Πανηγυρίζει η Αστροπαλιά, η πανέμορφη Αστυπάλαια, καθώς εορτάζει ο πολιούχος άγιός της, Όσιος Άνθιμος ο εκ Κεφαλληνίας (1782). Στην Αστυπάλαια διέμεινα 4 ολόκληρα χρόνια, 1983-1987. Οι πρώτες αναμνήσεις από το νηπιαγωγείο, πρώτη και δευτέρα δημοτικού! Οι πρώτες μου αμαρτίες εκεί! Οι πρώτες μου αταξίες, τα πρώτα μου όνειρα! Στις ονειρεμένες αμμουδιές της πρωτοερωτεύτηκα τη θάλασσα, εκεί για πρώτη φορά της υποσχέθηκα πιστότητα στο χρόνο. Εκεί πρωτοσυνέλεξα τα πρώτα βότσαλα! Έτρεχα και τα άφηνα σιμά της, στην ακροθαλασσιά, και έκαμνα υπόσχεση, όρκο έβαζα εμπρός της να γυρίσω να τη συναντήσω πάλι. Εκεί άφησα λησμονημένες όλες τις παιδιάστικες μυρωδιές! Αμμουδιά και θάλασσα, ιώδιο και αλάτι...! Πέρασε καιρός, λησμόνησα το χρώμα της, με λησμόνησε και αυτή, μια και, υποσχέσεις ανεκπλήρωτες δεν κρατούν αλώβητες στο πέρασμα του χρόνου. Εορτάζει η Αστροπαλιά, η αγάπη των παιδικών μου χρόνων! Μα όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν τολμώ, ανίκανη φαντάζει από μέρους μου, αδύναμος θαρρώ πως είμαι, αδύναμος να ψελλίζω "Αστροπαλιά" και αδακρύβρεχτος να μένω...!
