Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας στα 1731. Καλλιέργησε από μικρός τις
ευαγγελικές αρετές και το ορθόδοξο ήθος. Ο Θεός τον κατέστησε επίσκοπο
Κορίνθου, η κακία όμως του κόσμου οδήγησε αυτόν στην εξορία, καί μάλιστα
αρκετές φορές. Ασκητεύει σε απόκρημνους βράχους σε απόμερα νησιά της
πατρίδας μας, όπως στην Ύδρα, στη Σάμο, στην Ικαρία και στη Χίο. Τού
συμπαραστέκεται ο μαθητής του και πνευματικός του αδελφός, Όσιος
Αθανάσιος ο Πάριος. Είχε δε μάλιστα, συγγένεια εξ αίματος με τον Όσιο
Γεράσιμο τον Νοταρά στην Κεφαλονιά. Με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη,
τον Όσιο Αθανάσιο τον Πάριο και τον Μοναχό Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη, ανήκε
στο κίνημα τον "Κολλυβάδων", όπως ειρωνικά τους αποκαλούσαν οι αντίπαλοί
τους. Πρόκειται για ένα πνευματικό κίνημα που έδρασε αρχικά στο Άγιον
Όρος και πρέσβευε την ανάγκη νομοκανονικά και εκκλησιοκεντρικά, να
τελούνται τα ιερά μνημόσυνα την ημέρα του Σαββάτου, και όχι την Κυριακή,
ημέρα της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Συνέγραψε και εξέδωσε
σπάνια έργα όπως η πεντάτομη "Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών"[με την
οικονομική ενίσχυση του Ιωάννου Μαυροκορδάτου στη Σμύρνη], "περί της
συνεχούς μεταλήψεως"[για το οποίο αρχικά κατηγορήθηκε από το Οικουμενικό
Πατριαρχείο] και "Λειμωνάριον". Κοιμήθηκε οσιακά στις 17 Απριλίου του
1805 στη Χίο, η δε μνήμη του πανηγυρίζεται στη Σάμο στις 16 Μαΐου, καθώς
και στην Ικαρία, στην Πάτμο, στην Κόρινθο, στο Ξυλόκαστρο και προσφάτως
καί στην Ύδρα.
