρες, δώστε τους το έναυσμα, την αφορμή, το "καλό παράδειγμα" ώστε να ξαναέρθουν και, προς Θεού, μην τους αναγκάσατε μόλις βγουν από τον αυλόγυρο της Μονής να γυρίσουν και να σας μουντζώσουν μουρμουρίζοντας!
Εάν ανοίγετε τα "παγκάρια" της Μονής τότε να ανοίξετε και τις καρδιές σας. Βέβαια, ετόνισα και στην αρχή πως το έργο των μοναχών είναι άλλο. Από την ώρα, όμως, που υποδέχεσθε κόσμο, φροντίστε να έχετε και ανθρώπινη συμπεριφορά. Το ράσο δεν σας "ιεροποιεί" απέναντι στον οποιοδήποτε και, ασφαλώς, το γεγονός ότι κάποιοι - για πόσο ακόμη, άραγε! - δεν απαντούν στην αδιαντροπιά και ωμότητα των παρατηρήσεων και αντιδράσεών σας, είναι ένδειξη ορθοπραξίας, ταπεινώσεως και πνευματικής αρχοντιάς, δηλαδή φιλότιμου και ανωτερότητας και όχι αδυναμίας και φόβου. "Το καλό, για να είναι καλό, πρέπει να γίνεται/λέγεται και με καλό τρόπο".
Τώρα, πόσοι και με ποιο τρόπο πηγαίνουμε στα μοναστήρια, με ποια ενδυμασία και με ποιο στυλ, έχω την αίσθηση, ίσως και ευγένεια, προς ώρας, να μην αναφερθώ εδώ. Στηλιτεύω, όμως, μερίδα ορθοδόξων μοναχών για την απάνθρωπη και ακαταλόγιστη συμπεριφορά τους.
Και πάλι, εάν πατέρες, ναι αυτούς, αυτούς τους αδιάφορους και ταλαίπωρους που έρχονται, εάν δεν "κερδίσουμε" αυτούς με τη χριστιανική μας ευγένεια και το ορθόδοξο ήθος, ερωτώ, ποιους θα "κερδίσουμε"; Τους αυλοκόλακες, τους ημετέρους και τις ουρές των μητροπολιτικών αυλών και των κύκλων τους;
Σας ασπάζομαι,
Δημήτριος.
Η φωτογραφία της ημέρας.
Η φωτογραφία της ημέρας. Απολαύστε την με τη μελωδική και αξέχαστη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού, στο τραγούδι "δεν ξέρω πόσο σ᾿ αγαπώ". ΕΔΩ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)