Εδιάβαζα, αυτές τις ημέρες, όσα σχετικά με τον φίλεργο και εκκλησιοκεντρικό τρόπο ζωής του μακαριστού πατρός Δημητρίου Στανιλοάε (1903-1993). Ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματά του, αν όχι το σπουδαιότερο, είναι η μετάφραση της Φιλοκαλίας στη ρουμανική γλώσσα (4 τόμοι, 1946-1949). Η δε προσευχή του, είναι χαρακτηριστικό το κάτωθι απόσπασμα, ώστε να αποκτήσεις, φίλε αναγνώστα, εάν δεν το έχεις κάμνει ήδη, μια εικόνα και γεύση σχετική: προσευχή που θυμίζει Νηπτικούς Πατέρες και φιλοκαλικά άνθη της Ερήμου: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, δώσε μας το Άγιο Πνεύμα και κάνε να φυτέψει στις καρδιές μας τη Θεία Χάρη! Τότε θα γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο, όπως ο Πατέρας μας γνωρίζει: χωρίς προσχήματα, χωρίς κατάκριση, χωρίς περιφρόνηση. Εισάκουσε την προσευχή μας, ώστε όλοι οι άνθρωποι, πέρα από κάθε σταυρό, κάθε δοκιμασία, κάθε φυλακή, να απολαμβάνουν ο ένας τον άλλο και να ευφραίνονται από την παρουσία Σου, μέσα στο ανέσπερο φως, μιας ατελείωτης "κοινωνίας". Δόξα σε Σε, Τριάς Αγία, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες. Αμήν!» (Χρυσοστόμου Κ. Παπαθανασίου (Αρχιμ), νυν Μητροπολίτου Μάνης, Σύγχρονες Πνευματικές Μορφές, Χριστιανική Στέγη Καλαμάτας, 2009, σελ. 76).
