Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη
Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
Πολλές φορές αντίκρισα θλιμμένα και
μελαγχολικά το λυκόφως απ’ τα γεφύρια του Αιτωλικού και ακόμη
περισσότερες απέπεμψα το νου μου, τον αποδέσμευσα να εμβαθύνει στη
νοσταλγική αύρα αλλοτινών θυμησών και σκέψεων, πάντοτε υπό την κυριαρχία
της ακόρεστης δίψας του πνεύματός μου· δίψας ασίγαστης να συμπορευθώ
και να βηματίσω ξανά στα γραφικά βαθυκόκκινα από το σούρουπο σοκάκια
του, ν’ αγγίξω την ανάλαφρη ανάδυση του χωροχρόνου και να ζωντανέψω τις
στιγμές, τον παιδικό απόηχο από τις γειτονιές που μεγάλωσε και ανδρώθηκε
ο μακαριστός πατέρας μου, Παντελεήμων Λυκούδης.
