ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ "ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ"

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Οι εκπομπές της εβδομάδος 07/03/2016 - 13/03/2016


Α. ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ: "Η Αγια Θεοδώρα ΄Αρτης
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Β. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "
Διάλογος με τους νέους [47]"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Γ. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Διάλογος με τους νέους -
Επίκαιρες απαντήσεις σε διάφορα νεανικά ερωτήματα"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),
 

Δ. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ: "Παιδαγωγικές προσεγγίσεις στην Χριστιανική Αγωγή" 
(Δημήτριος Π. Λυκούδης).
 

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Λίγο πριν τη β’ έκδοση τους…




Η αγάπη και το ενδιαφέρον του φίλου – αναγνωστικού κοινού έφεραν τα βιβλία μου «Βίος Αβίωτος» και «Οσμήν Ευωδίας Αγιορείτικης», στην απαρχή και προετοιμασία για την β΄ έκδοση τους, η οποία θα πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την εορτή του Πάσχα.
Από σήμερα, Παρασκευή 04 Μαρτίου 2016, και τα δύο βιβλία κοσμούν / κοσμούνται και στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου / εκδόσεις «Μορφή Εκδοθήτω - Δι' Ευχών», Μαυροκορδάτου 7 στο κέντρο της Αθήνας. 
Τηλ 210 - 33 11 747/ 3246293 / 32 46 733.

"Νέοι και Εξομολόγηση"

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

"Το βίωμα της οντολογικής σχέσης του κτιστού κόσμου με τις άκτιστες θείες προόδους της τριαδικής θεότητας μέσω της προσευχής."



 Δημήτριος Π. Λυκούδης,
πτ. Θεολογίας, πτ. Φιλολογίας, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών

 
Η οντολογική σχέση του κτιστού κόσμου με τις άκτιστες θείες προόδους της τριαδικής θεότητας διακόπηκε με την ανυπακοή των πρωτοπλάστων[1].
      Η θέωση του κτιστού ήταν ανέφικτη εξαιτίας της προπατορικής αμαρτίας. Το οντολογικό πταίσμα του Αδάμ, η προσπάθεια δηλαδή του ανθρώπου να υποκαταστήσει τον ίδιο τον Άγιο  Θεό συνεπέφερε τη φθορά και το θάνατο, αφού «ξ οκ ντων κτιστός κόσμος στρεψε τήν κοινωνία του πρός τόν ξ οκ ντων κτιστό νθρωπο»[2]. Έτσι, παρέμενε ως διαχρονική αδυνατότητα η σωστική επέμβαση στην κτίση και στην ιστορία οποιουδήποτε, εκτός του Θεού.

Νέο άρθρο του Δημητρίου Π. Λυκούδη στην έντυπη εφημερίδα "Κιβωτός της Ορθοδοξίας" [03/03/2016]


"Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ",
  στην εφημερίδα  
"ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"
αρ. φύλλου 021, Πέμπτη 03 Μαρτίου 2016, σελ 26 -27

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Η θεωρία “περί τῆς ὑποστατικῆς ἀρχῆς ἐν τῷ Θείω Εἶναι καί ἐν τῷ ἀνθρωπίνω εἶναι” στον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ.




Δημήτριος Π. Λυκούδης,
πτ. Θεολογίας, πτ. Φιλολογίας, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών

 
Η εποχή της μετανεωτερικότητας ως έξαρση και κυριαρχία του τεχνοπώλιου διακρίνεται από την ατομικότητά της. Αρνείται πεισματικά τον εγκλιματισμό της στην πολιτιστική παράδοση και πνευματική κληρονομιά και αποποιείται κάθε δεσμού με το παρελθόν και την ιστορική αναδρομικότητα αναζητώντας εφήμερες και πρόχειρες λύσεις δομημένες στην ηδονική εμπορευματοποίηση και στην εφάμαρτη πληροφόρηση της επικαιρότητας. Ως φυσικό επακόλουθο, η ανθρώπινη ύπαρξη αποδομείται και συρρικνώνεται, μαζοποιείται στην φαινομενική αποτύπωση της «ανάπτυξης της τεχνολογίας».
Η περιρρέουσα κατάσταση όμως της “Θεαματικής Κοινωνίας” καλλιεργεί την αποξένωση του ανθρώπου από την πατερική και ασκητική κληρονομιά και συμβάλλει καθοριστικά στην προσωπική του αλλοτρίωση. Η “μαζική κουλτούρα” ως αντανάκλαση και αποτύπωμα της πνευματικής ένδειας και πτώσεως, εγκλωβίζει τον άνθρωπο στον εαυτό του και τον οδηγεί σε τραγικό οντολογικό και υπαρξιακό αδιέξοδο. «Ἡ ἐκ τοῦ μή ὄντως προαγωγή τοῦ κτιστοῦ στόν ὄν δέν τοῦ ἐξασφαλίζει καί τήν ὄντως ζωή, ἐάν δέν μεταλαμβάνει αὐτῆς τῆς ζωῆς, γιατί φέρει ἀφεαυτοῦ ἐγγενῆ τήν τάση πρός τό μή ὄν.»
[1]

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

"Οι νέοι και τα προβλήματα κατά το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως" Ομιλία του Δημητρίου Π. Λυκούδη στον Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος.(26/02/2016)

Ο Δημήτριος Π. Λυκούδης, την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016, 17:30 – 17:55, στην εκπομπή «Η Εκκλησία καθ΄ οδόν» του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνομίλησε με τον δημοσιογράφο κ. Αντώνιο Γιαννακόπουλο με θέμα: «Οι νέοι και τα προβλήματα  κατά το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως»

"Παιδαγωγία εν Χριστώ [20]"

"Γονείς και συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών"



Δημήτριος Π. Λυκούδης,
πτ. Θεολογίας, πτ. Φιλολογίας, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών


Η αντίληψη σήμερα, μεγάλης μερίδας γονέων, ότι το παιδί, ακόμη και κατά τη διάρκεια της νηπιακής του ηλικίας, δεν κατανοεί και, κυρίως, δεν συναισθάνεται όλα όσα συμβαίνουν στον περιβάλλοντα χώρο του, όχι μόνο επιβλαβής είναι και εσφαλμένη, αλλά εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους και λειτουργεί «αντιπαραγωγικά» στην ομαλή και διανοητική-ψυχοσωματική του ωρίμανση. «Προσέχετε πως και με ποιο τρόπο συζητάτε μπροστά στα παιδιά, γιατί οι εικόνες και οι ήχοι ¨αποθηκεύονται¨ μέσα τους και τούς ακολουθούν έως του τάφου», συμβούλευε τους νέους γονείς ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Οι εκπομπές της εβδομάδος 29/02/2016 - 06/03/2016


Α. ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ:"O Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς" (02 Μαρτίου)"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Β. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ:"
Προβλήματα των νέων μπροστά στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),

Γ. ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: "Διάλογος με τους νέους -
Επίκαιρες απαντήσεις σε διάφορα νεανικά ερωτήματα"
(Δημήτριος Π. Λυκούδης),
 

Δ. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ: "Παιδαγωγικές προσεγγίσεις στην Χριστιανική Αγωγή" 

(Δημήτριος Π. Λυκούδης).
 

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

"Είναι ορθόν, μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, ο ιερεύς- λειτουργός να υψώνει και να ευλογεί το αντίδωρο;"




Επικράτησε πλέον και ας είναι λαθεμένη κίνηση. Το αντίδωρο ευλογείται από το πρωί, από την ώρα της Προθέσεως δια της ευχής "Ο Θεός, ο Θεός ημών, ο του ουράνιον άρτον...".  Ο άρτος της προσφοράς, από τον οποίο απεκόπει ο Αμνός, μετέχει της ευλογίας και του αγιασμού και δε χρειάζεται "εκ νέου" ευλογία! Η συνηθισμένη στα μάτια μας κίνηση του ιερέα-λειτουργού μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, επικράτησε ως συνήθεια και παραλληλισμό με τον άρτο προς τιμήν της Κυρίας Θεοτόκου, που υψωνόταν την ώρα αυτή! Επομένως, δε χρειάζεται να επαναλαμβάνεται η ως άνω κίνηση, που εκ του αποτελέσματος εκφράζει άγνοια και ασυνέπεια με την εκκλησιαστική μας Παράδοση(και πολύ περισσότερο η εκ νέου ευλογία). Προσοχή όμως, και κατά τη διάρκεια της λήψης του αντιδώρου! Με σεβασμό, πειθαρχία, και κυρίως με τιμή στο "αντίδωρο". Ει δυνατόν, μικρά κομμάτια ώστε να κατασθίονται αυτόματα και μονόπρακτα (εδώ την ευθύνη έχει ο διακονών νεωκόρος εντός του ιερού Βήματος),και προσοχή στα ψυχία που κατακλείονται σε όλο τον περίβολο χώρο του ιερού Ναού, εντός και εκτός αυτού. Ο Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός μάς έλεγε ότι η ευσέβεια διακρίνεται στα καθημερινά, εκεί φαίνεται η διαφορά και η ποιότητα της αγάπης μας!

 Δημήτριος Π. Λυκούδης

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Αιτωλικός Απόηχος (Τεύχος 6 / Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016)

Ραδιοφωνική εκπομπή στον σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος (26/02/2016)


 
Ο Δημήτριος Π. Λυκούδης, την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016, 17:30 – 17:55, στην εκπομπή «Η Εκκλησία καθ΄ οδόν» του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνομιλεί με τον δημοσιογράφο κ. Αντώνιο Γιαννακόπουλο με θέμα: «Οι νέοι και τα προβλήματα κατά το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως». Καλή σας ακρόαση!

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Που αναφέρεται η φράση «Δι΄ευχών» στην απόλυση των Ιερών ακολουθιών που κάμνει ο ιερέας;



Η φράση «Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών» στην απόλυση της ακολουθίας ή της Θείας Λειτουργίας αναφέρεται όχι στους Άγιους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά στους Μοναχούς που συμμετέχουν εκείνη τη στιγμή ενεργά στην ακολουθία, καθώς συντάχθηκε και αναφερόταν στην ιερά και σεβαστή Μοναχική αδελφότητα του Ορθόδοξου Μοναχισμού. Ο ιερέας, επιστρατεύει τις ευχές των παρισταμένων αγίων Πατέρων Μοναχών για να εκζητήσει το Μέγα Έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σήμερα, όταν χοροστατεί ή ιερουργεί Αρχιερέας, η απόλυση γίνεται αναλογικά με την παραπάνω εκζήτηση, δηλαδή, ο ιερέας που προΐσταται(πρεσβεία χειροτονίας), εύχεται «δι΄ευχών του αγίου Δεσπότου ημών» να επέλθει η χάρις και το θείον Έλεος! Στην ενοριακή ζωή, την ανάλογη θέση των Μοναχών καταλαμβάνουν σήμερα οι λαϊκοί πιστοί. Κάτι παρόμοιο συνηθίζουν και σήμερα οι Μοναχοί με την μονολόγιστη ευχή, λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, δι΄ευχών του γέροντος (τάδε…), ελέησόν με τον αμαρτωλόν» και αναφέρονται συνήθως στον γέροντα πνευματικό τους ή τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής. Η δε τελευταία επίκληση με την προσθήκη «δι΄ευχών του γέροντος τάδε…»χρησιμοποιείται και από ευσεβείς λαϊκούς, πάντοτε όμως με την ευλογία του γέροντος πνευματικού!

Δημήτριος Π. Λυκούδης

Δραστηριότητα συλλόγου «ο Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοία»




Ο μη κερδοσκοπικός Σύλλογος συμπαράστασης αδελφών "Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοία¨, μετά από παράκληση και επιθυμία του ιερού Ναού Ευαγγελισμού Φάρου Αυλίδος να συνδράμουμε στη δημιουργία βιβλιοθήκης πνευματικού κυρίως περιεχομένου στο πνευματικό κέντρο του εν λόγω ιερού Ναού, συγκέντρωσε περίπου 200 (αρχικά) βιβλία , τα οποία και σύντομα θα παραδώσει στην ενορία. Κατά την ημέρα της προσφοράς, εντός ολίγων ημερών, θα ευχαριστήσουμε και όσους φορείς, πέρα από την αγάπη όλων εσάς και των λοιπών αδελφών μας, συνέβαλαν σε αυτή την φιλάδελφη δραστηριότητα. Θερμές ευχαριστίες σε προεδρείο, μέλη και φίλους του Συλλόγου μας!

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

"Πρόσχωμεν..."



Οι κάτωθι Λειτουργικές Απορίες αφιερώνονται στους φίλεργους ιερείς μας και στους καλούς συναδέλφους ιεροψάλτες, όχι με διάθεση και ύφος «διδασκαλικό», αλλά, όπως πάντα, με αυτοκριτική και αυτοθέλητη προσπάθεια εγκόλπωσης της γνώσης και του ορθού!
 
1.Κατά το «Πρόσχωμεν, τα άγια τοις αγίοις» υψούται μόνον ο αμνός ή ολόκληρο το δισκάριον με τις μερίδες;
 
2.Είναι σωστό, λίγο πριν την απαγγελία(εμμελώς απαγγέλεται) του αποστολικού αναγνώσματος, ο ιερέας λειτουργός να προσδίδει το βιβλίο του «Αποστόλου» εις τον ιεροψάλτην από της Ωραίας Πύλης και μετά την απαγγελία να το λαμβάνει και πάλι και να το αποθέτει επί της Αγίας Τραπέζης;
 
3.Κατά τη διάρκεια του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, ο ιερέας φέρει πετραχήλι και φελώνιον ή ένα εκ των δύο;
 
Απαντήσεις:
 
1.Όταν ο ιερέας λέγει το «Πρόσχωμεν, τα άγια τοις αγίοις», υψώνει μόνον τον Αμνόν, ουχί το δισκάριον με τις μερίδες! Η Ύψωση αυτή, μας λέγουν οι άγιοι Πατέρες, συμβολίζει την ύψωση του Τιμίου Σώματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού επί του Σταυρού, και ακολούθως, την Ταφήν και την Ανάστασην! Προσοχή! Μόνον τον Αμνόν!
 
2.Είναι νεωτερισμός που επικράτησε από αμάθεια, προκειμένου κάποιοι ιερείς, από σεβασμό πιθανότατα ορμώμενοι, να αποδώσουν μεγαλύτερο δέος στο αποστολικό ανάγνωσμα που πρόκειται να απαγγελθεί. Πρακτικώς, ιστορικώς και λειτουργικώς είναι λάθος και επομένως καλόν είναι να μην επαναλαμβάνεται. Εισέτι, είναι κανόνας παραδοσιακός των ιεροψαλτών να κατέρχονται συγκεκριμένες στιγμές από τα αναλόγιά τους και ουχί έτερες ή να στέλνουν βοηθούς!
 
3.Το είδαμε και αυτό! Βάπτιση εις το κέντρο των Αθηνών μόνο με πετραχήλι! Φελώνιον πρέπει και πετραχήλι μαζί! Ως προς τις δικαιολογίες ότι το φελώνιον «εμποδίζει» πρακτικώς, ας μιμηθούμε την ευλαβέστατη συνήθεια πολλών ιερέων που «δένουν» και μαζεύουν το φελώνιόν τους με παραμάνα, κατά τη διάρκεια της εμβαπτίσεως του βρέφους! Επίσης, προσοχή! Στην κατήχηση, στις ευχές δηλαδή της κατήχησης, επειδή δεν έχουμε ακολουθία αλλά αποτελούν μία προσθήκη στο Μυστήριο της Βαπτίσεως(ας μην ξεχνάμε ότι παλαιότερα η Βάπτιση τελούνταν μέσα στη Θεία Λειτουργία), ο ιερέας δεν άρχεται με το «Ευλογητός…» και επομένως, εις το πέρας των ευχών δεν κάμνει απόλυση! Όχι απόλυση διά «δι΄ευχών» λοιπόν στο τέλος των ευχών της κατήχησης!

Δημήτριος Π. Λυκούδης

"O Όσιος Ιωάννης ο θεριστής" (24 Φεβρουαρίου)

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Προφητείες και πνευματική ζωή






Δημήτριος Π. Λυκούδης,
Θεολόγος – Φιλόλογος, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών


Είναι και αυτό στοιχείο οξύμωρο της αχαρακτήριστης και ανίερης λεγόμενης «μεταπατερικής εποχής». Ο πιστός, ο χριστιανός λησμόνησε τα πνευματικά, δεν ενδιαφέρεται, δεν αναπαύεται, δεν αφιερώνει χρόνο στη μελέτη του ιερού Ευαγγελίου και της Αγίας Γραφής, και αν το κάμνει, απώτερο στόχο έχει όχι τον εξ Ουρανού φωτισμό, αλλά την ανούσια μάθηση, την άκαρπη επιστημονική και αγιογραφική κατάρτιση, μόνο και μόνο για να ¨γνωρίζει¨ να απαντήσει εάν ερωτηθεί, μόνο και μόνο για να δείχνει ότι μελέτησε και ¨γνωρίζει¨.

"Οι τρεις Ιεράρχες ως φωστήρες της Οικουμένης"


 
 
Δημήτριος Π. Λυκούδης,
Θεολόγος – Φιλόλογος, Υπ. Δρας Παν/μίου Αθηνών

 
Οικουμενικοί διδάσκαλοι και φωστήρες της απανταχού γης αναδείχθηκαν οι προστάτες της ελληνικής Παιδείας και των γραμμάτων, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος(1). Πνευματικά αναστήματα ανείπωτης υπεροχής, σκαπανείς και μύστες της ορθοδόξου πνευματικότητος, που κατόρθωσαν να συγκεράσουν στοιχεία του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό και προέτρεψαν ακουσίως τον πατέρα Γεώργιο Φλορόφσκυ ν΄αναφέρεται στον ελληνισμό ως αξεδιάλυτο στοιχείο της Ορθοδοξίας, στοιχείο που, αν αφαιρεθεί, χάνεται ένα ουσιαστικό, ίσως το ουσιαστικότερο κομμάτι της(2).