Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014
Ο ήχος....
Ο ήχος από το πάτημα των πλήκτρων στον υπολογιστή αντηχεί ως βηματισμός άναρχος που με παρασέρνει, με ωθεί εμπρός να δω, να τρέξω και να ρθω κοντά σου!! Κάμνε τη θάλασσα οργή, ανασεμιά και δράμε ως δορκάς, ως αλμυρή δροσιά, και πέρασε και άγγιξε σιμά σου.
Τόσα χρώματα...
Τόσα χρώματα, τόσα ακούσματα, τόσες διαθέσεις , τόσοι άνθρωποι. Μα η καρδιά που μπορεί και κατανύσσεται μπροστά σε τέτοια τοπία, σίγουρα πια, έμαθε να διακρίνει τα χρώματα από τις ανθρώπινες αποχρώσεις.
Ωσάν τέτοιες...
Ωσάν τέτοιες φαντάζουν οι αποχρώσεις των ματιών σου!
Τόσος καιρός πια, λήθη με παρέσυρε στα άδυτα της λησμοσύνης μου. Και εκεί σε αναζήτησα. Που χαμένος χρόνος πια! Που καιρός για θύμησες περασμένες! Περνάει ο καιρός, δύσκολοι πια οι χρόνοι, δύσκολος ανασεμός το ρήμα ''φαντάζομαι'' να πάψω. Και δύσκολος καιρός γιατί το φως περνά και λησμονείται και νυχτώνει εδώ που σε φαντάζομαι...
Η αμφισημία...
Η αμφισημία των συναισθημάτων ξεκινάει από την αμφισημία των σκέψεων. Και η αμφισημία των σκέψεων ξεκινάει από την καρδιά που δεν αισθάνεται. Και η καρδιά που δεν αισθάνεται δεν συσκέφτεται, απλά σκέψεις κάνει.
Αυτή η πρόχειρη...
Αυτή η πρόχειρη ξύλινη προβλήτα μου φαντάζει απόψε σαν πέρασμα στην απεραντοσύνη της θάλασσας. Και αυτή η θαλασσινή απεραντοσύνη!! Πόσες αγάπες κρυφάκουσε, πόσους έρωτες "κρύφα" οίδε!!!
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Αν αναζητάς...
Αν αναζητάς τον προορισμό,τότε δεν έχεις παρά να αφεθείς σε ένα από τα "ιστιοφορούμενα" ταξίδια! Αν ρωτάς χωροχρονικά όρια, δεν έχεις παρά να ακούσεις το γδούπο των θαλασσινών εναγκαλισμών του ιστιοφορικού σκαριού με την αλμυρή αύρα της. Αν αναρωτιέσαι, ζω, υπάρχω, ονειρεύομαι,δεν έχεις παρά να ακολουθήσεις τη θέληση του ιστιονώπου νου σου! Για δες, με ένα τόσο δα σκαρί, υπάρχω στον κόσμο γύρω μου, καί σαλπάρω μαζί σου για σένα...
Καλό ξημέρωμα Σπουδαστήριο ψυχών, άμα δε και εννίοτε θαλασσινών και ταξιδιάρικων!!!
Καλό ξημέρωμα Σπουδαστήριο ψυχών, άμα δε και εννίοτε θαλασσινών και ταξιδιάρικων!!!
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Απίθανες αποχρώσεις...!
Απίθανες αποχρώσεις! Θέλω να γράψω στην άμμο λόγια ανεξίτηλα στη μνήμη σου, άμποτε και στην καρδιά σου. Ως σάλεμα ανέμου, βοριαδάκι θαλασσινό, άμα δε και καλοκαιρινό, μη σε παρακαλώ, διατήρησε τις εικόνες που αποτύπωσα στην άμμο, μην επιφέρεις άνεμο στο νου της, νερό αλμυρό και ρθει και πάρει τα λόγια μου...